มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 656

“เจอรัลด์!” วินซี่ตะโกนขึ้นมา

เจอรัลด์ประหลาดใจที่ได้ยินชื่อของเขากำลังถูกตะโกนเรียกออกมา เมื่อหันหลังกลับไป เขาก็เห็นทั้งวินซี่และเลนนาร์ด

เจอรัลด์ไม่เคยพูดคุยกับพวกเขาทั้งคู่นอกการแข่งขันเลยจริง ๆ ดังนั้นเขาจึงไม่สนิทกับพวกเขาเลยเหมือนกัน ระหว่างสองคนนั้น แน่นอนว่าเจอรัลด์คุ้นเคยกันกับวินซี่มากกว่า ท้ายที่สุดแล้ว เลนนาร์ดก็มาจากครอบครัวที่ร่ำรวยมดังนั้นนั่นจึงทำให้เขามีเหตุผลน้อยลงที่คุยกับเจอรัลด์ในตอนนั้น เลนนาร์ดสนิทกันกับเมอา ฃและคนอื่น ๆ มากกว่า

จากนั้นเจอรัลด์ก็เดินไปหาพวกเขาด้วยท่าทางที่ประหลาดใจบนใบหน้าของเขาก่อนจะพูดขึ้น “วินซี่! เลนนาร์ด!”

แม้เขาไม่ได้รู้จักมักคุ้นกับพวกเขา แต่พวกเขาก็ยังคงเคยเป็นเพื่อนร่วมชั้นกัน มันเป็นเหตุผลเดียวที่ทำไมเขาถึงพูดกับพวกเขาในท่าทางที่เป็นมิตรเช่นนี้

เลนนาร์ดเพียงมองเขาผ่าน ๆ จากหัวจรดเท้าชั่วครู่สั้น ๆ ก่อนจะพยักหน้าตอบอย่างไม่เต็มใจ ให้กับการทักทายของเจอรัลด์

วินซี่ในทางกลับกัน กระโดนไปอยู่ด้านหน้าของเจอรัลด์ก่อนจะตบไหล่เขาเบา ๆ

“เฮ้ เจอรัลด์! มันนานแล้วนะ! นายแทบจะไม่ติดต่อกับพวกเราอีกต่อไปเลยด้วยซ้ำ!”

ย้อนกลับไปในอดีต เจอรัลด์และวินซี่เคยเป็นคู่กันเมื่อไหร่ก็ตามที่พวกเขาเข้าร่วมในการแข่งขัน เนื่องจากว่าพวกเขาทั้งคู่มักจะได้รับการจัดอันดับที่ดีร่วมกัน เจอรัลด์จึงเริ่มรู้สึกคิดถึงวันวานขึ้นมาเล็กน้อยในตอนนี้ ตอนนี้ที่พวกเขาได้พบกันอีกครั้งหลังจากนานมาแล้ว

“ก็ว่างั้นแหละ? มันเป็นเวลานานมากขนาดนี้แล้ว!” เจอรัลด์ตอบกลับ

“เมื่อพูดแล้วก็ สองคนตรงนั้นคือ แฟนของนายและสมาชิกครอบครัวของเธอใช่ไหม? เธอดูสวยมาจริง ๆ นะ! รู้ไหม เลนนาร์ดสามารถพาพวกนายไปทุก ๆ ที่ที่นายต้องการจะไปได้นะ!” วินซี่กล่าว

“จริง ๆ แล้ว ฉันต้องไปพบบางคนในภายหลัง!” เลนนาร์ดกล่าวทันทีที่เขาได้ยินคำแนะนำของวินซี่

วินซี่เพียงยิ้มอย่างกระอักกระอ่วนหลังจากได้ยินการตอบกลับของเขา และจึงรีบเปลี่ยนหัวข้อ

“โอ้ จริงสิ เธอสองคนอาจจะยังไม่รู้ แต่เลนนาร์ดกับฉันกำลังจะแต่งงานกัน! ฉันยังตั้งท้องได้ประมาณสามเดือนแล้วตอนนี้เช่นกัน!”

“โอ้ ว้าว! ยินดีด้วยนะ!” เมอากล่าว เห็นได้ชัดว่าตกใจกับการเปิดเผยนี้ จากนั้นเธอก็หันไปมองเจอรัลด์ราวกับว่าเธอกำลังเปรียบเทียบเขากับเลนนาร์ดอยู่

“ฉันแค่ไปทักทายพวกเขาด้วยการทักทายง่าย ๆ เขาบอกฉันว่าพวกเขามาที่นี่เพื่อจะรับเจ้านายใหญ่คนหนึ่ง ดังนั้นเขาจึงไม่มีเวลาที่จะคุยกับฉัน คุณซาไทร์ก็เหลือบมองมาที่ฉันเช่นกัน แต่ฉันไม่กล้าพูดกับเขา!”

ในขณะที่ทุกคนพูดคุยกันอย่างตื่นเต้น เจอรัลด์จึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกกระอักกระอ่วนที่ยืนอยู่ที่นั่น ดังนั้นเขาจึงบอกวินซี่ว่า เขาจะไปแล้วก่อนที่จะออกจากสถานการณ์ไป

วินซี่ไม่ได้พยายามที่จะหยุดเขาไว้ เพราะเธอรู้ว่ามันน่าอึดอัดมากแค่ไหนสำหรับเขาที่จะแค่ยืนอยู่ตรงนั้น

“ช่างแปลก ทำไมคุณคลอฟอร์ดถึงยังไม่อยู่ที่นี่ล่ะ?” แบร์รี่กล่าว ในขณะที่เขาหัวเราะเบา ๆ อย่างประหม่า เหงื่อเป็นเม็ดไหลอาบหน้าผากของเขา

แซคไม่ได้จัดการให้แบร์รี่มารับเจอรัลด์ เพราะเขาบอกเขาไว้โดยเฉพาะว่าไม่ให้จัดอะไรที่ใหญ่โตให้เขา เพราะเช่นนั้น แซคจึงเพียงบอกแบร์รี่ว่าเจอรัลด์กำลังจะไปที่นั่นในวันนี้ และเขาก็แค่ต้องรอการโทรจากเขา

แม้แซคหมายถึงทุก ๆ คำที่เขาพูดไป แบร์รี่ก็ไม่กล้าที่จะละทิ้งการต้องรับอย่างเป็นทางการอยู่ดี ซึ่งอธิบายได้ว่าทำไมเขาถึงยังคงรอการมาถึงของเจอรัลด์อยู่ที่นั่น แต่อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์ก็ยังไม่มาถึงแม้ว่าพวกเขารอมาเป็นเวลานานแล้วก็ตาม

ในขณะเดียวกัน เจอรัลด์และกลุ่มของเขาก็เพิ่งหาโรงแรมที่จะพักค้างคืนอยู่ได้ หลังจากนั่งพักกันได้สักครู่ โทรศัพท์ของเจอรัลด์ก็เริ่มดังขึ้นมา