เจอรัลด์พยายามทำให้เธอสงบลง
“สองคนนี้คือใคร? พวกเขาเข้ามาในนี้ได้อย่างไรกัน? พวกเขารู้กฏไหมเนี่ย?” ชายวัยกลางคนจากอีกโต๊ะอุทานขึ้นมา ทั้งห้องจึงตกอยู่ในความเงียบ
มันไม่มีอะไรเลยนอกจากเป็นการขโมยจุดสนใจของเอเลน่าอย่างหยาบคายตรงไปตรงมาในขณะที่เธอกำลังพูดอยู่บนเวที
ไม่ว่าจะยังไง การยืนขึ้นในขณะที่คนอื่น ๆ นั่งอยู่จะต้องดึงดูดความสนใจของครอบครัวลาร์ซันอยู่แล้ว
จากนั้นความสนใจของคนอื่นก็กลับไปที่เวทีเพื่อดูว่าเอเลน่าจะตอบสนองอย่างไร
น้ำตาอาบในตาของเธอ ขณะที่เธอวางไมค์ในมือของเธอ
“นายมา!” เอเลน่าร้องไห้
เจอรัลด์ทำความสะอาดกางเกงของเขา และเมื่อเขาได้ยินเสียงของเอเลน่า เขาก็ตระหนักได้ว่าเธอกำลังมองมาที่เขา
“ใช่ สุขสันต์วันเกิดนะ!” เจอรัลด์ตอบอย่างประหม่า
เขามองไปรอบ ๆ ตระหนักได้ว่าจริง ๆ แล้วเขาไม่ได้เอาของขวัญใด ๆ มาให้เธอนอกจากกุญแจรถของเขา
“ขอโทษนะฉันไม่ได้จัดการเตรียมอะไรให้สำหรับวันเกิดของเธอ ฉันจึงทำได้เพียงแค่อวยพรเท่านั้น” เจอรัลด์กล่าวขอโทษ
“ฉันคิดว่านายลืมฉันไปแล้ว!” เอเลน่าเช็ดน้ำตาของเธอ พุ่งไปหาเจอรัลด์และกอดเขาไว้อย่างแน่นเท่าที่เธอสามารถทำได้
ฉากนี้ทำให้ทุกคนช็อกไปตาม ๆ กัน
“มันนานแล้วนะตั้งแต่การโทรครั้งสุดท้ายของนาย! ตั้งแต่ที่นายหาแฟนให้ตัวเองได้น่ะ นายลืมฉันไปอย่างสิ้นเชิงเลย!” เอเลนาคร่ำครวญออกมาอย่างทำอะไรไม่ถูก
“เฮ้ เฮ้ ตอนนี้ฉันอยู่นี่แล้วไง อย่าร้องสิ!” เจอรัลด์ตบเบา ๆ บนไหล่เอเลน่า
“อะไรนะ?”
“อะไรกันว่ะเนี่ย?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน