มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 424

คาเมรอนยิ้มอย่างเย็นชาขณะที่เขากล่าวไปแบบนั้น

“อะไรนะ? ตลกมาก คาเมรอน! ราวกับว่าลูอีสจะเคยรู้จักกันกับเจอรัลด์งั้นแหละ!”

“ใช่ไหมล่ะ? ความแตกต่างระหว่างสถานะของลูอีสและเจอรัลด์นั้นมีความหมายเหมือนกันกับการเปรียบเทียบโลกและดินเลยนะ!”

“นายเลือกที่จะไม่เชื่อฉันก็ได้ แต่เซลล่ารู้ว่ามันเป็นเรื่องจริง เธอก็เห็นมันด้วยเหมือนกัน!”

ขณะที่เขามองไปที่เซลล่า เธอก็เพียงพยักหน้ายอมรับ

“ให้ตายเถอะ!”

ขณะนั้น เพื่อนร่วมชั้นหลายคนก็เริ่มมองไปที่เจอรัลด์ด้วยความเฉิดฉายที่ต่างไปเล็กน้อย

แต่อย่างไรก็ตาม มีคนอื่น ๆ ไม่กี่คนที่หันกลับไปมองที่เวย์ลอนเช่นกัน

ทุกคนตระหนักดีถึงเหตุการณ์ที่เวย์ลอนได้ทำร้ายเจอรัลด์อย่างรุนแรงในช่วงเรียนมัธยมปลาย

ตอนนี้เจอรัลด์ก็ค่อนข้างร่ำรวย และเขายังรู้จักกับลูอีสที่เป็นที่รู้จักกันเป็นอย่างดีว่ามีความเป็นมิตรที่ดีกับทั้งคนดีและคนเลว เวย์ลอนจะตอบสนองอย่างไรกับเรื่องนั้น? เขาจะทำหน้าแบบไหนกัน?

บนใบหน้าของเวย์ลอนมีรอยยิ้มดูถูกและขมขื่น “แล้วไงถ้าเขารู้จักลูอีส? นอกจากนี้ ฉันเดาว่าพวกนายส่วนใหญ่คงไม่รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ลูอีสถูกทุบตีโดยใครบางคนในบาร์คาราโอเกะไม่กี่วันก่อน พ่อของเขายังถูกเตือนโดยคน ๆ นั้นอีกด้วย ยิ่งไปกว่านั้นแล้ว หุ้นส่วนลอร์เดส เหมืองแร่ กรุ๊ป ของพวกเขาก็ถูกเข้าครอบครองโดยคนอื่นด้วยเช่นกัน! ด้วยเหตุนั้นแล้ว นายยังคิดว่าลูอีสคนนั้นแม่งดีเยี่ยมขนาดนั้นอยู่อีกไหม?” เวย์ลอนกล่าว

จากนั้นเวย์ลอนก็ยังคงแบ่งปันข้อมูลที่เขาได้ยินมาเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับครอบครัวลอร์เดส

เมื่อเขาพูดจบ ในที่สุดทุกคนก็สามารถเห็นภาพทั้งหมดได้

“นายรู้ไหมเจอรัลด์ นายดูเหมือนจะเป็นคนจริง! แต่สุดท้ายแล้ว นายก็ไปรู้จักคุ้นเคยกับคนแบบนั้นได้! ฉันไม่เคยคาดคิดว่านายจะเป็นคนแบบนี้เลย เจอรัลด์!” เวย์ลอนกล่าวด้วยรอยยิ้มถือดีก่อนที่เขาจะพูดต่อ

“นายแปลกใจที่ฉันรู้เกี่ยวกับเรื่องทั้งหมดนี้ไหม เจอรัลด์? แตกต่างจากคนบางคน ฉันไม่กลัวที่จะบอกคนอื่น ๆ เกี่ยวกับเรื่องต่าง ๆ เหล่านี้! เห็นไหม คนที่ใส่ความลอร์เดสครั้งนี้ไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจากเจ้านายที่ทรงอำนาจจากเมย์เบอร์รี่ แซค ไลล์ เขาทำบางอย่างกับพวกเขาและไม่ว่าเขาจะทำอะไรไปก็ตาม มันทำให้พวกเขาเชื่อฟังเขา เมื่อนานมาแล้ว พ่อของฉันได้ทานอาหารกับเจซัน หรือที่รู้จักันโดยทั่วไปในฐานะคนขับรถของคุณไลล์ ในระหว่างมื้ออาหาร เจซันดื่มจนเมามากจนเขาลงเอยด้วยการเล่าให้พ่อของฉันฟังเกี่ยวกับเรื่องนี้ ฉันก็อยู่ที่นั่นในรหว่างมื้ออาหารนั่นและเจซันยังตบไหล่ฉันเบา ๆ อีกด้วยและบอกฉันให้ทำงานให้หนักขึ้น ฉันยังได้รับอนุญาตให้โทรหาเขาอีกด้วยถ้ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้น!”

เวย์ลอนจบประโยคของเขาด้วยรอยยิ้มจาง ๆ

คนอื่น ๆ ต่างก็ตกตะลึงกันทั้งหมด

“คนขับรถของคุณไลล์เหรอ? พ่อของนายรู้จักคนขับรถของคุณไลล์เหรอ เวย์ลอน?”