“ห๋า?”
ความเงียบชั่วครู่เกิดขึ้นในห้อง ทุกคนกำลังจ้องมองไปยังชายหนุ่มที่เพิ่งพูดขึ้นมา
เห็นแก่หน้านายเหรอ?
นายเป็นใคร? ทำไมฉันจะต้องเห็นแก่หน้าของนายด้วย?
คนที่เพิ่งพูดขึ้นมาไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเจอรัลด์
เขาอยู่นอกห้องตลอดเวลา เฝ้าดูด้วยความตื่นเต้น เมื่อเขาเห็นดักลาสได้รับความอับอายขายหน้า
ท้ายที่สุดแล้ว มันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเขา
ตอนนี้ เห็นได้ชัดว่าลูอีสเฝ้าดูเลลา ซินดี้ และผู้หญิงที่เหลืออยู่
เขาไม่ได้มีเหตุผลมากนักที่จะต้องเป็นกังวลเกี่ยวกับเลลา
ท้ายที่สุดแล้ว แม้ว่าเลลาจะค่อนข้างสุภาพกับเขาเมื่อดูผิวเผินแล้ว เจอรัลด์รู้เป็นอย่างดีว่าจริง ๆ แล้วผู้หญิงคนนี้ดูแคลนและดูถูกเขา
ไม่มีความจำเป็นที่เขาจะต้องคุยโม้หรือโอ้อวดต่อหน้าของเธอ
แต่อย่างไรก็ตาม ซินดี้ก็อยู่ที่นี่เช่นกัน และเจอรัลด์คงจะรู้สึกแย่ถ้าเขาไม่ได้ใส่ใจเกี่ยวกับเธอจริง ๆ
เธอปฏิบัติกับเขาเป็นอย่างดีตั้งแต่ต้นแล้ว ไม่เคยที่จะเหยียดหยามเขาด้วยวิธีใด ๆ ก็ตามเลยสักครั้ง เธอยังเป็นคนประเภทที่ไม่ได้ตัดสินอุปทานไปเองหรือมีอคติในใจของเธอเลยด้วยเข่นกัน
บางที มันอาจจะไม่ได้มีความหมายอะไรกับซินดี้ แต่ถึงอย่างนั้นก็ตามเจอรัลด์ยังคงรู้สึกขอบคุณมาก เช่นนั้น เขาจึงตัดสินใจที่จะแก้ต่างให้เพื่อเห็นแก่เธอ
“เจอรัลด์ นายกำลังพูดไร้สาระอะไรอยู่? ทำไมนายไม่แค่ไสหัวไปซะ? มีเรื่องบางอย่างที่เกี่ยวกับโลกใต้ดินที่นายจะไม่มีวันเข้าใจ”
เลลาตำหนิเจอรัลด์ด้วยท่าทางที่ติเตียนบนหน้าของเธอ
เธอไม่อาจยอมรับมันได้ เลลาเติบโตขึ้นมาในเมืองเล็ก ๆ และเธอด็มีความรู้กว้างขวางมาก ตามปกติแล้วเธอจึงเข้าใจถึงเหตุการณ์ที่กำลังจะเผยให้เห็นในคืนนี้
แม้จะเป็นเช่นนั้น ในใจของเลลาก็เตรียมพร้อมแล้ว ยังไงซะจะเป็นเรื่องใหญ่อะไรกัน? อย่างมากที่สุด เธอก็คงจะต้องดื่มไวน์ขาวทั้งขวดให้หมดเหมือนที่ดักลาสทำ จากนั้นก็วิ่งออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว ลูอีสก็คงจะไม่กล้าเอะอะโวยวายมากเกินไปหรอก ใช่ไหม?
อย่างไม่คาดคิด เจอรัลด์ก้าวเข้ามาและแสร้งทำตัวตัวเป็นฮีโร่ ตอนนี้เธอจึงรู้สึกรำคาญขึ้นมา อยากจะตบหน้าเขาแรง ๆ สักฉาดสองฉาดจริง ๆ
“เห็นแก่หน้านายเหรอ? นายมีสิทธิ์อะไรล่ะ?” ลูอีสถามพร้อมกับหน้านิ่วคิ้วขมวด ผู้ชายที่เหลือในห้องก็จ้องมองเจอรัลด์เช่นกัน
เจอรัลด์เอามือล้วงกระเป๋ากางเกงไว้ ยิ้มกว้างอย่างเบิกบานใจ
“ผู้หญิงคนนี้ตรงนี้คือเพื่อนของผม เช่นนั้น ผมจะจัดการปัญหานี้ในนามของเธอ คุณลอร์เดส ถ้าคุณอยากจะดื่มจริง ๆ ทำไมคุณไม่ปล่อยให้ผมโทรออก เพื่อที่ผมจะสามารถพาคนมาที่นี่เพื่อเป็นเพื่อนคุณล่ะ?”
ตามปกติแล้ว เจอรัลด์ไม่อยากจะให้ความสนใจกับแมลงสาบที่อ่อนแอเหมือนคนอย่างเขาหรอก เขามองไปที่ซินดี้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน