มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 813

“นายรู้จักคุณแฟร์เวลเป็นการส่วนตัวหรือเปล่า ลูกพี่ลูกน้อง?” เบถาม ขณะที่เธอมองไปที่เจอรัลด์ที่ยังคงนิ่งเงียบตลอดทางกลับบ้านของพวกเขา

เธอพบว่ามันแปลกที่คุณแฟร์เวลมาถึงที่นี่เป็นการส่วนตัวเพียงเพื่อจะมอบรถให้เธอโดยไม่มีเหตุผลที่ดีใด ๆ ความจริงก็คือ มีผู้คนไม่มากนักที่รู้ถึงตัวตนที่แท้จริงของเธอ จึงทำให้สถานการณ์ยิ่งน่าสงสัยมากขึ้นไปอีกเช่นกัน

ยิ่งไปกว่านั้น เจอรัลด์ก็เพิ่งขอหมายเลขบัตรประชาชนของเธอไปเมื่อเช้านี้! เมื่อรู้สึกว่าคุณแฟร์เวลปฏิบัติต่อลูกพี่ลูกน้องของเธออย่างเคารพแค่ไหนก่อนหน้านี้ เบจึงรู้สึกว่ามีบางอย่างเกี่ยวข้องกับเจอรัลด์อย่างแน่นอน

“ไม่เลย!” เจอรัลด์ตอบกลับ ขณะที่เขาส่ายหัวของเขา มันก็ไม่ใช่การโกหกเหมือนกันเพราะนี่คือครั้งแรกที่พวกเขาทั้งคู่พบกันจริง ๆ

“งั้นทำไมเขาถึงจะมาถึงที่นี่เพียงเพื่อจะมอบรถให้ฉันด้วยล่ะ? นายแน่ใจนะว่ามันไม่ใช่เพราะเส้นสายใด ๆ ที่นายรู้จัก?”

ตามปกติแล้ว เบก็ไม่ได้ดูถูกเจอรัลด์อยู่แล้ว แต่อย่างไรก็ตาม เธอรู้ว่าสถานการณ์ของครอบครัวของเขาก็ไม่ได้ดีกว่าเมื่อเทียบกับของตัวเธอเอง หรืออย่างน้อยนั่นก็คือสิ่งที่เธอคิด

“ฉันก็สงสัย…” เจอรัลด์ตอบกลับด้วยรอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้าของเขา

โดยการขยับริมฝีปากของเธอ เบก็ลงเอยด้วยการยิ้มเช่นกัน ด้วยเหตุใดเหตุหนึ่ง ยิ่งเธอสังเกตดูเขามากขึ้นเท่าไหร่ เขาก็ให้ความรู้สึกน่าลึกลับมากขึ้นเท่านั้น

เป็นเวลาประมาณเที่ยง เมื่อเบเดินออกไปนอกห้องของเธอก่อนจะถามขึ้นมา “ลูกพี่ลูกน้อง งานรวมตัวกันจะจัดขึ้นในคืนนี้ นายจะมาด้วยกันไหม?”

ขณะนั้นเจอรัลด์ยังคงคิดว่าเขาจะไปเยี่ยมยายของเขาอย่างไรดี เมื่อได้ยินคำถามของเบ เขาจึงหันไปมองลูกพี่ลูกน้องของเขาที่ตอนนี้เปลี่ยนเป็นอีกชุดแล้ว ก่อนจะตอบกลับ “มันคืองานที่พวกเราพูดถึงก่อนหน้านี้หรือเปล่า?”

เมื่อครู่ก่อนเบได้เล่าให้เจอรัลด์ฟังเกี่ยวกับธรรมเนียมที่รุ่นเด็ก ๆ ของเยลแมนมักจะทำกันเมื่อใกล้วันเกิดของคุณย่าหรือคุณยายของพวกเขา งานรวมตัวประจำปีจะถูกจัดขึ้นเพื่อที่พวกเขาจะได้หารือกันว่าจะซื้อของขวัญอะไรให้ท่านผู้หญิงเยลแมน

แม้นั่นจะเป็นสิ่งที่พวกเขามักจะเห็นด้วย แต่สุดท้ายแล้ว พวกเขาทั้งหมดก็เพียงต้องการจะหาข้ออ้างเพื่อออกไปข้างนอกและสนุกกัน

“ได้ยินว่าเขาชื่อเจอรัลด์ ถ้าฉันจำไม่ผิด จากสิ่งที่ฉันเคยได้ยินมา ในความยากจนสุด ๆ เขาแทบจะไม่สามารถซื้อข้าวกินได้ด้วยซ้ำ! ฉันจำสิ่งที่คุณย่าพูดได้อย่างชัดเจนเมื่อเธอรู้ถึงเรื่องนั้นในตอนนั้น เธอพูดว่า เธอปล่อยพวกเขาเป็นแบบนั้นก่อนจะระบุไว้ว่าไม่มีใครจากครอบครัวของเราได้รับอนุญาตให้เข้าไปเกี่ยวข้องกับพวกเขาทั้งนั้น!”

“อืม ใช่ แต่นั่นก็นานมาแล้วนะ! เมื่อคิดถึงช่วงเวลาไม่นานมานี้มากขึ้น! เธอจำไม่ได้เหรอว่าจริง ๆ แล้วคุณย่าก็ถามถึงว่าเจสสิก้าและเจอรัลด์เป็นยังไงกับบ้างในช่วงงานฉลองวันเกิดของเธอเมื่อปีก่อน?”

“ใช่! เธอถามถามว่าพวกเขาทั้งคู่เป็นไงกันบ้าง! แม้พวกเราไม่รู้ว่าพี่สาวของเขาทำอะไรอยู่ แต่บางคนก็บอกว่าคนบ้านนอกคนนั้นกำลังเรียนอยู่ในมหาวิทยาลัยอยู่!”

ขณะที่ทุกคนยังคงถกเรื่องนี้ในหมู่กันเอง ประตูของห้องส่วนตัวก็เปิดออก และชายหนุ่มคนหนึ่งก็ก้าวเข้ามาพร้อมกับหญิงสาวสองคน

“เฮ้ นายอยู่นี่แล้ว ยูรา!”