มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 948

เสียงนั้นมาจากเจอรัลด์ และหลังจากการพูดเย้ยหยันเสียงดัง เขาก็หยิบส้อมขึ้นมา

เมื่อมองไปที่แผ่นป้ายนั้น เจอรัลด์ก็หรี่ตาของเขาครู่หนึ่งก่อนจะสะบัดข้อมือของเขาอย่างรวดเร็วมาก เสี้ยววินาทีต่อมา ส้อมนั้นก็ไม่ได้อยู่ในมือของเจอรัลด์อีกต่อไป และก็ได้ยินเสียงแตกร้าวบางอย่างดังขึ้น!

เมื่อผู้ชมเงยหน้ามอง ส้อมถูกฝังลึกไว้ในชิ้นส่วนแผ่นป้ายโลหะชิ้นหนึ่งที่แตกเป็นเสี่ยง ๆ ซึ่งกำลังตกลงบนพื้น พร้อมกับสิ่งที่ยังคงเหลืออยู่ของแผ่นป้ายที่แตกหัก

ไม่นานเสียงดังสนั่นก็ตามมา ขณะที่แผ่นป้ายแตกเป็นเสี่ยง ๆ ต่อไปอยู่บนพื้น ส้อมยังคงมองเห็นได้อย่างขัดเจนสำหรับบอสทั้งห้าคน ขณะที่พวกเขากลืนน้ำลายอึกใหญ่

“…อ อะไรกันนี่…?”

ด้วยความช็อกและตกใจกลัวแผ่ซ่านไปทั่ว และคนที่กำลังสูบบุหรี่ก่อนหน้านี้ แต่ละคนก็รู้สึกว่าพวกเขากำลังคลายมือในการจับบุหรี่ของพวกเขา

“ค คน ๆ นั้นเป็นใครกันแน่เนี่ย…?”

“มัน…มันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยไม่ใช่เหรอ…? ฉันหมายถึง คน ๆ หนึ่งจะมีกำลังมากขนาดนั้นในการทำลายแผ่นป้ายที่อยู่สูงขนาดนั้นได้ยังไงกัน?!”

มันชัดเจนว่าบอสทั้งห้าไม่เคยเห็นอุบายเช่นนี้มาก่อน ขณะที่พวกเขาพูดคุยถึงสิ่งที่พวกเขาเพิ่งเห็นด้วยตาไป ความหวาดกลัวสะท้อนในดวงตาของพวกเขา แม้ไม่มีใครเอ่ยถึงมัน แต่พวกเขาทั้งหมดก็คิดถึงสิ่งเดียวกัน ถ้าแผ่นป้ายสามารถแตกเป็นเสี่ยง ๆ ได้ง่ายดายแบบนั้นแม้ว่ามันจะอยู่สูงเหนือพื้นมากก็ตาม จะเกิดขึ้นอะไรขึ้นล่ะถ้าเจอรัลด์ใช้เทคนิคเดียวกันกับหัวของพวกเขา?

ในทางกลับกัน วิสเลอร์และคนของเขาเพียงมองกันและกันด้วยรอยยิ้มที่มีเลศนัยบนใบหน้าของพวกเขาเท่านั้น ขณะที่พวกเขาแต่ละคนคิด ‘ฮึ่ม ดูเหมือนว่านายท่านจะรับผิดชอบเองและลงมือแล้ว แน่นอนว่าพวกเขาจะตะลึงงันกัน’

มันชัดเจนว่าเหตุการณ์แผ่นป้ายที่แตกเป็นเสี่ยง ๆ นี้คือข้อความอ้อม ๆ จากเจอรัลด์สำหรับบอสทั้งห้า โดยพื้นฐานแล้ว เขาก็ไม่ได้สนใจในการแบ่งอาณาเขตกับพวกเขาอยู่แล้ว และถ้าพวกเขาไม่ทำตัวให้ดี พวกเขาก็อาจจะลงเอยเช่นเดียวกันกับแผ่นป้ายนั้น ซึ่งถูกทำลายไปในทันที

