เธอชี้นิ้วให้เขาเข้ามาใกล้ ๆ
เจอรัลด์ไม่อยากไปหาพวกเขาจริง ๆ หลังจากได้รับคำสั่งแบบนั้น สุดท้ายเขาไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไป เขาไม่จำเป็นต้องฟังคำสั่งของเธออีกต่อไป
เขาจำทุกอย่างที่เธอจะสั่งให้เขาทำเรื่องแบบนี้ในอดีตได้
“เจอรัลด์ นายย้ายกล่องน้ำแร่พวกนั้นเหรอยัง?”
“เจอรัลด์ ไปช่วยคนอื่นยกกระเป๋าเดินทาง!”
…บางทีนั่นอาจเป็นเหตุผลว่าทำไม เมอาถึงคุ้นเคยกับการสั่งเขาไปทั่ว
สุดท้าย แม้ว่าเขาจะพูดไม่ออก แต่เขาพบว่าตัวเองกำลังเดินไปที่กลุ่ม
“ฮ่าฮ่า! มันคือเรื่องจริง! เจอรัลด์ฟังเธอจริง ๆ!”
“ราวกับว่าเขาไม่กล้า! เธอไม่เพียงเป็นกัปตันทีมของเขาในโรงเรียนมัธยมเท่านั้น ตอนนี้เธอยังเป็นตำรวจอีกด้วย! เจอรัลด์พูดติดตลกกับผู้หญิงคนอื่น
“อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์ ฉันได้ยินมาว่าคุณยังยากจนอยู่ คุณดื่มที่บาร์นี้ได้อย่างไร? รวยขึ้นเหรอเปล่า?” เมอาถาม เธออยากรู้เรื่องนี้ตั้งแต่แรกพบ
"ฮะ? เจอรัลด์ยากจนเหรอ?” สาว ๆ ดูประหลาดใจเมื่อได้ยินแบบนั้น
"ใช่ รู้ไหม? ย้อนกลับไปสมัยมัธยม เจอรัลด์เป็นที่รู้จักกันดีในเรื่องยากจน เขาเคยกินอาหารเพียงวันละมื้อ และบางครั้ง เขาก็ไม่สามารถจ่ายค่าเล่าเรียนได้ด้วยซ้ำ! เขายากจนเป็นพิเศษ!” เมอา ได้ตอบกลับ
แม้ว่าเธอจะพูดอย่างนั้น แต่เธอก็ไม่ได้ตั้งใจจะใจร้ายกับเขา มันเป็นเพียงบุคลิกที่เธอเติบโตขึ้นมาด้วย ไม่ว่าเจอรัลด์จะรู้สึกอย่างไร แต่เธอเป็นคนตรงไปตรงมา ที่จะพูดอะไรก็ตามที่อยู่ในใจ
สมัยมัธยมก็เหมือนกัน ไม่ว่าจะทำให้คนอื่นรู้สึกอับอายเพียงใด เมอาก็มักจะพูดความคิดของเธอโดยไม่กรองคำพูดใด ๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน