นางบำเรอก้นครัว ชุด Sweet temptations นิยาย บท 37

“อ๊ะ...อา...อา...นายน้อย...อ๊า...”

หล่อนกำลังจะตาย กำลังจะขาดใจตายเพราะการโลมเลียที่แสนช่ำชองของเดมอน

“อ๊า...นายน้อยขา...อา...”

เขายังคงตวัดลิ้นโลมเลียทุกซอกมุมของกลีบนาง นิ้วยาวเพิ่มจำนวนจากหนึ่งเป็นสองเคลื่อนไหวดุดัน

“อ๊า...”

หล่อนทรมานเหลือเกิน ร่างกายร้อนฉ่าราวกับกำลังนอนดิ้นอยู่ในกองไฟ ยิ่งลิ้นของเขาตวัดเลียลึกล้ำเท่าไหร่ หล่อนก็ยิ่งเคลื่อนเข้าใกล้ความตายมากเท่านั้น

“อ๊ายยยยย...อา...อา...”

ในที่สุดปลายทางสวรรค์ก็ระเบิดตูมขึ้น ละอองแห่งความสุขกระจัดกระจายเต็มความรู้สึก ร่างสาวอ่อนแรงสั่นไหว สองแขนที่จิกทึ้งศีรษะทระนงของเดมอนเอาไว้ ตอนนี้ทิ้งลงข้างลำตัวอย่างสิ้นเรี่ยวแรง หน้าอกอวบหอบกระชั้นถี่ระรัว

“อืมมม หวานมาก...”

เดมอนตวัดลิ้นปาดเลียหยาดเสน่หาแสนหวานของพะแพงจนแห้งเหือด แล้วก็รีบลนลานผุดลุกขึ้ ถอดเข็มขัด รูดซิปกางเกงลงจนสุดทาง จากนั้นความเป็นชายที่พร้อมใช้งานก็ถูกมือใหญ่ควักออกมา

ใบหน้าหล่อจัดแดงก่ำ เขาจับสองขาเรียวของแม่สาวที่พร้อมพรักต่อการร่วมรักให้ยกเหยียดพิงกับลำตัวกำยำ จากนั้นก็ย่อตัวเล็กน้อย แล้วพุ่งความเป็นชายเข้าไปสุดแรง

“อ๊ะ...อา...นายน้อย...อา...”

เจ้าหล่อนครางด้วยความเสียวกระสัน ในขณะที่เขากัดฟันแน่นเพื่อข่มเสียงครางที่เต็มไปด้วยความหิวกระหายเอาไว้สุดพลัง บั้นท้ายแน่นหนั่นขยับโยกคลึง ตั้งใจจะเดินหน้าไปช้าๆ เชื่องช้าแต่หนักหน่วง แต่เขาก็ทำได้แค่เพียงไม่กี่นาทีเท่านั้น เมื่อกลีบสาวที่โอบกระชับอยู่ในทุกทิศทางบีบรัดรุนแรงขึ้น

“โอ้ว...โอ้ว...”

แรงกระชั้นจึงเปลี่ยนแปลงไปเป็นดุดัน เสียงกระแทกกระทั้นของสองร่างดังสนั่นหวั่นไหว เดมอนเงยหน้าครวญครางเสียงกระเส่า สูดปากครางระรัวราวกับกำลังกินของเผ็ดร้อน

มันเป็นแบบนี้อีกแล้ว ไม่ว่าจะครั้งไหน ถ้าได้โจนจ้วงอยู่ในร่างกายของพะแพง สติของเขาก็จะไม่มีทางเหลือติดสมอง ร่างกายของเขานำทาง มันเคลื่อนไหวราวกับคนบ้า เขาแทบไม่อยากจะเชื่อว่าบั้นเอวของตัวเองจะโยกคลึงได้เร็วระรัวแบบนี้

“โอ้ว...แพตตี้...อืมมมม เธอฟิต...ฟิตมาก โอ้ว...”

