มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 428

เนื่องจากอำนาจและอิทธิพลของพ่อของเขา เวย์ลอนมักจะทำตามที่เขาพอใจอยู่เสมอ ด้วยการทำตัวเอาแต่ใจและยโสโอหังต่อหน้าเพื่อนร่วมชั้นทั้งหลาย

มันไม่เคยเกิดขึ้นกับเขาเลยที่ลูกน้องของชาร์ลีจะแสดงท่าทีที่ดุร้ายกว่าได้ขนาดนี้ พวกเขายังทุบตีเขาอย่างสาหัสอีกด้วยซ้ำ

ขณะนั้น เวย์ลอนเป็นบุคคลที่เสื่อมโทรมทั้งร่างกายและจิตใจ

“เขาต้องไปรักษาที่พยาบาลเดี๋ยวนี้!” มอร์กาน่าตะโกนขึ้นมาก่อนจะหยิบโทรศัพท์ของเธอออกมาและโทรเรียกรถพยาบาล

รถพยาบาลมาถึงในไม่ช้าและเนื่องจากว่ามอร์กาน่าเองก็เป็นแพทย์ฝ่ายรักษา เธอจึงเข้าไปในรถพยาบาลด้วยเช่นกันเพื่อช่วยพันแผลของเขา และเธอก็ไปโรงพยาบาลพร้อมกับเวย์ลอน

“เวย์ลอนถูกทำร้ายและตอนนี้เขากำลังถูกส่งไปโรงพยาบาล...พวกเราควรทำยังไงกันดี?”

“ตอนนี้ก็ไปกันเถอะ...ถ้าหากว่าคนบ้าพวกนั้นกลับมาพร้อมกับกำลังเสริมล่ะ?”

“เธอพูดถูก! พวกเขาดูไม่เหมือนคนธรรมดากันเลย…”

เพื่อนร่วมชั้นทั้งหลายยังคงพูดคุยถึงสถานการณ์ในหมู่กันเองต่อไป พวกเขาทุกคนค่อนข้างลังเลว่าความทะนงตนหรือความปลอดภัยสำคัญกว่ากัน

เนื่องจากว่าไม่ได้ข้อสรุปในทันที พวกเขาทุกคนจึงหันไปมองที่คาเมรอน

คาเมรอนก็มองกลับไปที่พวกเขา รู้สึกตกตะลึงจนแทบพูดไม่ออก

คาเมรอนนอนอยู่บนพื้นตลอดครึ่งหลังของการต่อสู้ เขาถูกเตะล้มลงและเขาก็อยู่ที่นั่น เขากลัวที่จะสู้กลับตอนที่เขารู้ว่าผู้นำคนนั้นเป็นผู้บริหารระดับสูงอะไรแบบนั้น

มันยังเป็นเหตุผลที่ว่า ทำไมถึงมีเพียงเวย์ลอนที่ถูกทุบตีเมื่อการต่อสู้เริ่มขึ้นอีกครั้ง

เดิมทีเขาเป็นกังวล แต่เมื่อเห็นว่าทุกคนกำลังคาดหวังให้เขาตัดสินใจขั้นต่อไปอย่างไร เขาจึงกลายมีความภาคภูมิใจอีกครั้งในไม่ช้า

“ทุกคนสงบสติอารมณ์กันหน่อย! มุ่งหน้าไปยังโรงพยาบาลกันก่อนละกัน พ่อของเวย์ลอนจะไปที่นั่นเช่นกันอย่างแน่นอน!” คาเมรอนกล่าว

เพื่อนร่วมชั้นที่เหลือของเขาเห็นด้วย และพวกเขาทุกคนก็มุ่งหน้าไปยังลานจอดรถชั้นใต้ดินของโรงแรมด้วยกัน

ชั่วครู่สั้น ๆ เจอรัลด์รู้สึกตกตะลึงมากเกินไปที่จะขยับ แต่เขาก็เพียงแค่ส่ายหัวของเขาก่อนจะเริ่มมุ่งหน้าเดินลงบันไดไปเพื่อเอารถของเขาเช่นกัน

‘คนเหล่านี้ชอบทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่จริง ๆ! ถ้าเซลล่าเพียงจะรายงานเรื่องนี้ให้เบื้องบนของเธอได้ทราบ เรื่องต่าง ๆ เหล่านี้ก็คงจะไม่เกิดขึ้น! ชาร์ลีจะได้รับการจัดการได้อย่างง่ายดายแน่นอน!’

‘ทั้งหมดที่เธอต้องทำก็คือ โทรหาฉันและทุกอย่างก็จะจบลงง่าย ๆ เช่นนั้นแหละ!’

‘นี่กลายมาเป็นเรื่องยุ่งเหยิงอะไรอย่างงี้…’ เหล่านี้คือความคิดที่เกิดขึ้นในใจของเจอรัลด์

ตอนนี้พวกเขาทุกคนอยู่ในลานจอดรถ

“เอาล่ะ พวกเรามีรถสี่คันกับเราตอนนี้ มีใครขับรถมาที่นี่อีกบ้าง?” คาเมรอนถาม