มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 602

เจอรัลด์เพียงยิ้มจาง ๆ ขณะที่เขาจิบน้ำชา

“ตอนนี้ค่อนข้างดึกแล้ว ปู่คะ…วันนี้มีแขกมากมายขนาดนี้…”

ขณะนั้นเอง หญิงสาวคนหนึ่งที่สวมชุดนอนค่อย ๆ เดินลงมาจากบันได ขณะที่เธอจ้องไปที่เจอรัลด์ และคนอื่น ๆ อย่างอยากรู้อยากเห็น

“อ่า ลิซซ่า มานี่สิ และทักทายคุณคลอฟอร์ดซะ หนูค่อนข้างสงสัยเกี่ยวกับเขาก่อนหน้านี้ไม่ใช่เหรอ?” คุณเวย์แฮมกล่าว ขณะที่เขายิ้ม

“เขาคือคุณคลอฟอร์ดเหรอคะ?” ลิซซ่าถาม ขณะที่เธอเดินมาถึงขั้นสุดท้าย

เมื่อเธอเข้าไปหาเขา เธอมองเขาผ่าน ๆ จากหัวจรดเท้าก่อนจะขมวดคิ้วเล็กน้อย ทันทีทันใดหลังจากนั้น เธอก็หัวเราะเบา ๆ ก่อนจะพูดขึ้นมา “ยินดีอย่างยิ่งที่ได้พบค่ะ คุณคลอฟอร์ด ฉันเมลิซซ่า เวย์แฮม แต่คุณแค่เรียกฉันว่าลิซซ่าก็ได้”

“ยินดีที่ได้พบคุณเช่นกัน ลิซซ่า คุณก็สามารถเรียกผมว่าเจอรัลด์ได้นะครับ!” เจอรัลด์ตอบ ขณะที่เขายื่นมือออกไปเพื่อจะจับมือกับเธอ

ลิซซ่าสวยมาก และหลังจากการพูดคุยกันกับเธอได้สักพัก เขาก็พบว่าเธอค่อนข้างใจกว้างต่อผู้อื่นเช่นกัน

ความประทับใจแรกของเจอรัลด์ที่มีต่อเธอก็ไม่ได้แย่อะไร พูดได้แค่นั้น

ยิ่งไปกว่านั้น เธอก็ค่อนข้างเป็นคนที่พูดเก่งเหมือนกัน เธอคุยกันได้ทุกเรื่องกับเจอรัลด์

“เช่นนั้น คุณคือคุณลอฟอร์ดสินะ ปกติคุณเข้าร่วมในกิจกรรมแบบไหนกันคะ?” เมลิซซ่าถาม

“ปกติผมไม่ได้เข้าร่วมกิจกรรมอะไรมากนัก เอาตามตรงนะครับ” เจอรัลด์ตอบ ขณะที่เขาส่ายหัวของเขา

“ฮึ่ม! ฉันขอไม่เชื่อแล้วกันนะคะ! ฉันมั่นใจว่าคุณมักจะสนุกกับตัวเองจนพอใจอย่างเต็มที่อยู่เสมอแน่!” ขณะที่เธอกล่าวไปเช่นนั้น ลิซซ่าก็หัวเราะอย่างเบิกบาน

หลังจากนั้นสักพัก เธอก็ดูเหมือนจะนึกบางอย่างขึ้นมาได้ นี่จึงทำให้เธอถามขึ้นมาฉับพลัน “เมื่อพูดแล้วก็ ฉันได้รู้จักเพื่อนไม่กี่คนที่นี่ในเมย์เบอร์รี่ พวกเราจะมีการสังสรรค์กันในวันพรุ่งนี้ตอนบ่าย และฉันก็จะเลี้ยงอาหารพวกเขา! ถ้าคุณว่าง คุณอยากจะมาด้วยกันไหม เจอรัลด์?”

เจอรัลด์ยังเอานิ่งเงียบกับข้อเสนอของเธอ

“ช่างหยาบคายจริง ลิซซ่า! ทำไมคุณคลอฟอร์ดถึงอยากจะไปเล่นอะไรแผลง ๆ กับหนู และเพื่อนที่เกเรของหนูด้วยล่ะ?” คุณเวย์แฮมตอบด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่น