มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 84

‘คราวนี้จะมีอะไรอีก? ฉันควรจะทำยังไง?!’

เงิน 100,000 ดอลลาร์ไม่ใช่จำนวนน้อย ๆ! เธอไม่สามารถหามันมาได้มากขนาดนั้นถึงแม้เธอจะขายร่างกายของเธอเองก็ตาม

ซาเวียคุกเข่าบนพื้นและร้องไห้ออกมาทันทีทันใด

ในขณะเดียวกันเดียวกันนี้ เจอรัลด์ได้กลับมาที่หอพักของเขาด้วยความสับสน เขาต้องการจะงีบหลับสักหน่อย แต่ก็ไม่สามารถทำได้

เขารู้สึกเจ็บปวดเมื่อเขานึกถึงรอยตบบนใบหน้าของซาเวีย

ถ้าซาเวียยังอยู่กับเขาอย่างเช่นเมื่อก่อน เธอจะสามารถได้ทุกอย่างที่เธอต้องการ

ถ้าเธอถูกรังแก แน่นอนเขาจะแก้แค้นให้เธอ

แต่อย่างตลกร้าย เธอทรยศเขา

เธอโกหกเขา เธอบอกเขาว่าเธอต้องการเวลาเพื่อเคลียร์ใจ แต่เธอได้เริ่มคบกับผู้ชายอีกคนภายในเวลาเพียงสามวัน

เจอรัลด์ไม่เคยเอ่ยถึงเรื่องนี้ แต่เขาจะไม่มีวันลืมมันได้

ล้มตัวนอนบนเตียง นึงถึงเรื่องราวในอดีตเกี่ยวกับสิ่งดี ๆ ของซาเวียตลอดจนวิธีที่เธอได้เยาะเย้ยเขา ครึ่งชั่วโมงผ่านไปโดยที่เขาไม่ทันได้สังเกต

ทันทีทันใดนั้น โทรศัพท์ของเจอรัลด์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง

เป็นสายจากมีล่า

“นายอยู่ไหน เจอรัลด์? มาที่บ้านฉันเร็ว ๆ อาหารได้เสริฟ์แล้ว พวกเรากำลังจัดปาร์ตี้กัน!”

มีล่าดูเหมือนค่อนข้างตื่นเต้น

“ฉันกลับมาที่หอพักแล้ว มีอะไรเหรอ?”

เจอรัลด์สามารถเดาได้คร่าว ๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เขาแสร้งทำเป็นไม่รู้เกี่ยวกับมัน

“เอาล่ะ พวกเราได้เอาชนะวิกฤตแล้ว! และนายรู้อะไรไหม บริษัทของพวกเราเพิ่งจะได้รับเงินทุน 100,000,000 ดอลลาร์จากห้างหุ้นส่วนจำกัดเมย์เบอร์รี่อินเตอร์เนชั่นแนล! มาที่นี่เร็ว มาปาร์ตี้กัน!”

มีล่าฟังดูมีความสุขมาก เจอรัลด์ก็มีความสุขเหมือนกันและยังค่อนข้างประหลาดใจด้วย

แซครวดเร็วมากและมีประสิทธิภาพในการจัดการเรื่องนี้ ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม สิ่งที่เจอรัลด์ไม่ได้คาดคิดก็คือเขาได้ลงทุนเงินจำนวน 100,000,000 ดอลลาร์ในบริษัทของเธอจริง ๆ! นั่นเป็นเงินจำนวนมาก! ว้าว...

ก่อนเกิดเหตุการณ์ที่หอพัก เจอรัลด์คงจะยินดีที่จะไปบ้านของมีล่าเพื่อสนุกสนานกันตั้งแต่มีล่าเชิญเขาไป แต่หลังจากที่ได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับซาเวีย เขาก็รู้สึกหดหู่ใจ

“ฉันจะขอผ่านละกัน พวกเธอสนุกกันเถอะ ฉันรู้สึกเหนื่อยเล็กน้อยตอนนี้ ฉันอยากจะนอนหลับสักหน่อย”

“เฮ้ เพื่อน ทำไมไม่มาล่ะ? นายกลัวว่าพวกเขาจะพูดเยาะเย้ยนายอีกใช่ไหม? ไม่ต้องห่วง ฉันจะไม่ปล่อยให้พวกเขาทำแบบนั้นหรอก!”

“มันไม่ใช่อย่างนั้น ฉันเหนื่อยจริง ๆ”

“เอาล่ะ วันหลัง เมื่อฉันกลับไปที่วิทยาเขต ฉันจะเลี้ยงนายคนเดียว ใช่สิ ฉันอยากจะเลี้ยงข้าวนายสักมื้อมาตลอด! ตอนนี้ฉันมีโอกาสแล้ว”