มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 796

คลื่นรุนแรงได้ซัดเข้าที่ด้านข้างของเรือ และเมื่อดูแล้ว คลื่นมากมายก็กำลังมาในไม่ช้านี้ คลื่นที่รุนแรงนั้นสูงมากจนพวกมันขนาดใหญ่เท่าทั้งเรือได้อย่างง่ายดาย ทุกคลื่นที่ผ่านไปตอนนี้จึงทำให้ดาดฟ้าเปีกชุ่มไปหมด

ทุกคนที่อยู่บนเรือเริ่มกรีดร้องกัน ขณะที่เรือเดินมหาสมุทรค่อย ๆ เริ่มจมลงไปในกระแสน้ำวนนั้น แต่อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าพวกเขาจะกรีดร้องกันมากแค่ไหน คลื่นที่ปั่นป่วนก็ดูเหมือนจะกลบเสียงของพวกเขาทั้งหมด

ค่ำคืนนั้นมืด แต่มหาสมุทรยิ่งมืดกว่า…

เมื่อในที่สุดทะเลกลับมาสงบอีกครั้ง วัตถุขนาดใหญ่ยักษ์ก็เห็นได้ว่าจมลงไปในความลึกนั้นแล้ว แม้มันจะเลือนลาง แต่สัญลักษณ์บนจี้ก็ปรากฏขึ้นชั่วครู่สั้น ๆ ก่อนจะหายไป ก็เหมือนกับที่มีเรือเดินมหาสมุทร

“คุณคลอฟอร์ดตื่นหรือยัง?” ฟินน์ถาม ขณะที่เขารีบร้อนไปที่ห้องของเจอรัลด์พร้อมกับเอกสารไม่กี่อย่างในมือ

มันเป็นวันถัดมาแล้วและในเวลานี้เจอรัลด์ก็อยู่ในบ้านบนเกาะที่เจสสิก้าได้เช่าไว้

“คุณคลอฟอร์ดตื่นแล้วค่ะ และเขาก็ดูเหมือนจะอารมณ์ดีในวันนี้ เขายังขอให้จัดเตรียมเรือเพื่อที่เขาจะได้ออกไปยังทะเลและสนุกด้วยซ้ำ!” สาวใช้กล่าวอย่างเคารพ

และในขณะที่คำตอบของสาวใช้สิ้นสุดลง ประตูห้องของเจอรัลด์ก็เปิดออก

“อ่า สวัสดีตอนเช้า ฟินน์! ผมวางแผนที่จะออกไปทะเลในวันนี้และสนุกกับตัวเอง! แน่นอน ผมยังวางแผนที่จะได้พบกับมีล่าเช่นกัน ถ้าพวกเราหาเธอเจอได้! พวกเราจะกลับมาที่นอร์ทเบย์วันพรุ่งนี้ ถ้าคุณว่าง ทำไมไม่มาร่วมกันกับผมล่ะ?”

เนื่องจากเจอรัลด์ล้มเหลวที่จะได้พบกับมีล่าในวันก่อน เขาจึงตัดสินใจว่าเขาจะตามเธอไปให้ทัน และให้คำอธิบายอย่างเหมาะสมกับเธอตามที่เธอต้องการ เขาคิดว่าพวกเธอเป็นส่วนหนึ่งของการเดินทางที่พิเศษนี้ จึงไม่น่าจะยากเกินไปที่จะตามหาพวกเธอ

“คุณไม่สามารถไปตามหาเธอได้แน่ครับ คุณคลอฟอร์ด!” ฟินน์ตอบกลับ ด้วยสีหน้าเป็นกังวลบนใบหน้าของเขา

“แล้วทำไมเป็นงั้นล่ะ?”

“มีบางอย่างเกิดขึ้นกับเรือเดินสมุทรหมายเลขสองเมื่อคืนนี้ครับ! ในเวลานี้ บริเวณนั้นถูกปิดกั้นไว้ในขณะที่การค้นหาร่องรอยของเรือนั้นยังคงดำเนินต่อไป!”

“เรือเดินสมุทรหมายเลขสองเหรอ?” เจอรัลด์กล่าวซ้ำ รู้สึกตะลึงงัน

“มันเป็นเรือที่คุณสมิธอยู่ครับ…ดูเหมือนว่าเรือนั้นถูกกระหน่ำโดยสิ่งที่พวกเราคาดเดาได้ว่าเป็นสึนามึเมื่อคืนที่แล้ว! เนื่องจากยังหามันไม่พบ สมมุติฐานปัจจุบันก็คือมันจมลงสู่มหาสมุทรไปแล้ว!” ฟินน์อธิบายด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างหมดหนทาง