มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 798

ในขณะที่เจอรัลด์ทำงานอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยตลอดทุกวัน แต่ความพยายามของเขากลับไม่เป็นผล แม้สิบวันจะผ่านไปแล้ว เขาได้ใช้กลวิธีที่เขาคิดได้ไปทั้งหมดแล้ว แต่ก็ยังไม่พบแม้แต่ร่องรอยของเรือเดินสมุทรว่าอยู่ที่ไหน

“เธออยู่ไหนกันแน่ มีล่า…ฉันไม่เชื่อว่าเธอจะจากฉันไปง่าย ๆ แบบนั้น!” เจอรัลด์กล่าว ขณะที่เขาดึงทึ้งผมของเขาด้วยความสิ้นหวัง

ณ จุดนี้ เขากำลังคิดถึงความหลังในช่วงที่เขาใช้เวลาอยู่กับมีล่า ตอนนี้เขารู้มากขึ้นกว่าเดิมว่ามีล่าได้พยายามอย่างมากเพียงแค่จะได้อยู่กับเขา

ในเช้าของวันที่สิบเอ็ด เจอรัลด์นั่งอยู่บนชายหาดด้วยความงุนงง ไม่แน่ใจว่าเขาจะทำอะไรได้อีกบ้างด้วยซ้ำในการตามหาเรือลำนั้น

ขณะที่เขากำลังเค้นสมองต่อไป โทรศัพท์ของเขาก็เริ่มดังขึ้นมา เป็นสายเรียกจากเจสสิก้า

“สวัสดีตอนเช้า เจ้าน้องชาย!”

เมื่อได้ยินเสียงของเธอ เจอรัลด์จึงอดไม่ได้ที่จะยิ้มจาง ๆ ขณะที่เขาตอบกลับ “สวัสดีตอนเช้า พี่สาว พี่กลับมานอร์เบย์อย่างปลอดภัยใช่ไหม? เป็นไงบ้างล่ะครับ?”

สองวันก่อนเจสสิก้ากลับมาที่ฮ่องกงเพื่ออยู่เป็นเพื่อนเจอรัลด์หลังจากรู้ถึงการหายตัวไปของมีล่า ในช่วงเวลานั้น เจสสิก้าก็ได้ใช้โอกาสนี้ในการเล่าให้เจอรัลด์ฟังเกี่ยวกับเรื่องต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นกับมีล่าตอนที่เธออยู่ในฮ่องกง

แต่อย่างไรก็ตาม เพราะมีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้นภายในตระกูล เจสสิก้าจึงย้อนกลับไปนอร์เบย์ด้วยความเร่งรีบ

“ฉันสบายดี อย่าพูดถึงฉันในตอนนี้เลย ฉันมั่นใจว่านายตระหนักดีว่าครอบครัวของเราจะจัดการชุมนุมครอบครัวในวันพรุ่งนี้… เนื่องจากนายไม่ได้กลับมาในสองปีนี้ พ่อจึงขอให้นายมาเข้าร่วมงานชุมนุมในคราวนี้ นอกเหนือจากนั้น เขาก็ยังต้องการจะคุยกับนายเกี่ยวกับเรื่องบางอย่างเช่นกัน!” เจสสิก้าตอบกลับ

เมื่อได้ยินแบบนั้ เจอรัลด์จึงโยนหินลงไปในทะเลก่อนจะพยักหน้า

“…ดีมาก ผมจะกลับไปวันพรุ่งนี้ละกัน!”

วันต่อมาเจอรัลด์ก็มาถึงบนเกาะขนาดใหญ่ในนอร์ทเบย์ซึ่งเป็นของตระกูลคลอฟอร์ด บนนั้นเป็นอาคารที่หรูหราฟู่ฟ่าและใหญ่มาก จนมันดูแทบจะเหมือนปราสาทเลยทีเดียว

หลังจากโทรหาพี่สาวของเขาแล้ว เธอจึงบอกให้เขารอเธออยู่ที่นั่น โดยบอกว่าเธอจะรีบไปโดยเร็วที่สุด

ตอนนี้ที่รู้สึกเบื่อชั่วขณะ เจอรัลด์เพียงนั่งอยู่ด้านข้างและมองออกไปยังทะเลขณะที่ค่อย ๆ เข้าสู่ความงุนงงอีกครั้ง

“เบธานี เธอไม่ได้พูดว่าเธอกำลังมองหาคนที่จะช่วยเก็บลูกเทนนิสหรอกเหรอ? มีผู้ชายที่ดูเซ่อ ๆ อยู่ตรงนั้นคนที่นั่งเอ้อระเหยมาสักพักแล้ว! ทำไมพวกเราไม่ขอให้เขามาทำกันล่ะ?” ผู้หญิงที่ดูอายุประมาณสิบแปดปีกล่าวขึ้นมา

ผู้หญิงคนนั้นเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มที่มีเด็กสาวอายุใกล้เคียงกันคนอื่น ๆ และกลุ่มคนที่มีอายุมากกว่าเช่นกัน พวกเธอทั้งหมดสวมชุดเทนนิส และพวกเธอบางคนยังคงเล่นกันเป็นคู่ในขณะที่ผู้หญิงคนนั้นถามคำถามของเธอ

เนื่องจากโดยปกติแล้วจะมีเพียงผู้ใหญ่ของครอบครัวเท่านั้นที่จะก้าวขึ้นมาในระหว่างทางโอกาสเช่นนี้ พวกรุ่นเด็ก ๆ อย่างพวกเธอก็จะใช้โอกาสนี้เพื่อสนุกสนานและกินจนกว่าจะพอใจกัน

“แน่นอนสิ ทำไมจะไม่ล่ะ? เรียกเขามาที่นี่สิ” เบธานีตอบกลับ ขณะที่เธอเหวี่ยงไปเทนนิสไว้บนไหล่ของเธอก่อนจะชี้ไปที่เจอรัลด์ที่ยังไม่หายจากอาการงุนงงของเขา