มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 399

“ห๋า?”

ความเงียบชั่วครู่เกิดขึ้นในห้อง ทุกคนกำลังจ้องมองไปยังชายหนุ่มที่เพิ่งพูดขึ้นมา

เห็นแก่หน้านายเหรอ?

นายเป็นใคร? ทำไมฉันจะต้องเห็นแก่หน้าของนายด้วย?

คนที่เพิ่งพูดขึ้นมาไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเจอรัลด์

เขาอยู่นอกห้องตลอดเวลา เฝ้าดูด้วยความตื่นเต้น เมื่อเขาเห็นดักลาสได้รับความอับอายขายหน้า

ท้ายที่สุดแล้ว มันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเขา

ตอนนี้ เห็นได้ชัดว่าลูอีสเฝ้าดูเลลา ซินดี้ และผู้หญิงที่เหลืออยู่

เขาไม่ได้มีเหตุผลมากนักที่จะต้องเป็นกังวลเกี่ยวกับเลลา

ท้ายที่สุดแล้ว แม้ว่าเลลาจะค่อนข้างสุภาพกับเขาเมื่อดูผิวเผินแล้ว เจอรัลด์รู้เป็นอย่างดีว่าจริง ๆ แล้วผู้หญิงคนนี้ดูแคลนและดูถูกเขา

ไม่มีความจำเป็นที่เขาจะต้องคุยโม้หรือโอ้อวดต่อหน้าของเธอ

แต่อย่างไรก็ตาม ซินดี้ก็อยู่ที่นี่เช่นกัน และเจอรัลด์คงจะรู้สึกแย่ถ้าเขาไม่ได้ใส่ใจเกี่ยวกับเธอจริง ๆ

เธอปฏิบัติกับเขาเป็นอย่างดีตั้งแต่ต้นแล้ว ไม่เคยที่จะเหยียดหยามเขาด้วยวิธีใด ๆ ก็ตามเลยสักครั้ง เธอยังเป็นคนประเภทที่ไม่ได้ตัดสินอุปทานไปเองหรือมีอคติในใจของเธอเลยด้วยเข่นกัน

บางที มันอาจจะไม่ได้มีความหมายอะไรกับซินดี้ แต่ถึงอย่างนั้นก็ตามเจอรัลด์ยังคงรู้สึกขอบคุณมาก เช่นนั้น เขาจึงตัดสินใจที่จะแก้ต่างให้เพื่อเห็นแก่เธอ

“เจอรัลด์ นายกำลังพูดไร้สาระอะไรอยู่? ทำไมนายไม่แค่ไสหัวไปซะ? มีเรื่องบางอย่างที่เกี่ยวกับโลกใต้ดินที่นายจะไม่มีวันเข้าใจ”

เลลาตำหนิเจอรัลด์ด้วยท่าทางที่ติเตียนบนหน้าของเธอ

เธอไม่อาจยอมรับมันได้ เลลาเติบโตขึ้นมาในเมืองเล็ก ๆ และเธอด็มีความรู้กว้างขวางมาก ตามปกติแล้วเธอจึงเข้าใจถึงเหตุการณ์ที่กำลังจะเผยให้เห็นในคืนนี้

แม้จะเป็นเช่นนั้น ในใจของเลลาก็เตรียมพร้อมแล้ว ยังไงซะจะเป็นเรื่องใหญ่อะไรกัน? อย่างมากที่สุด เธอก็คงจะต้องดื่มไวน์ขาวทั้งขวดให้หมดเหมือนที่ดักลาสทำ จากนั้นก็วิ่งออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว ลูอีสก็คงจะไม่กล้าเอะอะโวยวายมากเกินไปหรอก ใช่ไหม?

อย่างไม่คาดคิด เจอรัลด์ก้าวเข้ามาและแสร้งทำตัวตัวเป็นฮีโร่ ตอนนี้เธอจึงรู้สึกรำคาญขึ้นมา อยากจะตบหน้าเขาแรง ๆ สักฉาดสองฉาดจริง ๆ

“เห็นแก่หน้านายเหรอ? นายมีสิทธิ์อะไรล่ะ?” ลูอีสถามพร้อมกับหน้านิ่วคิ้วขมวด ผู้ชายที่เหลือในห้องก็จ้องมองเจอรัลด์เช่นกัน

เจอรัลด์เอามือล้วงกระเป๋ากางเกงไว้ ยิ้มกว้างอย่างเบิกบานใจ

“ผู้หญิงคนนี้ตรงนี้คือเพื่อนของผม เช่นนั้น ผมจะจัดการปัญหานี้ในนามของเธอ คุณลอร์เดส ถ้าคุณอยากจะดื่มจริง ๆ ทำไมคุณไม่ปล่อยให้ผมโทรออก เพื่อที่ผมจะสามารถพาคนมาที่นี่เพื่อเป็นเพื่อนคุณล่ะ?”

ตามปกติแล้ว เจอรัลด์ไม่อยากจะให้ความสนใจกับแมลงสาบที่อ่อนแอเหมือนคนอย่างเขาหรอก เขามองไปที่ซินดี้

“โทรสิ โทรเรียกคนมาให้มากเท่าที่นายสามารถทำได้เลย ฮ่าฮ่าฮ่า!”

เมื่อการโทรสิ้นสุดลง เขาก็มองไปที่ลูอีสด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา

สำหรับหลาย ๆ เหตุผล เจอรัลด์ไม่มีทางเลือกนอกจากจะต้องทำตัวไม่ให้เป็นจุดสนใจต่อหน้าคนรู้จักทั้งหลาย นี่เป็นกรณีตอนที่เขาอยู่ที่บ้านของวิลลี่ในวันนี้ ทั้งหมดนี้เป็นเพราะเขาเป็นผู้ใหญ่คนหนึ่ง

เจอรัลด์ไม่ใช่ลูกชายของเศรษฐีที่ใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่าย เช่นนั้นตามธรรมดาแล้วเขาจึงทนต่ออะไรก็ตามที่สามารถทนไว้ได้

อันที่จริง มันคงจะเป็นเรื่องง่าย ๆ สำหรับเจอรัลด์ที่จะฉีกหน้าครอบครัวของพวกเขาถ้าเขาต้องการ

แต่อย่างไรก็ตาม สิ่งต่าง ๆ นั้นแตกต่างไปกับลูอีสในคราวนี้ ก็เหมือนตอนที่เขาจัดการกับ วิลเลียม ไรย์ จากไรย์ กรุ๊ป มันจะเป็นปัญหาเอาได้ แต่เจอรัลด์ก็ไม่ได้กลัว

ไม่นานต่อมา

เสียงของรถยนต์หลายคันที่หยุดกระทันหันอย่างดังก็สามารถได้ยินได้ ซึ่งเป็นรถหรูจำนวนมากมายหลายคันจอดอยู่ตรงทางเข้าของบาร์คาราโอเกะนี้

เหล่าบอดี้การ์ด ที่แต่งกายในชุดดำ ก้าวลงมาจากรถอย่างพร้อมเพรียงกัน พวกเขาทุกคนถูกนำเข้ามาโดยเดรกและไทสัน ผู้จัดการหลักปัจจุบันของเจอรัลด์ และบอดี้การ์ดส่วนตัว

ไม่ว่าเจอรัลด์จะอยู่ที่ไหนก็ตาม พวกเขาก็จะอยู่ที่นั่นเช่นกัน เตรียมการช่วยเหลือทางด้านความปลอดภัยแก่เขาอยู่ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง

“คุณคลอฟอร์ดอยู่ข้างใน เข้าไปเดี๋ยวนี้ ให้ไว!”