มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 966

ร่องรอยของความไม่พอใจสามารถได้ยินได้ในน้ำเสียงของผู้ชายคนนั้น ขณะที่เขาชี้ไปที่เจอรัลด์

“แน่นอน! นี่คือสามีของฉัน เจอรัลด์!” จูเลียตตอบกลับขณะที่เธอคล้องแขนเจอรัลด์

“เจอรัลด์ นี่คาแวน เพื่อนร่วมชั้นของฉันจากต่างมหาวิทยาลัย!” จูเลียตกล่าวเสริม ขณะที่เธอแนะนำเขาให้ผู้ชายคนนั้น

“ยินดีอย่างยิ่งที่ได้พบคุณนะครับ!” เจอรัลด์กล่าว ขณะที่เขายื่นมือออกไปตามมารยาทที่จูเลียตสอนเขาก่อนหน้านี้

“ฉันไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าเกิดอะไรขึ้นในใจของเธอ…แม้ว่าเธอจะเลิกกับเขาแล้ว เธอก็แค่หาคนอื่นนอกเหนือจากผู้ชายคนนี้ได้อย่างง่ายดาย…” คาแวนพึมพำ

เมื่อสังเกตเห็นสายตาที่กำลังเตือนของจูเลียต คาแวนจึงหยุดพูด มันชัดเจนว่าคาแวนเป็นหนึ่งในผู้ที่ตามจีบจูเลียต นั่นจึงอธิบายได้ว่าทำไมเขาถึงเมินเฉยการจับมือของเจอรัลด์ไปโดยสิ้นเชิงเช่นกัน

คาแวนไม่ได้เป็นเพียงคนเดียวที่ปฏิบัติกับเจอรัลด์แบบนั้น เพื่อนร่วมชั้นชายคนอื่นของจูเลียตก็ยิงสายตาที่ไม่เป็นมิตรให้เขาอย่างไม่แพ้กัน โดยปฏิเสธที่จะพูดอะไรกับเจอรัลด์เลยทั้งสิ้น

แม้แต่เพื่อนร่วมชั้นหญิงของเธอก็กำลังจ้องเจอรัลด์อย่างดูถูกเป็นครั้งคราว ราวกับว่าพวกเขาทุกคนกำลังสงสัยว่าคนงามอย่างจูเลียตจะลงเอยด้วยการคบกับคนที่น่าสมเพชเช่นนี้อย่างเจอรัลด์ได้ยังไง

“ดูผู้ชายคนนั้นสิ คาแวน! ฉันจะไม่มีทางจินตนาการได้เลยว่าจูเลียตจะแต่งงานกับคนเช่นนั้นจริง ๆ! เมื่อคิดว่าเธอตกหลุมรักกับครูที่ทำงานในมหาวิทยาลัยเมืองเฮฟเวินลีจริง ๆ ล่ะก็! ฉันหมดคำพูด! เกิดบ้าอะไรขึ้นในใจของจูเลียตกัน?”

ครู่ต่อมา เมื่อเพื่อนร่วมชั้นผู้ชายหลายคนกำลังพูดคุยเกี่ยวกับเจอรัลด์อยู่นอกห้องน้ำชาย

ความไม่พอใจของพวกเขาต่อเขายืนยันได้เนื่องจากพวกเขาส่วนใหญ่ที่นั่น แม้ไม่ใช่ทั้งหมดครั้งหนึ่งต่างก็ทั้งชอบเธอและตกหลุมรักเธอมาก่อน คาแวนเองก็มีความรู้สึกให้เธอมาเป็นเวลานานที่สุดแล้ว

เนื่องจากจูเลียตมีคนอื่นในใจของเธอในตอนนั้น จึงไม่มีใครมีโอกาสที่จะชวนเธอออกไปข้างนอกเลย เมื่อรู้ว่าในที่สุดเธอก็เลิกลากับแฟนของเธอ เพื่อนร่วมชั้นของเธอทุกคนจึงกระตือรือร้นที่ได้เสี่ยงโชคของพวกเขากันบ้าง!

อนิจจา สิ่งต่อมาที่พวกเขารู้ เธอได้แต่งงานกับคนไร้ประโยชน์บางคนไปแล้ว!

ในขณะที่พวกเขาทุกคนเป็นคนที่โดดเด่นกันทั้งนั้น มันจึงไม่แปลกเลยจริง ๆ ที่ทำไมพวกเขาถึงดูถูกเจอรัลด์มากขนาดนี้ ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็เป็นเพียงแค่อาจารย์คนหนึ่งเอง

“ฮึ่ม! ใช่ไหมล่ะ? พวกเราไม่สามารถพูดอะไรกับจูเลียตได้เลยด้วยซ้ำในตอนนี้ เนื่องจากเขาอยู่ใกล้เธออยู่ตลอดเวลา ช่างไม่สบายตาอะไรอย่างนี้กันนะ!” เพื่อนร่วมชั้นอีกคนทำหน้าบึ้งตึง

“ในกรณีนั้น งั้นพวกเราก็ควรทำให้เขาจากไปแล้วกัน! พวกเราจะทำให้เขาเข้าใจชัดเจนว่างานชุมนุมของพวกเราไม่ใช่งานที่ใครก็ตามสามารถเข้าร่วมได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่มีสถานะอย่างเขา!” คาแวนพูดเยาะเย้ย