moneybags พ่อฉันเป็นเจ้าสัว นิยาย บท 83

บทที่ 83 รังเกียจ

และออกไปจากที่นี่ ฉันก็สามารถช่วยคุณได้แล้ว

“ฮิๆ”

เสียงที่ไม่กลมกลืนกัน ก็ดังขึ้นมากะทันหัน ซึ่งก็คือไอ้ลิงที่คิดไม่ซื่อกับญาดา

“คิดไม่ถึงว่าคุณชายน้อยตระกูลหัสบดินทร์ผู้สง่า จะ

หิวจนกินไม่เลือกชาตินี้”

“หมายความว่าไง?”

แสดงสีหน้าที่รังเกียจ จักรชัยรัดแขนของตัวเองแน่นขึ้น

เขาสังเกตเห็นว่า แค่มีเสียงดังเพียงเล็กน้อย ร่างกายของญาดา ก็สั่นสะท้านอย่างควบคุมไม่ได้

พระเจ้า คนคนนี้ต้องทนทุกข์ทรมานมากแค่ไหน ถึงกลายเป็นสภาพดั่งเช่นตอนนี้

ในขณะที่ทอดถอนใจลึกๆ สายตาที่จักรชัยจ้องมองไอ้ลิง ก็เริ่มไม่เป็นมิตร

มันเหมือนกับว่า ถ้าวันนี้ไอ้ลิงไม่ได้ให้บทสรุปที่น่าพอใจแก่เขา เขาก็จะ......

“อวดเก่งอะไรกัน คุณชายน้อยตระกูลหัสบดินทร์”

ไอ้หมอนี่ก็สังเกตเห็นจุดอ่อนของญาดา เสียงที่พูดก็ดังขึ้นเรื่อยๆ

จักรชัยขมวดคิ้ว ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่พอใจ

บัดซบ ถ้าไม่ใช่ว่าไอ้หมอนี่มีปืนอยู่ในมือ ตัวเองจะ......

“คิดอะไรอยู่? คุณชายน้อย ทะนุถนอมอ่อนโยนต่อผู้หญิงขนาดนี้เลยหรือ?”

ไอ้ลิงนั่งลงช้าๆ ชูนิ้วใส่จักรชัยนอกรั้ว

ท่าทางยโสโอหังอย่างยิ่ง จักรชัยเห็นแล้วอยากจะ

ต่อยคนอย่างยิ่ง

ในความเป็นจริงเขาก็ทำอย่างนี้ด้วย ถ้าจะโทษก็ต้องโทษไอ้ลิงอยู่ใกล้รั้วมากเกินไป

ไม่พูดให้มากความ จักรชัยวางญาดาลง แล้วรีบพุ่งไปอย่างรวดเร็ว

ก่อนที่ไอ้ลิงยังไม่ทันตั้งตัว จักรชัยก็ชกทักทายไปหมัดหนึ่ง

“เยี่ยม แข็งไม่เบา คงไม่ใช่ว่าได้ฝึกวิชาหัวเหล็กนะ”

เมื่อได้ยินเสียงของจักรชัย ไอ้ลิงถึงได้รู้สึกถึงความเจ็บปวด

“นายมันสมควรตาย......”

ไม่รอให้ไอ้หมอนี่พูดจบ จักรชัยก็ต่อยทักทายไปอีกหมัด

ต่อยจนไอ้ลิงตะโกนร้องโวยวายทันที

เสียงดังของไอ้ลิง ดึงดูดผู้คนที่อยู่ข้างนอก รงทองพาสองสามคนเดินเข้ามา

ทั้งหมดเป็นหนุ่มกล้ามเนื้อแน่น และมีรอยแผลเป็น ต่อสู้กันต้องมันส์แน่นอน

“โอ๊ย ลูกพี่ มันต่อยฉัน”

ทันทีที่ได้ยินเสียงด้านหลัง ไอ้ลิงก็ตะโกนโวยวายทันที

“หนวกหูมาก”

“แคะหูอย่างแรง รงทองพูดอย่างไม่พอใจ

“คุณชายน้อยตระกูลหัสบดินทร์ไม่ให้เกียรติฉันขนาดนี้เลยหรือ ต่อยคนของฉันในถิ่นของฉัน?”

“ต่อยคนของนาย?”

เมื่อดูจากตอนเดินเข้ามาในเมื่อกี้ รงทองไม่ได้ลงมือโดยตรง จักรชัยรู้ว่า ตัวเองยังมีโอกาสที่จะแก้ตัว

ยิ่งไปกว่านั้น ดูจากคุณค่าที่สามารถใช้ได้ในตัวเองแล้ว จักรชัยก็รู้ดีว่า

ตราบใดที่ตัวเองไม่ลงมือทำร้ายคนอื่นก่อน ไอ้รงทองนี่ก็จะไม่ลงมือทำร้ายตัวเอง

เมื่อในใจคิดเรื่องนี้จนเข้าใจ จักรชัยก็ปล่อยไอ้ลิงทันที

และในขณะที่จักรชัยปล่อยมือ ไอ้ลิงก็ต่อยมาในทันที

ดูเหมือนเขายังจะดูสถานการณ์ไม่ค่อยออก ยังคิดว่า รงทองยังจะเหมือนกับเมื่อก่อน ไม่เข้าใจทุกสิ่งที่ตัวเองทำ

น่าเสียดาย ที่เขาคำนวณความสำคัญของจักรชัยผิดไป

“พวกนายมัวทำอะไรอยู่? รีบเอาตัวออกไปเร็วๆ”

รงทองสีหน้าเคร่งขรึม ชี้ไปที่ไอ้ลิง แล้วพูดประโยคนี้

หลังจากนั้น ก็เห็นชายรูปร่างกำยำสองคนที่อยู่ข้างหลังเขา เดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว จับตัวไอ้ลิงไว้ทันที

“ไม่ใช่ พวกนายจับฉันทำไม?”

เดิมทีไอ้ลิงยังตั้งหน้าตั้งตาจัดการกับจักรชัย คิดไม่ถึงว่าเวลาเพียงชั่วครู่เดียว ที่ถูกจัดการก็กลายเป็นตัวเขาเอง กระทืบเท้าในทันที

วินาทีต่อมา ก็เห็นรงทองเดินเข้ามา ยกเท้าขึ้นแล้วเตะใส่เขา

การเตะครั้งนี้ ได้ใช้พลังทั้งหมด เตะไอ้ลิงกรีดร้องโวยวายในทันที ร้องไห้ฟูมฟายแล้วพูดว่า

“โอ้ย ลูกพี่ พี่เตะคนผิดแล้ว ฉัน ฉันคือ......”

“จะเตะนายนั่นแหละ หมดกัน”