นางบำเรอก้นครัว ชุด Sweet temptations นิยาย บท 12

พะแพงเดินเช็ดน้ำตาออกมาที่ลานจอดรถ กำลังจะก้าวขึ้นรถ แต่แล้วก็ถูกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคนเดินมาขวางเอาไว้ พร้อมกับกระชากแขนแรงๆ

“ปล่อย...ฉันค่ะ...”

“มีคำสั่งให้กักตัวคุณผู้หญิงเอาไว้ครับ”

พะแพงหน้าตาซีดเผือด นี่นรกยังไม่ยอมปล่อยหล่อนอีกอย่างนั้นเหรอ

“ทะ...ทำไมคะ ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด”

“พวกผมไม่ทราบครับ แต่นี่เป็นคำสั่ง”

“แต่ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดนะคะ ปล่อย...เถอะค่ะ”

หล่อนดิ้นรนและพยายามร้องขอให้คนขับรถช่วย แต่ก็ไม่มีใครกล้ายื่นมือเข้ามาช่วยเหลือหล่อนเลยแม้แต่คนเดียว สุดท้ายร่างของหล่อนก็ถูกลากกลับเข้าไปในคาสิโนอีกครั้ง แต่ที่น่าตกใจกว่าก็คือ หล่อนถูกพาขึ้นมายังห้องทำงานของเดมอนอีกครั้ง

นี่เขายังต้องการอะไรจากหล่อนอีก ที่ย่ำยีหล่อนราวกับไม่ใช่คนเมื่อครู่นี้ ยังไม่สาแก่ใจหรือไง

“ผมพาเธอมาแล้วครับ คุณไบโอนี” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเอ่ย

“พวกคุณไปได้แล้ว ส่วนเธอตามฉันมานี่”

เลขาฯ ของเดมอนออกคำสั่งเฉียบขาด ก่อนจะเดินนำไปหยุดที่หน้าประตู แต่พอหันมาเห็นว่าหล่อนไม่ยอมเดินตามและทำท่าจะหลบหนี แขนของหล่อนก็ถูกคว้าเอาไว้ทันที

“กล้าขัดคำสั่งท่านประธานอย่างนั้นเหรอ มานี่”

“ได้โปรดปล่อยดิฉันเถอะค่ะ ดิฉันไม่ได้ทำอะไรผิด”

“เธอต้องทำผิดสิ ไม่อย่างนั้นท่านประธานจะให้ฉันลากตัวเธอกลับขึ้นมาทำไม” ไบโอนีเค้นเสียงดุดันใส่ พร้อมกับเคาะประตูห้องทำงานของเดมอน

“ท่านประธานคะ คนที่ท่านประธานต้องการตัวมาแล้วค่ะ”

“เข้ามา”

ประตูเปิดกว้างออก พร้อมๆ กับร่างของหล่อนที่ถูกเหวี่ยงเข้าไปภายใน

ไบโอนีก้าวตามเข้ามา ก่อนจะชะงักค้าง เมื่อเห็นสภาพเละเทะของห้องทำงานของเดมอน

“ดิฉันจะรีบจัดห้องให้ใหม่ค่ะท่านประธาน”

“คุณออกไปได้แล้ว”

“คะ?”

“ผมบอกให้คุณออกไปได้แล้ว ไบโอนี!”

คราวนี้ชัดเจนเต็มสองหูของไบโอนีเลยทีเดียว “ค่ะ...ค่ะท่านประธาน”

“ส่วนเธอจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น”

เมื่อเห็นพะแพงทำท่าจะถลาตามไบโอนีออกไป เดมอนก็กระโจนมากระชากแขนเรียวเอาไว้ และด้วยแรงดึงของเขา ทำให้ร่างอรชรถลาเข้าไปสู่อ้อมอกกระด้างทันที

“ปละ...ปล่อยค่ะ...”

“เมื่อกี้ฉันยังไม่พอ”

คำพูดของเดมอนทำให้หล่อนต้องช้อนตาขึ้นมองเขาด้วยความตื่นตกใจ กลีบปากอิ่มบวมช้ำสั่นระริก

“นาย...นายน้อยหมายถึง...”

“ถ้าฉันยังไม่อิ่มเซ็กซ์ ก็จะทำงานไม่รู้เรื่อง”

คราวนี้สมองของหล่อนรู้คำตอบเป็นอย่างดี แต่ว่าทำไมต้องเป็นหล่อน

“ดิฉัน...ต้องกลับแล้วค่ะ”

เขาส่ายหน้าน้อยๆ ดวงตามองหล่อนอย่างหื่นกระหาย “เธอจะกลับได้ก็ต่อเมื่อทำให้ฉันอิ่มแล้วเท่านั้น”

“ได้โปรด...อย่าทำอะไรดิฉันอีกเลย...ดิฉัน...กลัว...”

น้ำตาแห่งความอัปยศอดสูไหลรินออกมาอาบแก้ม และวิงวอนขอความเมตตาจากเขาอย่างน่าเวทนา แต่คนกระด้างอย่างเดมอนไม่ใจอ่อนแม้แต่น้อย

“ไม่มั้ง...เธอออกจะเสียว หรือว่าไม่จริง”

“ดิฉัน...”

หล่อนยังคงร้องไห้

“ไม่เอาน่า ฉันเอาเธอก็เท่ากับทำให้เธอมีความสุขด้วย แถมยังจ่ายเงินให้อีก เธอน่าจะพอใจนะ แพตตี้”