“กีย่า? ทำไมหนูไม่พักผ่อนในห้องของหนูล่ะ? ทำไมถึงออกมา?” วอลตัลถาม น้ำเสียงของเขาไม่มีความสุขอย่างชัดเจน
เมื่อเห็นเธอ สมาชิกในครอบครัวของเธอบางคนจึงกระแอมไอก่อนจะพูดขึ้นมา “รู้ไหม กีย่าเป็นเด็กหญิงที่ดีจริง ๆ นะ เธอทราบดีว่าพวกเราไม่สามารถทำให้ตระกูลหลงขุ่นเคืองใจได้ ยิ่งไปกว่านั้น คุณหลงไม่ได้จ่ายไปหลายล้านดอลลาร์เพื่อช่วยหนูหรอกเหรอตอนที่หนูถูกลักพาตัวไปน่ะ? เขาต้องรักหนูมากอย่างแน่นอน!”
ภายในห้อง วอลตัลคือคนเดียวที่รู้ความเป็นจริงของสถานการณ์ เนื่องจากว่าเขาเป็นกังวลอย่างมาก กีย่าจึงเล่ารายละเอียดของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในคืนก่อนให้เขาฟัง คนอื่น ๆ ไม่ได้คำนึงถึงความจริงของสิ่งที่เกิดขึ้นจริง ๆ กันโดยสิ้นเชิง
เมื่อได้ยินความเห็นจากลุง ๆ และป้า ๆ ของเธอ กีย่าเพียงแค่หัวเราะเท่านั้น ขณะที่เธอแสดงรอยยิ้มขบขันเชิงเหน็บแนม เธอเข้าใจว่าพวกเขากำลังพยายามจะบอกเธออะไร
แม้กระนั้น กีย่าก็ไม่ได้โกรธพวกเขาเลย เธอทราบดีถึงความกดดันจากตระกูลหลง และตระกูลหลักของควาร์ริงตัน ที่ทำให้ทั้งครอบครัวของเธอเอง และครอบครัวญาติของเธอต้องอึดอัดจนหายใจแทบไม่ออกกันจริง ๆ
ยิ่งไปกว่านั้น เธอรู้ว่าลุง ๆ ป้า ๆ ของเธอยังคงจำเป็นต้องค้ำจุนครอบครัวของพวกเขาเองอยู่ นั่นคือประเด็นสำคัญที่ทำไมเธอถึงไม่ถือสาอะไรกันกับพวกเขา
นอกจากนี้ เธอแค่ไม่แคร์เกี่ยวกับสถานการณ์ของเธออีกต่อไปแล้ว เธอจะไปทำอะไรได้ล่ะ?
เจอรัลด์ก็ดูเหมือนจะไม่ได้แคร์เกี่ยวกับเธออีกต่อไปแล้ว ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม เขาก็มีมีล่าสุดที่รักของเขาอยู่แล้ว
แม้ตอนแรกเธอคิดว่าจะยังคงมีโอกาสที่เธอกับเจอรัลด์จะได้คบกันในอดีตก็ตาม เธอไม่แม้แต่จะอยากคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้อีกต่อไปแล้วด้วยซ้ำ
จากที่เธอเห็น วิธีเดียวที่เธออาจจะมีประโยชน์บ้างในสถานการณ์นี้ก็คือ เสียสละตัวเอง อย่างน้อยในที่สุดจากนั้นเธอก็จะสามารถช่วยให้ครอบครัวของเธอได้รับความสงบสุขมาก็ได้!
หลังจากการสูดหายใจเข้าลึก กีย่าก็ยิ้มก่อนจะพูดขึ้นมา “พ่อ แม่ หนูจะไปเตรียมตัวให้พร้อมก่อนเพื่อที่พวกเราจะได้เข้าร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของยูนัสในภายหลังกัน!”
จากนั้นเธอก็กลับไปที่ห้องของเธอ
เมื่อเห็นว่าลูกสาวของเขาเป็นแบบนี้ วอลตัลจึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกหดหู่ใจเล็กน้อย
ในขณะเดียวกัน แฮร์รี่อยู่ด้วยกันกับเจอรัลด์และในมือของเขาคือ แฟลชไดรฟ์ USB
“ฮี่ฮี่…นี่คือของขวัญของผมครับ คุณคลอฟอร์ด ผมมั่นใจว่าคุณจะสนใจมันมากอย่างแน่นอน” แฮร์รี่กล่าว ขณะที่เขาเสียบ USB เข้าไปในคอมพิวเตอร์และเริ่มเล่นวิดีโอให้ดู
หลังจากชมทั้งหมดนั้นแล้ว เจอรัลด์จึงอดไม่ได้ที่จะยิ้มเยาะออกมา ก่อนจะถามขึ้นมา “นายบันทึกสิ่งนี้เมื่อคืนก่อนใช่ไหม?”
“ฮะ ใช่ครับ! ผมอาจจะไม่มีทักษะมากมาย แต่ถ้ามันเกี่ยวกับการกระทำที่ต่ำช้าและลับ ๆ ล่อ ๆ แล้วล่ะก็ ไม่มีใครเทียบกับผมได้หรอก!” แฮร์รี่ตอบกลับ ขณะที่เขาตบหน้าอกของเขาเองเบา ๆ สองครั้ง
“พอได้แล้ว ไม่มีความจำเป็นต้องโม้เกี่ยวกับเรื่องนั้น!” แซคตอบกลับ ขณะที่เขายิ้มขบขันแกมเหน็บแนม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน