มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 326

“พี่ครับ ว่าไง?”

“น้องชาย นายยุ่งอยู่หรือเปล่า? พ่อบ้านและลูกน้องสองสามคนของฉันจะลงจอดที่สนามบินเมย์เบอร์รี่เร็ว ๆ นี้ นายช่วยหาคนไปรับพวกเขาหน่อยได้ไหม? ฉันได้จัดการงานอื่นบางอย่างให้ทั้งแซคและไมเคิลไปจัดการ พวกเขาจะต้องการพื้นที่ที่อยู่เช่นเดียวกัน ดังนั้นโปรดหาพวกเขาด้วย!”

“ได้ครับ ไม่มีปัญหา” เจอรัลด์กล่าวขณะที่เขาพยักหน้ากับตัวเอง

จริง ๆ แล้วนี่เป็นครั้งแรกที่เจอรัลด์ได้ติดต่อกับครอบครัวของเขามาเป็นเวลานานแล้ว เขาได้ยินเสียงหัวเราะเบา ๆ ของพี่สาวของเขา

“ฉันจะอยู่ที่นั่นในวันมะรืนนี้ พวกเราสามารถนัดพบกันได้จากนั้น แค่น้องชายกับพี่สาว!” เจสสิก้ายิ้มหลังจากกล่าวไปแบบนั้น

เจอรัลด์ก็คิดถึงเธอมากเหมือนกัน

หลังจากการพูดคุยกันนิดหน่อย ในที่สุดเจอรัลด์ก็วางสาย

เนื่องจากว่าทั้งแซค และไมเคิล ต่างก็ยุ่งกัน จะเป็นการดีที่สุดที่เจอรัลด์ไม่รบกวนพวกเขา

‘ฉันจะมอบหมายงานให้ใครดี?’ เขาเกาหลังหัวของเขาขณะที่เขาคิด

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เขาก็ตัดสินใจจะออกจากร้านอาหารไปเนื่องจากฟาซิลิตี้และคนอื่น ๆ ก็อยู่ที่นั่นยังไงซะ

เขาสรุปว่าคงจะดีที่สุดที่จะแค่ไปรับพวกเขาด้วยตัวเองเนื่องจากพวกเขาก็เป็นกลุ่มพ่อบ้านของพี่สาวของเขา

พยักหน้าให้กับตัวเอง เขากลับเข้าไปในร้านอาหารและบอกนาโอมิว่าเขายุ่งอยู่ เช่นนั้นเขาจึงจากไปทันที

“ดูเหมือนเจอรัลด์จะค่อนข้างยุ่งนะ!” ไซลีน่ากล่าวอย่างเสียดสี

‘ฉันเชิญนายมาที่นี่วันนี้อย่างสมเกียรติและนายก็อ้างว่านายยุ่งงั้นเหรอ? กล้าดียังไง!’ ไซลีน่าคิดกับตัวเอง

“ฉันมั่นใจว่าเขาแค่รู้สึกกดดันที่จะอยู่ที่นี่ กับการเป็นคนยากจนอย่างที่เขาเป็น เมื่อพูดเรื่องนี้แล้วละก็ ไบรอัน เมื่อวานนี้พวกเราเห็นผู้ชายผมขาวที่หล่อเหลาคนหนึ่ง เขามีตำแหน่งอะไรเหรอคะ?” อีวอนน์ถามขึ้นมาในขณะนี้

“เอาตามตรง ผมก็สงสัยเหมือนกัน คุณเอาแต่พูดถึงผู้ชายผมขาวที่หล่อเหลาในรถไมบัค แต่ตัดสินจากคำบรรยายของคุณ มันค่อนข้างเป็นไปไม่ได้ที่คนเช่นนั้นจะมาจากทีมตำรวจของเรา” ไบรอันตอบกลับค่อนข้างลำบากใจ

ยิ่งเขาได้ยินจากสาว ๆ มากขึ้นเท่าไหร่ ไบรอันก็ยิ่งรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติมากขึ้นเท่านั้น ทีมตำรวจได้ดำเนินการภารกิจใหญ่ในคืนก่อนอย่างแน่นอน

ภารกิจนั้นใหญ่พอจนถึงขั้นมีข่าวลือว่าผู้บังคับบัญชาจากจังหวัดก็มาสืบสวนด้วยเช่นกัน

ในช่วงการจราจล ไบรอันก็ได้รับข้อความจากไซลีน่า อ้างว่าลูกพี่ลูกน้องของเธอได้ถูกลักพาตัวไปพร้อมกับหญิงสาวคนอื่นอีกสามคน

การรายงานนั้นคล้ายกันมากเกินไปกับคดีที่พวกเขาได้จัดการในคืนก่อนนั้น

ไบรอันบอกให้เธอไม่ต้องกังวลและบอกเธอว่าตำรวจจะลงมือดำเนินการเดี๋ยวนี้

แต่อย่างไรก็ตาม เมื่อพวกเขาไปถึงตรงจุดเกิดเหตุพร้อมกับทีมขนาดใหญ่ของเขา พวกอาชญากรก็ได้ถูกจับไว้แล้ว ตัวประกันก็ยังถูกช่วยเหลือไปด้วย และได้ออกจากที่เกิดเหตุไปนานแล้ว

