มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 302

แม้แต่ ฮาร์เปอร์ ซัลลิแวน ก็ร่วมในการเฉลิมฉลองนี้ด้วย

เจอรัลด์ก็แทบไม่สามารถอยู่ห่าง ๆ โดยไม่ร่วมด้วยได้ “ดื่มให้กับแคสแซนดร้า!” เขาประกาศ พร้อมกับยกแก้วขึ้นมา

“โอ้โห นายก็อยู่ที่นี่เหรอ เจอรัลด์? มันเหมือนกับว่านายมักจะอยู่ที่นั่นเสมอเมื่อไหร่ก็ตามที่บางอย่างกำลังเกิดขึ้น ฉันไม่เห็นนายเลยก่อนหน้านี้ นายอยู่ที่ไหนกันล่ะ?” แม้ว่าแคสแซนดร้าจะยังคงเอาใจใส่เจอรัลด์เพียงเล็กน้อย ผ่านการติดเป็นนิสัย แต่ถึงอย่างไร เธอก็ไม่ได้เย็นชาต่อเขาเท่าที่เธอเคยเป็นอีกต่อไป โดยคำนึงถึงที่เขาได้ช่วยเหลือเธอมาก่อน ในแบบของเขาเอง

“อะฮ่าฮ่า คุณกำลังถามถึงเขาอยู่เหรอ ที่ปรึกษา?” อีวอนน์ขัดจังหวะขึ้นมา “เขาแอบซ่อนอยู่ในมุมนั้นมาตลอดเวลา! ตอนที่เจคพังเข้ามาที่นี่พร้อมกับคนของเขาทั้งหมด บลอนดี้และคนอื่น ๆ แข็งขืนกับพวกเขา แต่เจอรัลด์แค่นั่งอยู่ที่นั่น! คุณพระ เขาหมดหนทางยิ่งกว่าพวกเราผู้หญิงเสียอีก!”

ก่อนหน้านี้ เมื่อเธอแอบออกไปเงียบ ๆ เธอจึงบังเอิญได้เดินผ่านที่ที่เจอรัลด์นั่งอยู่เช่นกัน และได้สังเกตุเห็นเขาอยู่ที่นั่น

“ใช่แล้ว! ยังไงซะ เธอคาดหวังว่าผู้ชายคนนี้จะช่วยเหลือใด ๆ ในการต่อสู้จริง ๆ หรือเปล่า?”

“ตอนนี้ ฉันมั่นใจว่าเจอรัลด์จะยืนหยัดต่อสู้ไปพร้อมกับทุกคน…มันก็แค่เข่าของเขานั้นอ่อนแรงมากเกินไปจากความหวาดกลัวไง วะฮ่าฮ่าฮ่า!”

หญิงสาวสองสามคนหัวร่อต่อกระซิก เสียงของพวกเธอเต็มไปด้วยการเยาะเย้ย

แคสแซนดร้าเฝ้ามองในขณะที่เจอรัลด์เพียงแค่ส่ายหัวของเขาและถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้เท่านั้น เธอจิบให้กับการยกชนแก้วของเขา

“ฉันจะไปห้องน้ำนะ!” คำดูถูกดูแคลนที่เอ่อล้น จึงไม่มีทางเลยที่เจอรัลด์ที่จะตอบสนอง และแน่นอน วันนี้เขาก็ไม่ได้ช่วยเหลือใด ๆ เลย ทางเลือกเดียวของเขาก็คือการหลบหนีเท่านั้น

“ฮ่าฮ่าฮ่า เขาโกรธตัวเขาเองอย่างแท้จริง!”

“ให้ตายเถอะนะ...ฉันน่าจะตายดีกว่ามีแฟนอย่างเจอรัลด์นะ!”

“เฮอะ และหญิงสาวที่ไหนจะไปสนใจในตัวผู้ชายอย่างเขากันล่ะ?”

น่ารำคราญ ฟาซิลิตี้จึงเปลี่ยนหัวข้อ “ให้ตาย พอกันได้แล้วกับผู้ชายคนนั้น! โอ้ ใช่สิ ที่ปรึกษา ตอนที่ฉันโทรหาคุณบ่ายนี้ คุณบอกว่าคุณน่าจะไม่มีเวลาออกมาสังสรรค์กันหนิ คุณมีเรื่องบางอย่างให้ทำต่อไปใช่ไหม?”

“อ่อ ฉันมีธุระต้องทำน่ะ ต้องซื้อพวกของใช้ต่าง ๆ หากว่าไม่ใช่เพราะฟลินท์มายุ่งกับเรื่องของเขาเหมือนกัน ฉันก็คงจะส่งเขามาด้วยเพื่อคอยระวังให้พวกเธอสาว ๆ กันแล้ว แต่น่าเสียใจ เรื่องนั้นทำให้เขาใช้เวลาจัดการนานพอสมควรจริง ๆ ความจริงแล้ว ครึ่งหนึ่งของเมย์เบอร์รี่อยู่ในความโกลาหลเกี่ยวกับเรื่องนี้!”

