มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 649

“มีอะไรผิดปกติเหรอ?” เจอรัลด์ที่ไม่ทันตั้งตัวกับคำถามนั้นเล็กน้อยถามขึ้นมา

เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับชายชรา ในขณะที่ฟินน์เลย์ดูทั้งมีอายุและผอมบาง การจับของเขาก็แข็งแรงอย่างน่าประหลาดใจ หลังจากจับไหล่ของเจอรัลด์ เจอรัลด์ก็ไม่สามารถขยับตัวได้แม้เขาจะต้องการก็ตาม

‘เขาแข็งแรงถึงเพียงนี้ได้ยังไงกัน?’

“แค่สงสัย ถามอีกครั้งนะ วันนี้เธอไปพบใครมาหลานชาย? ฉันสามารถได้กลิ่นแปลกปลอมจากร่างกายของเธอ…” ฟินน์เลย์ถาม ขณะที่เขาหัวเราะเบา ๆ

“นิยามว่า ‘กลิ่นแปลกปลอม’” เจอรัลด์ตอบกลับ ขณะที่เขามองไปที่ฟินน์เลย์ที่จู่ ๆ ก็ดูตื่นเต้นและลึกลับมากขึ้น

‘บางทีความเซ่อของเขาอาจปรากฏขึ้นมาอีกครั้งก็ได้!”

“มันเป็นกลิ่นของพิษจากสารพิษ!” ฟินน์เลย์พูดด้วยโทนเสียงเงียบลงอย่างกระทันหัน

“คนที่เธอพบวันนี้กำลังทนทุกข์จากสารพิษนี้อยู่! เธออาจจะสัมผัสกับบุคคลนั้นซึ่งเป็นเหตุผลที่ทำไมเธอถึงมีกลิ่นเป็นพิษติดตัวอยู่!” ฟินน์เลย์กล่าวเพิ่ม

“ให้ตายเถอะ คุณดูหนังไทยมากเกินไปหรือเปล่า?” เจอรัลด์พูดอย่างช่วยไม่ได้

เขาแค่อยากจะจากไปในขณะนี้ แต่อย่างไรก็ตาม หลังจากที่คิดดูดี ๆ เจอรัลด์ก็รู้สึกว่าการอนุมานแปลก ๆ ของฟินน์เลย์ก็ไม่ได้ไร้เหตุผลโดยสิ้นเชิง

แม้แพทย์ทั้งหลายก่อนหน้านี้ล้มเหลวในการระบุสาเหตุของอาการป่วยของเธอ แต่ความจริงทฤษฎีของฟินน์เลย์ก็ตรงกับอาการบางอย่างของเธอ

เจอรัลด์รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ เพราะเขาก็เคยได้ยินเกี่ยวกับพิษจากสารพิษมาก่อนในอดีต ที่สำคัญมันก็ทำงานคล้ายกับไวรัสและแบคทีเรียบางอย่าง มีเพียงพิษเท่านั้นที่จะถูกขับออกจากพยาธิที่สร้างบ้านของมันเองในร่างกายมนุษย์

ทางเลือกของเขามีน้อยลง และฟินน์เลย์ก็ฟังดูค่อนข้างมั่นใจในตัวเอง

‘ถ้าเกิดว่าเขามีวิธีบางอย่างที่จะรักษาเธอจริง ๆ ล่ะ?’

“…เอาล่ะ เพราะแม้แต่หมอทั้งหลายก็ล้มเหลวที่จะวินิจฉัยอาการป่วยของเธอได้ คุณก็ช่วยไปดูคนไข้หน่อยได้ไหมครับ?”

“แน่นอน! ฉันรู้เกี่ยวกับทุกอย่างอย่างแท้จริง! อย่างที่ฉันบอกเธอไปก่อนหน้านี้ ฉันไม่ใช่ขอทาน ฉันค่อนข้างมีสมรรถภาพสูงในอดีตนะ!”

ถ้ามันไม่ใช่เพราะเจอรัลด์ขาดแคลนตัวเลือกแล้วก็ เขาจะไม่เสียเวลาของเขากับฟินน์เลย์ตอนนี้หรอก แต่ก็นั่นแหละ บ้านเกิดของฟินน์เลย์อยู่ทางตะวันตกเฉียงใต้ของจังหวัดซอลฟอร์ด บางทีเขาอาจจะรู้บางอย่างเกี่ยวกับอาการป่วยนี้จริง ๆ ก็ได้

พวกเขาจะปล่อยให้ชายแก่บางคนมาตำหนิเขาได้อย่างไร?

ดร.ฮุดสันเองก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยกับความคิดเห็นของฟินน์เลย์

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากคุณคลอฟอร์ดคือคนที่พาเขามา หมอทั้งหลายจึงทำได้เพียงแค่ระงับความโกรธของพวกเขาไว้เท่านั้น

“จากสิ่งที่คุณพูด ผมสันนิษฐานว่าคุณก็รู้อะไรอยู่บ้างเกี่ยวกับการบำบัดโรคด้วยยาเหมือนกัน ผมพูดถูกไหม?” ดร.ฮุดสันกล่าว ขณะที่เขาส่งเสียงออกทางจมูก

“กระนั้น สำหรับผู้ชายสูงอายุคนหนึ่ง คุณยังคงทำตัวค่อนข้างบุ่มบ่ามไป!”

“ผมห่างไกลจากความบุ่มบ่ามนะ! ตอนนี้ก็หลีกไปสิ!” ฟินน์เลย์กล่าว ขณะที่เขาผลักดร.ฮุดสันไปด้านข้าง

จากนั้นเขาก็ดึงเข็มเงินที่ดร.ฮุดสันปักเข้าไปในแขนของกีย่าก่อนหน้านี้ออก

“คุณ!” ดร.ฮุดสันกล่าวด้วยความโกรธ ขณะแก้มของเขาแดงก่ำขึ้นมา