มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 298

“ฟาซิลิตี้ขออย่าประหม่า อธิบายตัวเองให้ชายธรรมดาฟังทันที!”

อีวอนน์แนะนำเธอ

“ฉันควรขึ้นรถคันไหน”

ในขณะนั้นเจอรัลด์ก้าวออกไปข้างนอกทันทีที่เขาทำงานเสร็จ

เขาเห็นว่ามีรถหลายคันจอดอยู่ข้างหน้าเขา เขาอดไม่ได้ที่จะถามอีวอนน์ เนื่องจากเขาเป็นคนที่ขอให้เขาอยู่เพื่อทำความสะอาด

‘เธออยากให้ฉันเรียกแท็กซี่กลับเหมือนครั้งที่แล้วหรือเปล่า?’

“นายสามารถขึ้นรถได้คันไหนก็ได้ที่นายต้องการ นายไม่สังเกตเห็นว่าฟาซิลิตี้ กำลังรู้สึกหนักใจใช่หรือไม่? นายเป็นคนที่ดีและไม่เอาถ่าน!”

อีวอนน์ว่าเขาอย่างหุนหัน

“อีวอนน์อย่ารบกวนเขาเลย ช่วยฉันคิดวิธีตอบกลับข้อความของผู้ชายธรรมดาเร็ว!”

ฟาซิลิตี้ กล่าวอย่างกังวล

ขณะที่พวกเขากำลังคุยกันฟาซิลิตี้ก็คิดหาคำตอบ เธอก็ร่างข้อความตอบกลับ

ได้ยินเสียงกระดิ่งดังขึ้.

ในกรณีนั้นเสียงแจ้งเตือนที่คมชัดดังขึ้น และฟาซิลิตี้จับมันได้อย่างแผ่วเบา ดูเหมือนว่าจะมาจากโทรศัพท์ของนักเรียนจากรถข้าง ๆ พวกเขา

มันทำให้ ฟาซิลิตี้ตกตะลึง

"โอ้เอ้ย! เกิดอะไรขึ้น? อีวอนน์ เธอได้ยินเสียงนั่นไหม”

"อะไร?"

“ฉันไม่รู้ว่ามันเป็นแค่เรื่องบังเอิญไหม เธอรู้อะไรไหม? ตอนที่ฉันส่งข้อความไปเมื่อกี้ ฉันได้ยินเสียงเรียกเข้าแจ้งเตือนจากรถคันหนึ่งได้รับข้อความ”

ฟาซิลิตี้คิดว่า 'ดูเหมือนจะไม่ใช่เรื่องบังเอิญ'

‘หมายความว่า ผู้ชายธรรมดา เป็นเพื่อนร่วมชั้นคนหนึ่งของฉันงั้นเหรอ?

‘แล้วเขาจะเป็นใครได้’

เฟลิซิตีเริ่มวิตกกังวล

“ฉันไม่ได้ยินเรื่องนั้น นอกจากนี้ยังมีเสียงเรียกเข้าการแจ้งเตือนที่คล้ายกันอีกมากมาย ฟาซิลิตี้คุณไม่คิดมากเกินไปเหรอ?”

อีวอนน์ถามด้วยความสงสัย

ฟาซิลิตี้พยายามฟังและสิ่งที่อีวอนน์พูดนั้นเป็นความจริง มีนักเรียนหลายคนที่ได้รับข้อความในเวลาเดียวกัน

จากนั้นเธอก็พยักหน้าด้วยความผิดหวัง

‘ใช่ ฉันมักจะกังวลมากเมื่อพูดถึงเรื่อง ผู้ชายธรรมดา ถึงแม้ตอนนี้ฉันจะอ่อนไหว และกังวลเกี่ยวกับเขามากเหลือเกิน'

“บางทีฉันอาจจะคิดมากเกินไป ไปกันเถอะ!"

ฟาซิลิตี้พูดอย่างไม่สบอารมณ์ ขณะที่เธอสังเกตเห็นว่า ผู้ชายธรรมดาไม่ตอบกลับ เธอดูกระสับกระส่ายทันที

ในเวลาเดียวกันเจอรัลด์ที่อยู่ในรถปาดเหงื่อเหงื่อที่เกิดขึ้นบริเวณหน้าผากของเขาอย่างกังวล เขาออกจากระบบบัญชีอื่นบนโซเชียลมีเดียอย่างรวดเร็ว

'โอ้พระเจ้า! นั่นเป็นการโทรที่ใกล้มาก!