ด้วยยศของเขา เขาจึงไม่ได้รับอนุญาตให้ตรวจสอบเรื่องนี้ไปไกลกว่านั้นมากเกินไป

มันรู้สึกแปลกสำหรับเขาที่ได้มาร่วมแบ่งปันมื้ออาหารนั้นเนื่องจากว่าเขารู้ว่าเขาไม่ได้ทำอะไรมากนักเพื่อช่วยเหลือพวกเธอ

ทั้งหมดที่เขารู้ในขณะนี้ ก็คือว่ามีคนสองกลุ่มที่ได้เข้าร่วมในภารกิจการช่วยเหลือของพวกหญิงสาว

เขาอยู่ที่นั่นทันเวลาพอดีเพื่อแก้ไขปัญหาเท่านั้น

“เอ๋? เขาไม่ได้มาจากทีมตำรวจหรอกเหรอ? ฉันก็คิดว่าอย่างงั้น...มันดูเหมือนค่อนข้างเป็นไปไม่ได้สำหรับตำรวจที่จะขับรถไมบัค” อีวอนน์ตอบสนองด้วยความงุงงง

“ดังนั้นสิ่งที่คุณกำลังจะบอกก็คือคุณไม่ใช่คนที่ได้ช่วยเหลือพวกเราใช่ไหมคะ สารวัตรเมอร์เรล?” แคสแซนดร้าถามด้วยความตกใจ ‘ทำไมมันถึงยากเย็นขนาดนี้นะเพื่อที่จะได้รู้เรื่องเล็กน้อยนี้อย่างกระจ่างแจ้ง?”

“ตามพฤตินัยล่ะก็ ไม่ครับ พวกเราไม่ได้ช่วยพวกคุณ ตอนที่พวกเราไปถึงที่เกิดเหตุ คุณได้รับการช่วยเหลือแล้ว ตอนนั้นพวกคุณสาว ๆ ยังได้ออกไปแล้วด้วยซ้ำ!” ไบรอันอธิบายขณะที่เขายิ้ม

เขาแค่แบ่งปันรายละเอียดคร่าว ๆ ให้กับพวกเธอเท่านั้น ทั้งหมดที่พวกเธอต้องรู้ก็คือเขาไม่ได้ทำอะไรมากนักจริง ๆ ในการช่วยเหลือพวกเธอ

“เช่นนั้นหลังจากที่พูดคุยไปทั้งหมดนั้น พวกเราก็กลับมาที่จุดเริ่มต้น ใครกันแน่ที่มาช่วยเหลือพวกเรา?” หญิงสาวทั้งสี่คนต่างก็ตะลึงงันกันอีกครั้ง

ขณะนั้นเอง โทรศัพท์ของฟาซิลิตี้ก็ดังขึ้นมา

“คะ? ใครคะ?”

“สวัสดีค่ะ คุณ ดิฉันเป็นส่วนหนึ่งของการบริการลูกค้าจากร้านเร็กซ์ สูท แฟล็กชิพ คุณซื้อขุดสูทจากร้านของเราไปเมื่อวานนี้ แต่อย่างไรก็ตาม แฟนของคุณมาที่ร้านเมื่อคืนนี้เพื่อซื้อชุดสูทตัวเดียวกันอีกตัวหนึ่ง พวกเรามีแค่ตัวที่เล็กกว่าเหลืออยู่ในคลังสินค้า แต่เขาก็ยืนยันที่จะซื้อมันไป ชุดสูทไม่กี่ตัวที่เป็นไซส์ของเขาได้มาถึงที่ร้านวันนี้ และพวกเราอยากจะรู้ว่าเขาอยากจะเปลี่ยนชุดสูทที่เขาซื้อไปเมื่อคืนเป็นตัวนี้หรือไม่ พวกเราจึงโทรหาคุณเพราะเขารีบร้อนอย่างมากเมื่อคืนนี้ พวกเราจึงไม่สามารถขอเบอร์โทรติดต่อของเขาไว้ได้”

“แฟนเหรอคะ? อ่า คุณหมายถึงเจอรัลด์ เขาไม่ใช่แฟนของฉันค่ะ ทำไมเขาถึงต้องซื้อชุดสูทสองตัวด้วยล่ะ?” ฟาซิลิตี้ถามขึ้นมาเสียงดัง รู้สึกสับสนงุนงงอย่างที่สุด

แคสแซนดร้าได้ยินบทสนทนาเหมือนกันและก็รู้สึกตกใจพอ ๆ กัน

“นั่นหมายความว่า...สูทที่เราพบในห้องของเจอรัลด์เมื่อวานนี้ไม่ใช่ตัวเดียวกับที่ฟาซิลิตี้ได้ซื้อให้เขาสินะ เขาหลอกพวกเรา! แต่ทำไมเขาถึงทำงั้นล่ะ? เช่นนั้น...เสื้อคลุมที่พวกเราพบในรถเมื่อคืนที่แล้ว...มันเป็นของเขาจริง ๆ ใช่ไหม?”

โดยไม่มีการเตือน แคสแซนดร้าก็เริ่มกรีดร้องขึ้นมา