ด้วยข้อความที่ส่งให้เงียบ ๆ จากนั้นเจอรัลด์ก็นั่งลงด้วยรอยยิ้มบาง ๆ บนใบหน้าของเขา ขณะที่เขาพูดขึ้น “ประธานเจย์และพวกคุณที่เหลือ โปรดนั่งลงเถอะ”

“ด ได้ครับ ค คุณคลอฟอร์ด!” ดิเอโกพูดตะกุกตะกัก ขณะที่เขาพยายามสงบจิตสงบใจอย่างเต็มที่ แต่อย่างไรก็ตาม เบื้องหน้าที่สงบของเขาอยู่ในความโกลาหล และเหงื่อที่กำลังไหลลงหน้าผากของเขาก็ยิ่งแสดงให้เห็นว่าเขารู้สึกกลัวแค่ไหนเท่านั้น

การตอบสนองของเขามีเหตุผล เนื่องจากเขาอยู่ต่อหน้าผู้ชายที่สามารถฆ่าคนอื่นได้ด้วยส้อมปกติธรรมดา และส้อมก็อยู่ทั่วทุกที่ในห้องที่พวกเขาอยู่กัน

เมื่อรู้แบบนั้น จึงทำให้ทุกคนรู้สึกว่าจำเป็นต้องเรียกเขาแตกต่างไป

หลังจากการครุ่นคิดเงียบ ๆ ครู่หนึ่ง หนึ่งในบอสทั้งห้าก็พูดออกมา “ผมมีชื่อว่าทริสเต็น เจอร์เดน ครับ คุณคลอฟอร์ด ถ้าคุณอนุญาต ผมก็เต็มใจที่จะมอบทรัพย์สินทั้งหมดของผมให้คุณ และกลายเป็นหนึ่งในผู้ใต้บังคับบัญชาของคุณครับ!”

จากทั้งหมดนั้น ในใจเจอรัลด์รู้ว่ามันถึงเวลาแล้วที่พวกเขาจะต้องช่วยเดรก

จากสิ่งที่ไทสันเล่าให้เขาฟัง ไม่มีกลุ่มทรงอิทธิพลมากมายไหน ๆ ในเมืองเฮฟเวินลีที่จะถูกดูถูกเหยียดหยามได้

เขาพูดจากประสบการณ์ เพราะทั้งเขาและพี่ชายของเขาได้ใช้จ่ายเงินเพื่อสร้างอำนาจและอิทธิพลของพวกเขาในเมืองเฮฟเวินลี เมื่อตอนที่พวกเขายังคงตามหาเจอรัลด์กันก่อนหน้านี้ แต่ไม่นานนัก พวกสเวนก็เอาชนะพวกเขาไปได้

มันช่วยไม่ได้ที่เมืองเฮฟเวินลีใหญ่กว่าเขตเมืองทาลโก้มาก พื้นที่ทั้งหมดเป็นเพียงสถานที่รวมทุกอย่างไว้ซึ่งเป็นที่อยู่ของกองกำลังและกลุ่มต่าง ๆ มากมาย

ความจริงแล้ว สถานที่นั้นใหญ่มากจนไทสันไม่สามารถประมาณได้ด้วยซ้ำว่ามีกี่กลุ่มที่มีอยู่ที่ทรงอำนาจเท่ากับกลุ่มของสเวน

ดังนั้นเจอรัลด์จึงเป็นห่วงเดรกมากเกินกว่าที่จะกังวลเกี่ยวกับเรื่องนั้น เขารู้ดีว่ายิ่งพวกเขาถ่วงเวลาไปนานกว่านี้เท่าไหร่ เดรกก็จะยิ่งอันตรายมากขึ้นเท่านั้น พวกเขาไม่มีเวลาที่จะรอจนกว่าทุกอย่างจะพร้อมและเข้าที่

เมื่อมาถึงบทสรุปของเขา จากนั้นเจอรัลด์ก็สั่ง “วิสเลอร์ ส่งต่อคำสั่งของผมให้คนที่เหลือ พวกเราจะมุ่งหน้าไปยังเมืองเฮฟเวินลีกันพรุ่งนี้”

“ได้ครับ คุณคลอฟอร์ด! ผมจะเริ่มเตรียมการทันที!”