มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 548

เนื่องจากว่าจาวิสไม่ได้พยายามจะหยุดเธอ โยลันดาจึงพูดจาหยาบคายต่อไปเป็นครั้งคราว เจอรัลด์ในทางตรงกันข้าม กำลังถูกปฏิบัติด้วยราวกับว่าเขาไม่มีตัวตนอยู่

หลังจากการเที่ยวชมสถานที่อันยาวนานสองชั่วโมงเต็ม ก็เป็นเวลาประมาณสิบเอ็ดโมงแล้ว เนื่องจากว่ามีร้านอาหารอยู่ไม่กี่ร้านในอาคาร จาวิสจึงแนะนำให้พวกเขาไปหาสถานที่ทานมื้อเที่ยงกัน พวกเขาจะไ้ด้พูดคุยกันมากขึ้นขณะที่นั่งกัน

จามปกติแล้ว มิเชลและเพื่อน ๆ ของเธอก็ยอมรับข้อเสนอกันอยู่แล้วและไม่นานพวกเขาก็พบร้านอาหารบริเวณใกล้เคียง ในที่สุดก็จะได้นั่งเสียที เจอรัลด์วางกระเป๋าของพวกเขาลงและนั่งลงที่โต๊ะตัวหนึ่งเช่นกัน

“แล้วใครพูดว่านายสามารถนั่งที่นี่ได้ห๊ะ?!” เสียงกรีดร้องดังขึ้นมาในขณะที่เจอรัลด์นั่งลง

“พวกเราจะทานข้าวกันไม่ใช่เหรอ? มันผิดเหรอที่ฉันจะนั่ง?” เจอรัลด์ถาม เห็นได้ชัดว่ารู้สึกรำคาญ

เสียงนั้นเป็นของโยลันดาและเธอก็สุดจะทนแล้ว ความหึงหวงของเธอมีอำนาจเหนือความมีเหตุมีผลของเธอเพราะเธอต้องเฝ้ามองมิเชลพูดคุยกับจาวิสอยู่ตลอดเวลามานี้ เพราะเธอไม่ถูกสังเกตุเห็นพอ เธอจึงตัดสินใจก่อเรื่องและตะคอกใส่เจอรัลด์

“แค่ดูนายสิ! นายคิดว่านายเป็นใครกันถึงจะมานั่งกับพวกเรา? ราวกับว่านายอยู่ในระดับเดียวกับพวกเรางั้นแหละ! เก็บความอับอายของนายเอาไว้เถอะและไปยุ่งกับเรื่องของตัวเองก็พอ!” โยลันดากรีดร้องใส่อีกครั้ง เห็นได้ชัดว่าเธอหมายถึงใครคนอื่นในเวลาเดียวกัน

“นั่นเธอหมายความว่าว่ายังไง?” เจอรัลด์สวนกลับ

“เจอรัลด์ คลอฟอร์ด ทำไมนายถึงจะทะเลาะกับเธอด้วยล่ะ? ช่างเธอเถอะน่า อีกอย่าง เธอก็พูดความจริงอยู่ดี! จริง ๆ นะ ทะเลาะกับผู้หญิงคนหนึ่ง นายเป็นผู้ชายแบบไหนกันเนี่ย?” ควีนนี่กล่าว เธอรู้ว่าโยลันดาหัวเสียดังนั้นเผะอจึงลงเอยด้วยการดุว่าเจอรัลด์เช่นกัน

“เจอรัลด์ คลอฟอร์ดเหรอ?” ขณะนั้นเอง มิเชลก็หันไปมองเจอรัลด์ นั่นคือชื่อของคู่นัดบอดของเธอไม่ใช่เหรอ? คน ๆ นี้ที่อยู่ตรงหน้าเธอควรจะเป็นคู่นัดบอดของเธอจริง ๆ ใช่ไหม?

“โอ้ เธออาจจะไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร เขาเป็นเพื่อนบ้านของคุณปู่ของฉันและเขาก็เช่ายูนิตของเรา ฉันชวนเขามาด้วยเพื่อที่เขาจะได้ถือกระเป๋าให้พวกเรา! และฉันจะเลี้ยงมื้อกลางวันในภายหลังให้เขาเป็นการขอบคุณ” ควีนนี่กล่าว เธอกลัวว่าโยลันดาจะลงเอยด้วยการทะเลาะกับมิเชล ดังนั้นเธอจึงพยายามเปลี่ยนหัวข้ออย่างรวดเร็ว

“อ่า เข้าใจแล้ว!” มิเชลตอบขณะที่แก้มของเธอแดงขึ้นมาด้วยความกระดากอายเล็กน้อย เธอเหลือบมองไปที่เจอรัลด์อีกครั้งและรู้สึกอึดอัดใจขึ้นมาอย่างที่สุด