มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 615

สิ่งของที่ว่านั้นก็คือ กำไลหยกที่เจอรัลด์เคยมอบให้เธอมาก่อน

“ตั้งแต่นี้ต่อไป พวกเราจะยุติความสัมพันธ์กัน! ฮึ่ม! เมื่อคิดว่าฉันเก็บกำไลหยกนี้ไว้กับตัวจนถึงตอนนี้…ตอนแรก ฉันคิดว่ามันคงจะเป็นความทรงจำที่ดีที่จะเก็บไว้กับฉันเพราะพวกเราก็คงไม่มีวันได้คบกัน! อย่างไรก็ตาม ของที่ระลึกนี้ไม่มีความจำเป็นอีกต่อไปแล้ว! นายเอามันคืนไปซะ!” กีย่ากล่าวอย่างเย็นชา ขณะที่ยื่นกำไลให้เขา

“ได้เลย!”

“อีกอย่าง เจอรัลด์ ฉันหวังว่านายจะลบเบอร์ติดต่อของฉันไปหลังจากนี้ นายอยู่กับมีล่าของนาย และฉันก็จะอยู่กับยูนัส พวกเราจะไม่มีเหตุผลที่จะต้องเจอ หรือแม้แต่พูดคุยกันและกันอีกหลังจากนั้น!”

“จัดไป!”

เจอรัลด์ไม่มีอะไรอื่นให้พูดมากอยู่แล้ว หลังจากหยิบกำไลคืนมา เขาก็เพียงทักทายแทมมี่และสาว ๆ คนอื่นด้วยการพยักหน้าเงียบ ๆ ก่อนจะออกจากสถานที่ไปทันที

“…อะไรเนี่ย? ทำไม…ทำไมเขาถึงปล่อยเธอไปง่าย ๆ ขนาดนี้เลยล่ะ กีย่า? เกิดอะไรขึ้นระหว่างเธอสองคนกันแน่?” แทมมี่ถาม ความสับสนงุนงงปรากฏอยู่ในน้ำเสียงของเธอ

“ไม่มีอะไร หยุดถามเกี่ยวกับเรื่องนี้เถอะ เออ จริงสิ ยูนัสมอบของขวัญที่ค่อนข้างหรูหราให้ฉันในบ่ายนี้ ฉันจะนำมันมาให้พวกเธอทุกคนได้ดู รออยู่นี่ ขณะที่ฉันไปเอามันนะ!” กีย่ากล่าว ขณะที่เธอเช็ดน้ำตาของเธอและฝืนยิ้มออกมา

เมื่อเห็นว่ากีย่าบังคับให้ตัวเองยิ้มออกมาอย่างยากลำบากแค่ไหน เพื่อน ๆ ของเธอจึงไม่สามารถบังคับให้ตัวเองกิน ดื่ม หรือสนุกสนานกันได้เลยจริง ๆ

“กีย่า เธอช่วยอย่าเป็นแบบนี้เลยได้ไหม? ดูเถอะ ถ้าเธอไม่อยากพูดถึงมัน ก็ไม่เป็นไร แต่ช่วยยับยั้งจากการทรมานตัวเองได้ไหม? พวกเราทุกคนรู้ว่าเธอไม่ได้ชอบยูนัส เห็นได้ชัดว่าเธอชอบเจอรัลด์ ดังนั้นทำไมเธอถึงต้องโกหกตัวเองแบบนี้ด้วยล่ะ?” แทมมี่กล่าว

“ฉันไม่ได้ทรมานตัวเองเลยทั้งนั้น! พวกเธอทุกคนก็แต่คิดมากเกินไปเกี่ยวกับเรื่องนี้ รู้ไหม ฉันคิดว่าในที่สุดฉันก็เข้าใจแล้วตอนนี้ ฉันไม่เคยชอบเจอรัลด์ในแบบที่ผู้หญิงชอบผู้ชายเลยจริง ๆ ตอนนี้ที่ฉันเกี่ยวกับมันดู ความรู้สึกทั้งหมดเหล่านั้นที่ฉันมีต่อเขาก็อาจเป็นเพราะความสงสาร และความเห็นอกเห็นใจ! ฉันไม่เคยรักเขามาตั้งแต่แรก!”

“โดยไม่คำนึงถึง ฉันก็ค่อนข้างมีความสุขและสบายใจอยู่แล้วตอนนี้ ฉันไม่ต้องเป็นกังวลหรือคิดถึงเขาอีกต่อไปแล้ว! ฉันสามารถคบกันกับคุณหลง และเป็นสะใภ้ตระกูลหลง! ฮึ่ม! เอาตรง ๆ ไม่อ้อมค้อม พวกเธอทุกคนไม่อิจฉาฉันเลยเหรอ?” กีย่ากล่าวด้วยรอยยิ้ม