มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 722

แน่นอน ปู่ของเธอจะก้าวออกมาและเข้าไปแทรกแซงตั้งแต่ที่เธอจะสืบทอดทรัพย์นั้นอย่างทันทีทันใด

แจสมินไม่ต้องเป็นกังวลเกี่ยวกับตระกูลชุยเลอร์ แม้ตระกูลชุยเลอร์ค่อนข้างมีอำนาจและมีอิทธิพล พวกเขาก็ไม่กล้าที่จะล้ำเส้นโดยไม่เลือกหน้าหรอก

แจสมินเดินออกไปจากห้องศึกษาของปู่ของเธอ เธอเก็บซ่อนรูปถ่ายนั้นอย่างเหมาะสม และเธอกำลังจะกลับไปที่ห้องนอนของเธอ

“แจสมิน ฉันรอเธอมานานแล้วนะตอนนี้!”

ภายใต้ความมือมิดของยามค่ำคืน มีชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังอยู่นอกลานบ้าน

“ยาเอล ชุยเลอร์ ทำไมนายถึงมารอฉัน?”

แจสมินกล่าวอย่างเย็นชา

“ฉันได้ยินมาจากคนอื่นในบ่ายนี้ว่าเธอได้รับบาดเจ็บ ฉันได้ยินว่าเธอถูกคนอื่นทำร้ายมา ฉันเป็นห่วงเธอ ดังนั้นฉันจึงมาถามเธอเกี่ยวกับเรื่องนี้ ไม่ต้องกังวลนะ ฉันจะทำให้เขาชดใช้มันอย่างหนักแน่!” ยาเอลกล่าว

“ไม่ใช่เรื่องของนาย ให้ฉันบอกนายนะ ถ้านายกล้าแตะต้องเพื่อนร่วมชั้นของฉันแม้แต่นิดเดียวล่ะก็ ฉันจะไม่มีวันให้อภัยนายอย่างแน่นอน!”

แจสมินโกรธขึ้นมาฉับพลัน

“ก็ได้ ฉันจะยกโทษให้ผู้ชายคนนั้น แจสมิน อย่าโกรธไปเลย!”

ยาเอลตอบกลับอย่างรวดเร็ว

“นายมีอย่างอื่นที่จะต้องพูดกับฉันอีกไหม? ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันจะกลับเข้าไปเดี๋ยวนี้แล้ว”

หลังจากนั้น เธอก็เหลือบมองยาเอลเป็นครั้งสุดท้ายด้วยสีหน้าที่รังเกียจก่อนที่เธอจะวิ่งหนีไป

“แจสมิน! แจสมิน!”

ยาเอลตะโกนเรียกตามหลังเธอ

แต่แจสมินก็ไปไกลเกินกว่าจะได้ยินแล้ว

ยาเอลกำหมัดของเขาแน่น

“คุณผู้ชาย ผมบอกคุณมาก่อนแล้ว เธอจะไม่เห็นมันหรอกแม้คุณจะดีกับเธอมากแค่ไหนก็ตาม!”

ขณะนั้น ชายชราคนหนึ่งที่ไขว้มือไว้ข้างหลังก็เดินออกมาจากหลังต้นไม้ข้างถนน

ในคืนที่มืดมิด ชายชราจึงดูค่อนข้างน่ากลัวมาก

เป็นเพราะครึ่งหน้าของเขาขาวในขณะที่อีกครึ่งซีกกล้บเป็นสีดำ เขาดูเหมือนเป็นสิ่งแปลกปลอมที่ผุดขึ้นมาจากนรกยังไงยังงั้น

ดังนั้น เขาจึงเรียกหามาร์เวน ที่มาถึงเร็วกว่าปกติทันทีที่เขามาถึงขั้นเรียน

ขณะนั้น มีนักเรียนไม่มากนักในชั้นเรียนที่ถูกใช้สำหรับชั้นเรียนร่วมในตอนนี้

แต่ทั้งแจสมินและมินดี้ก็อยู่ที่นั่นกันแล้ว

พวกเธอเงยหน้ามองเขาทันทีที่เจอรัลด์เข้ามาในห้องเรียน

โดยเฉพาะมินดี้ ที่สายตาปรากฎร่องรอยของความเกลียดชังเขา

เจอรัลด์เข้าหาแจสมินด้วยสีหน้าขอโทษบนใบหน้าของเขา “ฉันขอโทษสำหรับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานด้วย ฉันไม่ได้ทำมันอย่างจงใจ!”

ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม แจสมินก็เป็นเพียงผู้หญิงคนหนึ่ง เขาค่อนข้างวิตกกังวลในขณะนั้น ตอนแรกเธอกำลังฝันกลางวันอยู่ และการขอโทษฉับพลันของเขาจึงทำให้เธอสลัดออกจากภวังค์ของเธอชั่วขณะ

เจอรัลด์รู้สึกค่อนข้างแย่กับเหตุการณ์เมื่อวานนี้ เป็นเพราะเขาถูกบังคับให้ได้เปรียบใบบางโอกาสที่ปรากฏขึ้นเองต่อหน้าเขา ถ้าเขาสู้อย่างจริงจังกับเธอจริง ๆ ล่ะก็ โอกาสที่เขาจะชนะในการต่อสู้นั้นก็คงแทบจะเป็นศูนย์เลยทีเดียว

ในทางกลับกัน แจสมินรู้สึกราวกับว่าความภาคภูมิใจของเธอกำลังถูกท้าทายอยู่เมื่อได้ยินสิ่งที่เจอรัลด์กล่าว

ในการตอบกลับ แจสมินตอบกลับด้วยท่าทางที่เย็นชาเป็นพิเศษ บางอย่างซึ่งแทบจะไม่เคยเห็น “ฉันโล่งอกที่เห็นนายมีชีวิตอยู่และเริ่มต้นเช้าวันดี ๆ นี้!”

“ฮะ?” เจอรัลด์ตอบกลับ