และเพียงไม่นานหยาดสวาทของเขาก็พุ่งกระฉูดออกมา มันพุ่งตรงเข้าใส่ร่างเล็กอวบอัดอย่างล้ำลึก เขาซวนซบลงไปหา กอดรัดร่างอวบอิ่มเอาไว้ในอ้อมแขน

“แพง...เจอลูกได้แล้ว...ใช่ไหมคะ”

คนที่เด้งรับการเคลื่อนไหวของเขาอยู่เมื่อครู่นี้อย่างเผ็ดร้อน ร้องถามออกมาด้วยสุ้มเสียงสั่นสะท้าน

เขาหยัดตัวขึ้น มองเจ้าหล่อนที่ยังกลืนกินความเป็นชายของตัวเองเอาไว้ทั้งตัวตนด้วยสายตาไม่พอใจ

“เธอก็รู้นี่ว่าฉันไม่ใช่ผู้ชายที่มีเซ็กซ์ครั้งเดียวแล้วจะพอ”

“แต่...แพง...”

“หยุดพูด แล้วมาสนุกกันต่อดีกว่า”

เขาถอนกายออกไปจากตัว และทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟา ในขณะที่หล่อนพยายามขยับหนี แต่เขาคว้าแขนเอาไว้

“อย่าทำเหมือนไม่ชอบหน่อยเลย”

“แพง...ไม่ต้องการ...” หล่อนพยายามบิดแขนแต่ไม่หลุด และเขาก็พูดให้ได้อายอย่างไม่ปรานี

“ไม่ต้องการ แต่ร่อนให้ฉันเลียแบบเมื่อกี้นี้น่ะหรือ”

หน้าสาวร้อนฉ่า และยกมือขึ้นทุบหน้าอกกว้างของเขาอย่างโมโหเป็นที่สุด

“ผู้ชายร้ายกาจ นี่แน่ะ”

“ก็เหมาะกับผู้หญิงใจร้ายแบบเธอแล้วไม่ใช่เหรอ แพตตี้”

หล่อนมองเขาน้ำตาไหล “แพงไม่ได้ใจร้าย นายน้อยนั่นแหละที่ใจร้าย อ๊ะ...อื้อ...ปล่อยแพงลงไปนะ” มือใหญ่จับยกร่างอรชรขึ้นมาคร่อมทับตักแกร่ง และบังคับให้กลีบสาวกลืนกินความเป็นชายชูชันเข้าไปจนหมดความยาว

“อื้อ...ปล่อยค่ะ”

เขาแสยะยิ้มร้าย สายตาที่มองมานั้นมีทั้งหื่นกระหายและโมโห “ควบฉัน...ขย่มให้ฉันเสร็จ...โอ้ว...”

“ไม่...อื้อ...”

ปากหล่อนตอบว่าไม่ แต่ร่างกายกลับเคลื่อนไหวส่ายระริกอยู่บนหน้าตักของเขาอย่างแพศยา บั้นท้ายอวบงอนยกหยัดขึ้นเป็นจังหวะ กลืนกินความใหญ่ยาวของเดมอนเข้าไปภายในร่างกายซ้ำๆ ครั้งแล้วครั้งเล่า

“อ๊า...อา...อ๊า...”

ใบหน้างดงามแหงนเงยไปด้านหลัง กลีบปากอิ่มบวมเจ่อเผยอครวญครางด้วยความกระสันซ่าน

เดมอนเอนตัวกึ่งนอนกึ่งนั่งบนโซฟา เฝ้ามองแม่สาวคนสวยที่ปากบอกว่าไม่ แต่สะโพกร่อนเอา ร่อนเอา ด้วยสายตาพึงพอใจ เพลิงใดที่ว่าร้อน ยังไม่เทียบเท่ากับเพลิงสวาทของพะแพงเลย

“โอ้ว...อืมมมม...โอ้ว...”

สองร่างเริงสวาทดุดัน เสียงครวญครางดังกระหึ่มก้องห้องกว้าง หยาดเหงื่อรินไหลอาบสองกาย และยาวนานเหลือเกินกว่าการเคลื่อนไหวสอดประสานจะยุติลง

เดมอนยอมให้หล่อนเจอกับวินเซนต์จริงๆ หลังจากที่ร่วมรักกับหล่อนแทบทุกบริเวณของห้องหรูจนพอใจ ร่างกายอ่อนล้าจากการเคลื่อนไหวท่ามกลางกระแสสวาทที่เชี่ยวกรากนานติดต่อกันเกือบสองชั่วโมงโผเข้ากอดร่างของลูกชายทั้งน้ำตา