มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 943

“ฉันยังไม่คิดว่าเสื้อที่ฉันเตรียมให้คุณนั้นเหมาะสมกับโอกาสนี้นะคะ นายท่าน… ทำไมพวกเราไม่หยุดรถและซื้อเสี้อตัวใหม่ที่ดีกว่านี้ล่ะ? ดีไหมคะ?” ยูกิถามด้วยรอยยิ้ม

ในเวลานี้เธอนั่งข้างเจอรัลด์ ขณะที่ทีมรถของพวกเขามุ่งหน้าไปที่งานชุมนุมกัน

“ฉันคิดว่ามันดีแล้ว…” เจอรัลด์ตอบกลับ ขณะที่เขาก้มมองเสื้อของเขาด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่นเล็กน้อย

ขณะที่รถเข้าใกล้อาคารพาณิชย์ เจอรัลด์ก็มองออกไปนอกหน้าต่างด้วยความประหลาดใจ บุคคลแรกที่เขาเห็นก็คือคนหนุ่มที่ค่อนข้างดูคุ้น ๆ

“มีอะไรผิดปกติหรือเปล่าคะ คุณผู้ชาย?” ยูกิถาม

“ถ้าสายตาของผมไม่ได้หลอกผม นั่นดูเหมือนจะเป็นเพื่อนร่วมชั้นเก่าของผมน่ะ…หรืออย่างน้อยก็เป็นคนที่คล้ายกับเขามาก เอาเถอะ หยุดอยู่ตรงนี้ ผมจะมุ่งหน้าเข้าไปในอาคารนั้น” เจอรัลด์สั่ง

เมื่อได้ยินคำสั่งของเขา รถทั้งหมดภายใต้เขาก็หยุดกลางถนนทันที

โดยพื้นฐานแล้วสิ่งนี้ปิดกั้นถนนหลักส่วนใหญ่ก็ตาม แต่ก็ไม่มีใครกล้าที่จะพูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ ท้ายที่สุดแล้ว เมื่อไหร่ก็ตามที่ผู้คนของเขตเมืองทาลโก้ ที่เห็นทีมรถกำลังทำเหมือนกับว่าพวกเขาเป็นเจ้าของสถานที่ พวกเขาก็รู้ว่าเป็นผู้มีอิทธิพล ที่พวกเขาอาจจะไม่สามารถทำให้ขุ่นเคืองใจได้ ได้ปรากฏตัวอยู่ที่นี่แล้ว

เป็นผลให้ คนขับรถอื่น ๆ บนถนนเพียงเลือกที่จะใช้เส้นทางอ้อมกัน

ในขณะเดียวกัน เจอรัลด์และยูกิก็เข้าไปในอาคารพาณิชย์ด้วยกัน

คนหนุ่มจากก่อนหน้านี้กำลังเลือกชุดสูทหลายแบบ ทันใดนั้นเขารู้สึกว่ามีการตบไหล่เขาหนัก ๆ ด้วยความรู้สึกตกใจ เขาหันไปมองทันทีว่าใครที่ทำแบบนั้น

อย่างไรก็ตาม ความตกใจของเขาก็เปลี่ยนจากประหลาดใจเป็นความปิติยินดี

“ให้ตายเถอะ! นั่นนายจริง ๆ เหรอ เจอรัลด์?”

“งั้นก็เป็นนายจริง ๆ สินะ ฮาร์เปอร์!” เจอรัลด์กล่าวด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา

“ฉันไม่รู้ว่านายยังสบายดีอยู่! ท้ายที่สุดแล้ว ครั้งสุดท้ายที่ฉันได้ข่าวมา นายหายตัวไปหนิ! ดังนั้นนายอยู่ในเมืองเฮฟเวินลีตลอดเวลามานี้นี่เอง! ไม่แปลกที่ฉันไม่สามารถได้ข้อมูลใด ๆ เกี่ยวกับที่อยู่ของนายเลยไม่ว่าฉันถามคนอื่นไปมากแค่ไหนก็ตาม!” ฮาร์เปอร์ตอบกลับอย่างตื่นเต้น

“ไม่ว่าจะยังไง ช่างมหัศจรรย์เสียจริงที่ได้พบนายที่นี่อีกครั้ง หลังจากนานมาแล้ว!” ฮาร์เปอร์กล่าวเสริม ขณะที่เขาตบไหล่เจอรัลด์กลับ