“มันช่างเป็นเรื่องบังเอิญที่พวกเราตัดสินใจมาที่นี่เพื่อทานอาหารเหมือนกัน บรี นี่ใครกันเหรอ?”
ทันทีทันใดนั้น หนึ่งในพวกเขาก็มองไปที่เจอรัลด์และถามขึ้นมา
“โอ้! เขาเป็นเพื่อนของฉัน ไม่ต้องกังวล ถ้าเธอยุ่งอยู่ ก็เชิญเลยไปทานอาหารของเธอก่อนสิ!”
เมื่อได้ยินว่าพวกเขาเรียกเธอด้วยชื่อจริงของเธอ เธอจึงเริ่มประหม่าขึ้นมามากเกินไป
พวกเขาไม่ใช่แค่คนแปลกหน้าที่ไหน แต่เป็นเพื่อนร่วมชั้นจากมัธยมต้นของเธอ นอกจากนั้น พวกเขาก็กำลังเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยเดียวกันในปัจจุบันนี้อีกด้วย มันเกินกว่าความคาดหมายที่เธอจะบังเอิญได้พบกับพวกเขาในวันนี้ เพราะเธอก็ค่อนข้างกลัวว่าสถานการณ์แบบนั้นอาจจะเกิดขึ้น
“ไม่เอาน่า อย่าเป็นแบบนี้เลย บรีรีบแนะนำเขาให้พวกเราสิ นี่คือเพื่อนแบบไหนกัน? นอกจากนี้ เขาก็สั่งอาหารอร่อย ๆ มากมายขนาดนี้ให้เธอ พวกเราต้องรู้ให้ได้ว่าเขาเป็นใคร!”
พวกเขาร้องขอกันอย่างตื่นเต้น
“บรีเหรอ? เธอชื่อมิเชลไม่ใช่หรือไง?” เจอรัลด์ถามด้วยความสับสนงุนงง
“มิเชลเหรอ? นั่นคือพี่สาวของบรี เอ๋? เกิดอะไรขึ้นเนี่ย? เดี๋ยวนะ นายไม่รู้จักซาบริน่าเหรอ? ถ้าอย่างนั้นนายมาทำอะไรที่นี่ล่ะ?”
พวกเขาถาม ดูประหลาดใจ
“เจอรัลด์ หุปปากน่า!” ซาบริน่ารีบลุกขึ้นยืนอย่างประหม่า
จากนั้นเธอก็ลากคนอื่น ๆ ไปด้านข้าง
ดูเหมือนว่าเธอต้องการจะอธิบายสถานการณ์ให้พวกเขาฟัง
แต่เจอรัลด์ดูเหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่างอย่างหลังจากนั้น
เขาจำได้ลาง ๆ ว่า คุณลุงวินเทอร์พูดว่ามิเชลมีน้องสาวที่เด็กกว่าเธอราว ๆ สามปี
เป็นไปได้ไหมว่าเธอคือน้องสาวของมิเชล—ซาบริน่า?
‘เช่นนั้นมันหมายความว่า มิเชลไม่ได้มานัดบอดในวันนี้ใช่ไหม? แต่เธอขอให้น้องสาวของเธอมาแทนงั้นเหรอ?’
‘โธ่เว้ย! ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเธอไม่แม้แต่จะแสดงความจริงใจแม้แต่นิดเดียวในการนัดบอดวันนี้ เธอยังกล้าถามคำถามแกมโกงเกี่ยวกับบ้าน และรถอย่างหยาบคายอีกด้วยซ้ำ’
ครู่ต่อมา ซาบริน่าก็กลับมาพร้อมกับคนอื่น ๆ สีหน้าของเธอดูตรึงเครียดและแย่ลง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน