“ป ประทานโทษนะครับ…? ส่งพวกเขากลับบ้านงั้นเหรอครับ…?” เชอร์แมนถามด้วยความประหลาดใจ
“ยังไม่เข้าใจนายท่านพูดอีกเหรอ?!” วิสเลอร์ตะคอกใส่อย่างเย็นชา
“ช ชัดเจนมากครับ! ผมจะส่งพวกเธอกลับบ้านเดี๋ยวนี้ครับ เจ้านาย!” เชอร์แมนตอบกลับ ขณะที่เขาพยักหน้าซ้ำ ๆ ด้วยความตกใจกลัว
เมื่อได้ยินแบบนั้น สาวใช้ทั้งหลายจึงเริ่มโค้งอย่างรู้สึกขอบคุณให้เจอรัลด์ทันที ขณะที่พวกเธอผลัดกันกล่าว ‘ขอบคุณ’ เขา
“เอาล่ะ เอาล่ะ เงียบ ๆ กันหน่อย…ตอนนี้พวกเธอทั้งหมดก็มีอิสระที่จะกลับบ้านกันได้แล้ว!” เจอรัลด์กล่าว ขณะที่เขายิ้มบาง ๆ
เนื่องจากเจอรัลด์มีประสบการณ์เป็นการส่วนตัวว่ามันรู้สึกยังไงที่ถูกบังคับให้ออกจากบ้านของตัวเขาเองไป เขาจะไม่ยอมให้หญิงสาวเหล่านี้ต้องเผชิญกับความเศร้าโศกและความทุกข์ใจเช่นเดียวกับที่เขามี สำหรับเขา พวกเธอก็ประสบความทุกข์มาเพียงพอแล้วหลังจากทนทุกข์กับความอัปยศอดสูของการถูกซื้อให้มาเป็นคนรับใช้ นอกจากนี้ เขาก็ไม่ได้เป็นคนที่อยู่เหนือคนอื่นตั้งแต่แรกเลยจริง ๆ
ไม่นานหลังจากนั้น สาวใช้ส่วนใหญ่ก็จากไปด้วยกันกับเชอร์แมน อย่างไรก็ตามพวกเธอสองคนยังคนยืนอยู่ที่นั่นกัน โดยกำลังร้องไห้สะอึกสะอื้นเงียบ ๆ
“เธอสองคนจะไม่จากไปเหรอ?” เจอรัลด์ถาม
“พ พ่อแม่ของพวกเราถูกพวกอันธพาลฆ่าตายที่นี่แล้ว…พวกเราเป็นคนไร้บ้านค่ะ เจ้านาย!” หนึ่งในหญิงสาวพูดขณะที่อีกคนพยักหน้าระหว่างร้องไห้
“โปรดอนุญาตให้พวกเราอยู่ที่นี่เถอะค่ะ เจ้านาย! พวกเราจะรับใช้คุณเป็นอย่างดีแน่นอน! พวกเราเพียงขอให้คุณจัดหาอาหารและที่พักให้พวกเราเท่านั้น!” หญิงสาวอีกคนกล่าว
“ดีมาก ถ้างั้นเธอก็อยู่ต่อที่นี่ได้ถ้าเธอต้องการ ดังนั้นวางใจเถอะ จะไม่มีใครที่นี่รังแกพวกเธอคนไหนได้ตั้งแต่นี้ต่อไป!” เจอรัลด์ตอบกลับด้วยรอยยิ้ม
เมื่อได้รับการอนุมัติของเขา พวกเธอทั้งคู่จึงตะโกนขึ้นด้วยความรู้สึกขอบคุณทันที “พวกเรา ยูกิและลูซี่ขอบคุณจากใจจริงค่ะ เจ้านาย!”
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ยูกิดูเหมือนจะรู้สึกขอบคุณเป็นพิเศษขณะที่เธอรู้สึกว่าอัตราการเต้นของหัวใจของเธอเพิ่มขึ้นหลังจากการแอบมองเขา
ท้ายที่สุดแล้ว ไม่เพียงเขาหล่อมากเท่านั้น แต่ยังแตกต่างไปจากคนอื่นที่ชั่วร้ายมากมายที่เพียงเห็น เธอเป็นคนไม่สำคัญเท่านั้นอีกด้วย เจ้านายคนใหม่ของเธอดูเหมือนจะมีจิตใจที่ดีมากเช่นกัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน