มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 420

“อะไรเนี่ย แค่ไม่กี่ปีเอง เจอรัลด์ นายลืมฉันไปแล้วเหรอ?” หญิงสาวคนนั้นพูดขณะที่เธอถอดแว่นกันแดดออก

“เธอคือเร!” เจอรัลด์กล่าว จำเธอขึ้นมาได้ทีนที

หลังจากได้ยินเขาพูดแบบนั้น คู่ของเธอก็ถอดแว่นกันแดดของเขาออกเช่นกัน เจอรัลด์จึงจำว่าเขาเป็นใครได้ทันทีหลังจากนั้น

ชื่อของเขาคือ ฮีท ซีเวอร์ เพื่อนร่วมชั้นของเขาชอบเรียกเขาว่า ‘โชกุน’ เนื่องจากเขาดูเป็นส่วนหนึ่งอย่างแน่นอน จริง ๆ แล้วเขาค่อนข้างร่ำรวยย้อนกลับไปเมื่อพวกเขายังอยู่ในโรงเรียน แต่อย่างไรก็ตาม เขายังเป็นที่รู้จักกันดีสำหรับการพยายามที่จะได้รับความรักจากหญิงสาวถึงสิบคนในตอนนั้น แม้ว่าเขาจะถูกปฏิเสธมามากกว่าสิบห้าครั้งก็ตาม

นั่นจะเป็นไปได้อย่างไร? เป็นเพราะหญิงสาวบางคนปฏิเสธเขาถึงสองครั้งน่ะสิ!

ปัญหานี้มักจะมีใจความสำคัญอยู่ที่ใบหน้าของเขาที่มีรอยฝีดาษมากมายเกินไป

นอกเหนือจากนั้นแล้ว เขาได้ทนทุกข์จากอาการไข้ขึ้นสูงครั้งหนึ่งเมื่อเขาเป็นเด็ก ดังนั้นการตอบสนองของเขาก็มักจะช้ากว่าเล็กน้อยเมื่อเทียบกับคนอื่น ๆ

เมื่อเป็นเรื่องของการกลั่นแกล้งเมื่อก่อนนั้น เหยื่อมักจะไม่เป็นเจอรัลด์ก็เขา พวกเขาทั้งคู่ได้ประสบกับความโชคร้ายแบบเดียวกัน

แล้ว เร วอล์คเกอร์ ล่ะ?

เธอเป็นหญิงงามตลอดมาตั้งแต่สมัยก่อนแล้ว

เธอมาจากทีมศิลปะของโรงเรียนและเธอเต้นละตินก็เหมือนกับลิเลียน

แต่อย่างไรก็ตาม เมื่อเทียบกับลิเลียนแล้ว เธอยังน่าดึงดูดใจและยั่วยวนใจมากกว่า

เจอรัลด์ยังจำได้เรมีความสุขกับตัวเองมากแค่ไหนใช่ช่วงปีการศึกษาในโรงเรียน มีผู้คนมากมายพยายามจะได้รับความรักของเธออยู่เสมอ ผลที่ได้ก็คือ เธอมีความรักมาหลาายครั้งมาก ๆ

เด็กชายบางคนที่เธอเดทด้วยมีภูมิหลังครอบครัวที่ร่ำรวย และค่อนข้างมีชื่อเสียงในโรงเรียน

คนอื่น ๆ ก็จะมาจากทีมนักกีฬาของโรงเรียน ย้อนกลับไปตอนนั้น พวกเขาทุกคนดูเหมือนจะกลายมาเป็นคนดังกันในวันหนึ่ง

เรยังเคยเดทกับพวกแก๊งที่หน้าตาหล่อเหลาจากนอกโรงเรียนมาก่อนอีกด้วยซ้ำ

ช่วงเวลานั้น มอเตอร์ไซค์สุดหรูสองสามคันสามารถเห็นได้ว่าจอดอยู่ตรงทางเข้าของโรงเรียนในช่วงวันหยุดอยู่เสมอ มันหมายความว่าเธอจะออกไปเดทข้างนอก และมันสร้างฉากที่น่าตื่นเต้นอยู่เป็นประจำ

มันน่าแปลกใจสำหรับเจอรัลด์ที่เธอจะลงเอยด้วยการอยู่ด้วยกันกับโชกุนคนนี้หลังจากการจบการศึกษาจากโรงเรียน

ความแปลกใจของเขานั้นเห็นได้ชัดเจนสำหรับพวกเขาเนื่องจากสายตาของเขานั้นเบิกกว้าง

เรเพียงยิ้มเยาะอีกครั้ง “พวกเราจะไม่นั่งรถบัสอย่างแน่นอน พวกเราแค่จะรอรถของเรากันที่นี่ เจสันและคนอื่น ๆ จะมารับพวกเรากันที่นี่ในภายหลัง นั่นเป็นเพราะโชกุนยังไม่มีเวลาไปเอาใบขับขี่ของเขา ไม่อย่างงั้นละก็ พวกเราก็คงจะนำรถมาแล้วตอนนี้!” เรตอบกลับ

“เข้าใจแล้ว!”

มันเป็นการพูดคุยที่ไม่เป็นมิตรกับเธอ ดังนั้นเขาจึงใช้เวลาที่เหลือในการพูดคุยกับพวกเขาอย่างเอ้อระเหย

เป็นบางเวลาต่อมาเมื่อเขาได้ยินเสียงผู้หญิงคนหนึ่งตะโกนเรียกเขา

“เจอรัลด์!”

เมื่อเงยหน้าขึ้น เขาก็เห็นเธอกำลังยืนอยู่ตรงข้ามถนน ถือร่มกันแดดในมือ ร่างของเธอดูเหมือนจะผอมเพรียวและสูง และผมลอนแดงยาวประบ่าของเธอ เธอกำลังเดินมาหาเขาตอนนี้

ยิ่งเธอเดินเข้ามาใกล้มากขึ้นเท่าไหร่ ความสนใจที่เธอได้รับจากผู้ชายคนอื่น ๆ ที่กำลังรออยู่ที่ป้ายรถเมล์ก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น สายคาของพวกเขาเกาะติดอยู่กับเธอ

ด้วยความงามและความสง่าของเธอ ใครจะไปตำหนิพวกเขาได้?

ผู้หญิงที่ที่ยืนอยู่ตรงหน้าเจอรัลด์ตอนนี้ ไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจากเซลล่า