“โอ้? เกิดอะไรขึ้นกัน?” ความสนใจของทุกคนถูกกระตุ้นความอยากรู้อยากเห็นขึ้นมา

“ทำไมฉันไม่เห็นเรื่องอะไรในข่าวเลยล่ะ?” บางคนอุทานออกมา

“อย่าโง่น่า มันเป็นเรื่องใหญ่เกินไปที่จะพูดถึงในที่สาธารณชน ฟลินท์จะไม่บอกรายละเอียดใด ๆ ให้ฉันเหมือนกัน แต่บางอย่างดูเหมือนจะเกิดขึ้นที่โรงเรียนประถมสก็อตฮาว และได้ผู้เล่นรายใหญ่อย่าง แซค ไลล์ และไมเคิล ซีค มาเกี่ยวข้องด้วย เช่นเดียวกับกลุ่มของนักธุรกิจที่มีชื่อเสียงอื่น ๆ อีกด้วยเช่นกัน พวกเขาได้ปิดถนนด้านนอกของโรงเรียน ปิดล้อมไว้โดยรถยนต์เกือบ ๆ ร้อยคันกันเลยทีเดียว!”

“คุณพระช่วย!”

“ไม่มีทางอ่ะ!”

ทุกคนตกอยู่ในความไม่เชื่อ

ในขณะเดียวกันนี้ เจอรัลด์เพิ่งจะออกผ่านประตูมา ก็บังเอิญได้ยินเรื่องนี้นิดหน่อย เขาส่ายหัวอีกครั้ง เขาก็ไม่รู้ว่าทั้งหมดนั่นเกี่ยวกับอะไรเหมือนกัน

คนบางคนที่คุณไม่ได้สนใจ แต่พวกเขาจะได้รับสิ่งดี ๆ ไปจากคุณอยู่ดี

คนบางคนต้องการความช่วยเหลือ แต่กลับลงเอยด้วยการทำให้ได้รับอันตรายแทน

มันยังไม่ใช่เวลาที่เขาจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขา และเจอรัลด์ไม่ต้องการให้เรื่องนั้นกลายเป็นข่าวสาธารณะไม่ว่าจะกรณีใด ๆ เลยก็ตามจริง ๆ แต่บางครั้ง เรื่องนี้ก็ทำให้สิ่งต่าง ๆ นั้นค่อนข้างซับซ้อนและยากลำบาก

มันดูเหมือนว่าต่อจากนี้ไป เขาควรจะต้องไม่ทำตัวให้เป็นจุดสนใจ และอยู่ให้ห่างจากเรื่องต่าง ๆ ที่ไม่ได้เกี่ยวกับเขาซะ!

เขาก็แค่ต้องใส่ใจกับเรื่องของตัวเองก็พอ และเรียนให้จบอย่างรวดเร็วและเงียบ ๆ

และในขณะนั้นเอง โทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้นมา เป็นเควต้า สมิธที่กำลังโทรเข้า

เขาหลบเข้าไปในห้องน้ำและรับสาย

“เจอรัลด์ ตอนนี้คุณยุ่งอยู่หรือเปล่า?”

“ไม่เลย ว่าไงล่ะ?”

“ยาสมินน่ะสิ” เควต้ากระซิบ “เธอบอกว่าเธอรู้สึกไม่ดีอีกแล้ว ฉันเพิ่งจะตรวจวัดอุณหภูมิของเธอไป เธอมีไข้ขึ้นสูง เธอต้องรีบไปโรงพยาบาล!”

เจอรัลด์รู้ว่าสำหรับเธอที่จะโทรหาเขาโดยตรง นั่นหมายความว่าเธอต้องการความช่วยเหลือของเขาจริง ๆ เธออาจจะเหลือเงินสดอยู่ไม่มากในขณะนี้ ไม่อย่างนั้นละก็เธอก็คงจะไม่นำเรื่องนี้มาพูดกับเขา

เขาจะต้องช่วยเควต้าหางานดี ๆ ทำเร็ว ๆ นี้ แทนที่จะให้ปลากับคน...ก็ควรจะสอนวิธีให้คนหาปลาเองดีกว่า ใช่ไหมล่ะ?

ด้วยความกังวลเกี่ยวกับยาสมิน เจอรัลด์จึงไม่กล้าที่จะล่าช้าไปนานกว่านี้ เขาจึงรีบจากไปอย่างรวดเร็ว และเขาก็ขับรถไปรับเด็กสาวทั้งสองคนไปโรงพยาบาล

มันเป็นกลางดึกของคืน แต่ก็ยังมีจำนวนคนไม่น้อยมาที่นี่เพื่อจะพบกับหมออย่างน่าประหลาดใจ

เขาอุ้มยาสมินไว้ในอ้อมแขน เจอรัลด์ต่อคิวอยู่ด้านหลังของพวกเขา

ขณะที่พวกเขากำลังจะมาถึง ทันใดนั้นผู้หญิงคนหนึ่งก็ก้าวมาตรงหน้าของเขา