มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 629

“เธอกล้าดียังไงที่พยายามหลบหลีกฉัน?! เธอต้องเชื่อฟังทุกอย่างที่ฉันพูด! ถ้าเธอยังทำแบบนั้นไม่ได้ละก็ ฉันจะทำให้มั่นใจเลยว่าควาร์ริงตันจะหายไปจากเมืองเมย์เบอร์รี่แน่!” ยูนัสคำรามอย่างฉุนเฉียว ขณะที่เขากระชากผมของกีย่าอย่างแรงด้วยความโกรธ

จากนั้นเขาก็ดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขนของเขา บังคับให้เธอเข้าไปกอด แต่อย่างไรก็ตาม กีย่าไม่ได้เห็นด้วยกับสิ่งนั้นเลย

“ปล่อยฉันไปนะไอ้คนวิกลจริต!”

ขณะที่กีย่าดิ้นรนอย่างหมดหวังเพื่อให้ตัวเองเป็นอิสระ เธอก็เริ่มเงยหน้าขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว…

และในขณะนั้น ก็ได้ยืนเสียงตบดังขึ้นมา

กีย่าเพิ่งตบหน้าของยูนัส

“…เธอ…เธอตีฉันเหรอ? เธอกล้าตีฉันจริง ๆ เหรอ?”

ยูนัสช็อกและโกรธมาก จนเขาแทบจะรู้สึกได้ว่าตัวเองพร้อมจะกระอักเลือดออกมาได้

คนอื่นทำได้เพียงแค่จ้องมองด้วยสายตาที่เบิกกว้างขึ้นเท่านั้นกับสิ่งที่พวกเขาเพิ่งเห็น

“เธอไม่เป็นไรใช่ไหม กีย่า?!”

เป็นแทมมี่และผู้หญิงคนอื่น ๆ ที่ทำลายความเงียบลง ขณะที่พวกเธอดึงกีย่าไปจากยูนัสด้วยความพยายามของพวกเธอที่จะปกป้องเธอ

“…คุกเข่าลง…คุกเข่าลงต่อหน้าฉันเดี๋ยวนี้! ไม่อย่างงั้น เธอจะเสียใจกับมันอย่างแน่นอน!” ยูนัสคำราม ความโกรธของเขาไม่มีที่สิ้นสุด ขณะที่เขาเอามือกุมแก้มที่เจ็บของเขา

ขณะที่เขากล่าวไปแบบนั้น สมาชิกคนอื่นของตระกูลหลงก็ลุกขึ้นยืนเช่นกัน ค่อย ๆ มารวมตัวกันรอบ ๆ เขา

ท้ายที่สุดแล้ว กีย่าเพิ่งตบยูนัสในที่สาธารณะ มันก็เท่ากับว่าเธอตบหน้าพวกหลงคนอื่น ๆ ทุกคนด้วยเช่นกัน!

“ผมขอโทษจริง ๆ ครับ คุณหลง! กีย่าหยายคายและไม่เคารพต่อคุณ! ผมขอโทษจริง ๆ คุณหลง!” วอลตันกล่าว ขณะที่รีบเข้าไปขอโทษยูนัสทันที

เขากัดฟันพร้อมกับกำหมัดทั้งสองข้างไว้เช่นกัน ขณะที่เขากล่าวไปแบบนั้น ท้ายที่สุดแล้ว ก็ไม่มีพ่อคนไหนจะสามารถทนเห็นลูกสาวของพวกเขาถูกปฏิบัติแบบนี้ได้

สำหรับสมาชิกคนอื่น ๆ ของครอบครัวควาร์ริงตัน พวกเขาทุกคนก็กลัวกันอย่างยิ่งว่าสิ่งต่าง ๆ จะเริ่มเลวร้ายลงต่อไป

ขณะนั้น ลุงสามของกีย่าก็เริ่มเดินไปหายูนัสด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา เห็นได้ชัดว่ากำลังพยายามที่จะทำให้สถานการณ์เบาบางลง

แต่อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะทันได้พูดขึ้นมาสักคำ ยูนัสก็ต่อยเขาฉับพลัน!

“ไปให้พ้น!” ยูนัสคำราม ขณะที่ลุงสามของกีย่าล้มลงกับพื้น

“ลุงสาม!” กีย่าร้องออกมา

พวกควาร์ริงตันคนอื่น ๆ ตอนนี้ก็รู้สึกเกินกว่าหวาดกลัวซะอีก

หันกลับไปมองที่กีย่า จากนั้นยูนัสก็เริ่มเดินไปหาเธออย่างช้า ๆ

ทีนทีทันใดนั้น เขาก็รู้สึกว่ามีบางอย่างกระแทกโดนบนหน้าผากของเขา!

“แม่ง!” ยูนัสตะโกนขึ้นมาขณะที่เขาวางฝ่ามือบนหน้าผากของเขา มองไปที่พื้น เขาตระหนักได้ว่าเขาถูกยิงด้วยเม็ดพลาสติก!

“ใครแม่งทำว่ะ?!” ยูนัสสบถด่าเสียงดัง

ในการตอบรับ เม็ดพลาสติกอีกอันก็ถูกยิง! ครั้งนี้ก็กระแทกโดนหน้าผากของยูนัสเช่นกัน