เจอรัลด์คิดกับตัวเอง

ที่บาร์จักรพรรดิ เจอรัลด์ค่อนข้างคุ้นเคยกับสถานที่นั้น

ฟาซิลิตี้ มีความสามารถและร่ำรวยมาก เนื่องจากเธอสามารถจองห้องส่วนตัวขนาดใหญ่เช่นนี้ได้โดยตรง มากพอที่จะรองรับคนได้ราว ๆ หกสิบคน

เพื่อนร่วมชั้นมารวมตัวกันที่นั่นเหมือนกับพวกเขากำลังมีงานปาร์ตี้ และมันค่อนข้างคึกคักและมีเสียงดัง

ตอนแรกพวกเขาส่วนใหญ่อายมากไปที่จะร้องเพลงต่อหน้าทุกคน แต่หลังจากอุ่นเครื่องไม่นานพวกเขาก็เริ่มมีอารมณ์ร่วม และเริ่มร้องเพลงอย่างครึกครื้น

แม้ว่าการร้องเพลงของพวกเขาจะไม่ไพเราะ หรือตรงคีย์ แต่พวกเขาก็แค่อยากสนุกกับตัวเอง

เจอรัลด์กำลังดื่มเบียร์กับฮาร์เปอร์ และคนอื่น ๆ

“แม่งเอ้ย! คุณหมายถึงอะไร? คุณบ้าหรือเปล่าเนี่ย?"

ทันใดนั้นฟาซิลิตี้ก็ตะโกนเข้ามาในโทรศัพท์ของเธอ และทุกคนก็ตกใจ

ไม่นานทุกคนก็ตกอยู่ในความเงียบ

ในขณะเดียวกันใครบางคนก็ปิดเพลงด้วย

“เป็นอะไรไปฟาซิลิตี้?”

บลอนดี้และคนอื่น ๆ ถามทันทีด้วยความกังวล

“บลอนดี้ ฉันถูกเจคคุกคาม ฉันไม่รู้ว่าเขาเอารูปส่วนตัวของฉันมาจากไหน และเขาก็รู้ด้วยซ้ำว่าตอนนี้ฉันอยู่ที่ บาร์จักรพรรดิคาราโอเกะ เขาบอกว่าเขามาเพื่อฉัน บ้าเอ้ย! เขาบ้า! ไม่เป็นไรให้เขามา ฉันแค่อยากเห็นว่าเขากำลังจะทำอะไร!”

ฟาซิลิตี้หลุดพูดออกมาอย่างกระวนกระวายใจ

“ได้เลยให้เขามา ที่นี่มีพวกเรามากมาย!”

บลอนดี้ยกเบียร์ขึ้น และตะโกน

“ฟาซิลิตี้ใจเย็น ๆ ก่อน แค่ลองคิดดู เจคเป็นคนของที่นี่ในเมย์เบอรี่ เขาสามารถรับรูปถ่ายส่วนตัวของเธอ และรู้ด้วยว่าคุณอยู่ที่นี่ เขาต้องมีวิธีขุดคุ้ยบ้าง ทำใจให้สงบ และมาจัดการปัญหานี้กัน ไม่งั้นทำไมเธอไม่ขอความช่วยเหลือจากรุ่นพี่ของเธอจากรายการ ถ่ายทอดสดและเล่าเรื่องนี้ให้พวกเขาฟัง”

ขณะที่นาโอมิกำลังดื่มเบียร์กับเจอรัลด์ิเธอก็นึกถึงความคิดนี้

ฟาซิลิตี้หัวเราะเยาะ “ฉันไม่สน ฉันจะเสียสติไปแบบนี้! เขาบอกว่าต้องการห้ามไม่ให้ฉันออกไปและเขาอ้างว่า เขาจะจ้างใครมาข่มขืนฉัน บ้าเอ้ย! เขาคิดว่าเขาเป็นใคร? ฉันอยากให้เขารู้! ฉันไม่ใช่คนที่ใครจะยุ่งด้วยง่ายๆ!”

ฟาซิลิตี้ถ่มน้ำลาย