NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 24

บทที่24 พ่อลูกเจอกัน

“คุณสามี พวกเราจะขึ้นไปแบบนี้เหรอ？”

ภรรยาของหลี่ต๋าคางชื่อเมี๋ยวชุ่ย เมี๋ยวชุ่ยคือหญิงสาวที่เอาใจใส่และฉลาดมาก เธอดึงแขนหลี่ต๋าคาง： “ในเมื่อครูโทรหาพวกเราแล้ว งั้นก็หมายความว่าพวกเขามีหลักฐานเพียงพอ”

“พวกเราเพิ่งกลับมาที่ตงไห่ ตัวตนก็ไม่เป็นที่รู้จัก หากเป็นพวกเรา จะมีความน่าเชื่อตรงไหน” เมี๋ยวชุ่ยพูด

“ภรรยา คุณหมายถึง คุณหมายความว่า ตอนนี้ผมโทร ……”

หลี่ต๋าคางหยิบโทรศัพท์ที่ตั้งรหัสของตัวเองออกมา： “โรงเรียนเป็นฝ่ายสำนักงานการศึกษาดูแล แต่เบอร์ของสำนักงานการศึกษาผมก็ไม่รู้ ลูกพวกเราทำผิด อีกฝ่ายบอกว่าไม่แน่จะแจ้งความ ผมมีคนรู้จักทางตำรวจ”

“ช่างเถอะ โทรหาสวีจื่อโห้ดีกว่า” คิด แล้วให้หลี่ต๋าคางโทรหาสวีจื่อโห้

พอโทรเสร็จ หลี่ต๋าคางจึงขึ้นไปอย่างสบายใจ

“สบายใจแล้ว ภรรยา ฝ่ายนั้นบอกว่า ลูกของพวกเราจะต้องถูกปรักปรำแน่นอน สวีจื่อโห้เชื่อลูกของเรา” หลี่ต๋าคางพูดอย่างประทับใจเล็กน้อย

นี่มันเชื่อคนที่ไหนกัน เชื่อใจเงินมากกว่า

ลูกชายคนนี้มีมูลค่ากว่าหลายหมื่นจนถึงหลายแสนล้าน ใครจะเชื่อว่าลูกเขาขโมยของ？

หลังจากสวีจื่อโห้วางสายก็ปวดหัว เศรษฐีพวกนี้เพิ่งกลับมา ทำไมเกิดเรื่องแบบนี้ได้

เขาโทรหาฝ่ายสำนักงานการศึกษาทันที จากนั้นก็โทรหาตำรวจ

พอโทรเสร็จ สวีจื่อโห้ก็เรียกเลขาตัวเองเข้ามา： “รีบเตรียมรถให้ผม ผมจะไปมัธยมตงไห่”

“จากตารางของคุณ อีกสิบนาทีมีประชุม ถ้าตอนนี้เตรียมรถไปมัธยมตงไห่ ประชุมนี้……”

เลขายังพูดไม่จบ สวีจื่อโห้ก็ตบโต๊ะ： “ให้คุณเตรียมรถคุณก็ไปเตรียมรถ จะพูดไร้สาระให้มากทำไม！”

“แจ้งไปว่า ยกเลิกประชุม！”

เลขาตะลึงเล็กน้อย รีบออกไปเตรียมรถ เขาทำงานกับสวีจื่อโห้มาหลายปี เข้าใจเขาสุดๆ

สวีจื่อโห้บดขยี้หัวใจไปถึงสุดขีดตั้งนานแล้ว ถ้าไม่ใช่เกิดเรื่องใหญ่อะไร เขาก็ไม่มีทางโมโหขนาดนั้น

สวีจื่อโห้สูดหายใจลึกๆ เศรษฐีหลี่ต๋าคางลึกลับคนนี้เองการลงทุนกว่าหมื่นล้านกลับมาที่ตงไห่ ประชุมอะไรจะสำคัญกว่าการลงทุนหลายหมื่นล้านนี้？

แค่การลงทุนของหลี่ต๋าคางราบรื่น งั้นเส้นทางการเมืองของสวีจื่อโห้ ก็จะดีขึ้น

แต่ใครจะไปคิดว่า หลี่ต๋าคางเพิ่งกลับประเทศมา ก็เกิดเรื่อง

มีคนปรักปรำลูกชายของหลี่ต๋าคางว่าขโมยของ ถ้าเพราะว่าเรื่องนี้ทำให้หลี่ต๋าคางยุ่งยาก จนหลี่ต๋าคางยกเลิกการลงทุนที่ตงไห่ งั้นก็จะทำให้สวีจื่อโห้รวมทั้งตงไห่ ขาดทุนมากเกินไป

ตั้งแต่หลี่ต๋าคางยังไม่กลับมา สวีจื่อโห้ก็เจรจากับเขาทุกวิถีทาง ไม่ว่าหลี่ต๋าคางมีแผนการลงทุนอะไร ด้านการเมือง สวีจื่อโห้ก็รับปากเขาว่าจะให้ไฟเขียวเขาตลอดทาง

“ขับเร็วๆ หน่อย”

บนระหว่างทาง สวีจื่อโห้เร่งกับคนขับรถของตัวเอง

……

“พ่อคุณมาหรือไม่กันแน่？นี่มันกี่โมงแล้ว ครึ่งชั่วโมงก็มาได้แล้ว！” ทุกคนกลับไปที่ห้องพักครู ครูใหญ่ก็มาแล้ว

ตอนนี้ทุกคนต่างรอหลี่ต๋าคางพ่อของหลี่ฝาง

ตู้เฟยมองหลี่ฝางอย่างหวาดกลัว เขาจำได้ เมื่อกี๊ที่หลี่ฝางหยิบออกมาจากกระเป๋ากางเกง คือเครื่องบันทึกเสียง แล้วบวกกับที่หลี่ฝางเพิ่งพูดไป ก็ทำให้ตู้เฟยคิดอะไรได้

ตู้เฟย เซี่ยลู่ ยังไงพวกคุณก็ต้องเข้าคุกไปกับผม！

ประโยคนี้ ทำให้ตู้เฟยคิดที่ตัวเองแบล็กเมล์หลี่ฝาง

“เซี่ยลู่ คุณออกมาหน่อย” ตู้เฟยคิดได้ว่าไม่ดีแล้ว ก็เรียกเซี่ยลู่ออกมาจากห้องพักครู

“พี่เฟย ทำไมเหรอ？”

“เมื่อกี๊คุณเห็นชัดไหม？ในมือหลี่ฝางที่ถือนั้นใช่เครื่องบันทึกเสียงไหม？” ตู้เฟยขมวดคิ้ว： “แล้วก็ที่หลี่ฝางพูดเมื่อกี๊ คุณคิดดูสิ มีอะไรผิดปกติไหม？”

เซี่ยลู่คิดแป๊บหนึ่ง พูดไปว่า： “เมื่อกี๊หลี่ฝางบอกว่าในเมื่อเขาเข้าคุก ก็ไม่กลัวว่าจะเข้าคุกนานแค่ไหน ยังไงพวกเราก็ต้องเข้าไปกับเขา ดูสิเขาเบลออะไรหรือเปล่า พวกเราจะเข้าไปกับเขาได้ไงเนอะ？”