มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 462

ตลอดเวลาที่ผ่านมานี้ พวกเขาทั้งคู่ก็ได้พูดคุยกันเป็นครั้งคราวในวีแชท เมื่อไหร่ก็ตามที่พวกเขาว่าง

ปัจจุบันนี้ เควต้าได้สอนที่โรงเรียนอนุบาลแห่งใหม่แล้วและทำได้ค่อนดีเลยทีเดียว

เจอรัลด์ได้ช่วยเหลือเควต้าและหาบ้านให้เธออยู่ ซึ่งเดรกและไทสันก็อยู่ที่เดียวกันกับเธอ

“คุณสมิธค่ะ คุณช่วยอะไรฉันหน่อยได้ไหม? ฉันไม่สามารถตรวจการบ้านของเด็กเหล่านี้ในชั้นเรียนของฉันได้ แฟนของฉันกำลังมาแล้ว เพื่อรับฉันไปช็อปปิ้ง คุณช่วยตรวจการบ้านของพวกเขาในนามของฉันได้ไหม?”

ครูผู้หญิงที่มีผมยาวถึงเอวถามเควต้า ที่ก็กำลังตรวจการบ้านของนักเรียนเช่นกัน

“แต่คุณลอว์รีค่ะ ฉันยังคงกำลังตรวจการบ้านของนักเรียนของฉันอยู่เหมือนกันนะ!”

เควต้าตอบอย่างเจี๋ยมเจี้ยม

“เฮอะ! ถ้าคุณไม่อยากจะช่วยเหลือฉัน งั้นก็พูดมาสิ ทำไมถึงมีข้ออ้างมากมายขนาดนั้น? อย่าคิดแม้แต่วิเดียวเลยว่าคุณเก่งมากเพียงเพราะคุณเทเวสแนะนำคุณให้มาทำงานที่นี่น่ะ ฮ่า แค่คิดดูสิ! ฉันหมายถึง คุณเป็นใครกันล่ะ เควต้า สมิธ? คุณได้รับตำแหน่งเป็นครูที่สวยที่สุดในสถาบันการศึกษาปฐมวัยของเมืองเมย์เบอร์รี่หลังจากการเข้าร่วมในโรงเรียนอนุบาลเพียงแค่เดือนเดียวเท่านั้น ไม่ใช่ว่านั่นดีเยี่ยมหรือว่ายังไง? ถ้าเป็นอย่างงั้น คุณไม่สามารถแม้แต่จะช่วยเหลือฉันตรวจการบ้านของนักเรียนของฉันได้เลยเหรอ?

ครูที่ชื่อ เคทลิน ลอว์รี โต้กลับอย่างเยือกเย็น

เธอได้มาเป็นครูที่โรงเรียนอนุบาลที่ดีที่สุดในเมืองเมย์เบอร์รี่ ในสองเดือนก่อนการมาถึงของเควต้า เมื่อเควต้ามาเข้าร่วมครั้งแรก เคทลินก็จะแกล้งเธออยู่บ่อย ๆ โดยการทำให้เธอตรวจการบ้านของนักเรียนของเธอในนามของเธอ

เคทลินมีแฟนหนุ่มที่มั่งคั่งและมีอิทธิพลที่หล่อเหล่ามากเหมือนกัน

เธอจึงมั่นใจว่าเธอจะได้รับการเลือกให้เป็นครูสาวที่สวยที่สุดในเขตนี้ทั้งหมด โดยมองโลกในแง่ดีว่าเธอจะเอาตำแหน่งสูงสุดใส่กระเป๋ามาได้แน่นอน

แต่อนิจจา พ่อแม่ของนักเรียนได้โหวตให้กับเควต้า ผู้หญิงที่สวยจากภายในสู่ภายนอก

แน่นอน นั่นทำให้เคทลินประสาทเสีย

เธอถึงกับตรวจสอบภูมิหลังของเควต้าอีกด้วยซ้ำ แต่ก็ไม่มีประวัติเสียหายใด ๆ เกี่ยวกับเควต้าเลย

ดังนั้น สถานการณ์กลั่นแกล้งจึงใกล้เข้ามา

ครูผู้หญิงคนอื่น ๆ ที่อยู่ที่นั่นก็เอาแต่เงียบปากกันไว้

“เอาล่ะ ฉันจะตรวจมันให้คุณแล้วกันค่ะ คุณลอว์รี”

เควต้ากัดริมฝีปากของเธอเอาไว้ จากนั้นเธอก็ย้ายกองการบ้านจากโต๊ะเคทลินมาไว้บนโต๊ะของเธอ

“ฮึ่ม! ตอนนี้ดีขึ้นมามากหน่อย คุณสมิธ อย่าหัวสูงให้มากเกินไปนักเลยที่คิดว่าคุณเก่งขนาดนั้นเพียงเพราะคุณชนะรางวัลครูที่สวยที่สุด ให้ฉันบอกคุณบางอย่างนะ ฉัน เคทลิน ลอว์รี จะไม่พ่ายแพ้ให้กับคุณในเรื่องใดแน่!”

เคทลินเยาะเย้ยก่อนจะหันหลังกลับอย่างมีชัยขณะที่เธอเตรียมที่จะจากไป