NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 29

บทที่29 เพื่อนคนจนของหลี่เสี่ยวเสี่ยว

ที่Recalling the pastค่อนข้างลำเอียง ขับรถมา หลี่ฝางก็จ่ายไปห้าสิบ

“ถ้าตู้เฟยไม่เอาปอร์เช่ให้ผม ผมก็ซื้อรถ แต่ซื้อรถอะไรดี？” หลี่ฝางยืนหน้าประตูRecalling the past พูดกับตัวเอง

ถึงตั้งแต่เล็กหลี่ฝางจะขับรถ แต่เขาไม่เข้าใจเรื่องรถ โดยเฉพาะรถหรู เขายิ่งไม่เข้าใจ

ตอนเด็ก รถหรูในสายตาหลี่ฝางคือBMW เบนซ์แล้วก็ออดี้ ตอนนี้เขามีแปดล้านกว่าหยวนแล้ว รถพวกนี้กลับไม่เข้าตาเขา

ดูว่าตู้เฟยเลือกอันไหนก่อนละกัน

ยังไงซะครั้งนี้หลี่ฝางก็ตัดสินใจแล้ว ถ้าตู้เฟยไม่เอาปอร์เช่ให้ตัวเอง งั้นก็ไปแจ้งความเขา

หน้าประตูRecalling the past ยังคงมีรถหรูแต่ละยี่ห้อจอดทิ้งไว้ หลี่ฝางเห็นก็ดีใจ： “คิดไม่ถึงว่าสถานที่ลำเอียงขนาดนั้น ก็ยังมีคนมาตั้งเยอะ”

คนมาเยอะ ก็หมายความว่าเขาทำเงินได้เยอะ หลี่ฝางมองเห็นรถหรูเป็นแถวๆ นี้ ในใจก็ดีใจสุดๆ

รออยู่หน้าประตูสักพักหนึ่ง ฟอร์ดสีแดงคันหนึ่งจอดตรงหน้าหลี่ฝาง

คนบนรถลงมา หลี่เสี่ยวเสี่ยวกับชายหญิงอีกคู่หนึ่ง

“แนะนำละกัน นี่คือลู่หลุ่ย เพื่อนสนิทของฉัน สวยเนอะ” หลี่เสี่ยวเสี่ยวคล้องแขนหญิงสาว พูดด้วยรอยยิ้ม

หลี่ฝางพยักหน้า ผู้หญิงที่ชื่อลู่หลุ่ยนี้ดูนิ่งๆ เป็นแบบเห็นครั้งแรกก็เป็นผู้หญิงที่มีออร่ามาก ผมยาว สวมยีนเข้ารูป ขาเรียวเล็ก และก็ยาวมาก ยืนตรงหน้าหลี่ฝาง หลี่ฝางคิดว่าตัวเองไม่สูงเท่าผู้หญิงคนนี้

“คนนี้ชื่อถังหยู่ซวน เป็นเพื่อนมอต้นฉันเอง แต่ตอนนี้ไม่เรียนแล้ว อยู่สังคมมืด” ตอนที่แนะนำถังหยู่ซวน สีหน้าหลี่เสี่ยวเสี่ยวนิ่งมาก

หลี่ฝางแนะนำตัวเองเสร็จ ทุกคนก็เข้าไปในผับ

หลินชิงชิงดึกหน่อยถึงจะมาได้ เพราะว่าสนามบินห่างกับRecalling the pastไกลมาก

เพิ่งเข้ามา ถังหยู่ซวนก็ตาเป็นประกาย หยุดฝีเท้าลง： “นี่ก็คือRecalling the past โคตรสวยเลย โดยเฉพาะมังกรนี้ ได้ยินว่าเป็นทำจากทองคำ ไม่รู้ว่าต้องจ่ายไปแค่ไหน”

แขกที่มาเที่ยวRecalling the past ตอนนี้ไม่ใช่แค่ตงไห่ เมืองอื่นๆ ก็มากัน พวกเขาต่างถูกดึงดูดด้วยมังกรทองคำ

หลี่เสี่ยวเสี่ยวไม่เชื่อว่ามังกรนี้จะเป็นทองบริสุทธิ์ทำ คิดว่าอย่างมากก็คงชุบด้วยทองแหละ แต่ถึงจะชุบทอง แต่รูปปั้นนี้ช่างเหมือนจริงสุดๆ น่าจะมีค่ามากเช่นกัน

หลี่เสี่ยวเสี่ยวกลอกตาใส่ถังหยู่ซวน： “โง่จริงๆ เลย มาผับครั้งแรกหรือไง ไม่ต้องดูแล้ว หาที่นั่งเถอะ！”

“พี่ซวนผมเที่ยวผับทุกวัน แต่ที่Recalling the past มาครั้งแรกจริงๆ ค่าใช้จ่ายโคตรสูง คนทั่วไปใครจะมาเที่ยวที่นี่กันล่ะ มาเที่ยวที่นี่ ต่างเป็นลูกเศรษฐี”

พูดจบ ถังหยู่ซวนมองหลี่ฝางอย่างเจ้าเล่ห์： “หลี่ฝาง คุณก็คงไม่ใช่ลูกเศรษฐีหรอกนะ”

หลี่ฝางลูบหัวด้วยความอาย นี่มองออกด้วยเหรอ？

“ล้อเล่นน่า รู้ว่าคุณไม่ใช่ลูกเศรษฐี คุณก็แค่ถูกหวย” ถังหยู่ซวนยิ้มอย่างสับสน： “คนรวยพวกนั้น จะมาสนุกกับพวกเราที่ไหนกันล่ะ？”

“หึ แล้วพวกลูกเศรษฐีมีอะไรโดดเด่นตรงไหนกัน” หลี่เสี่ยวเสี่ยวพึมพำ

“หลี่ฝางก็ไม่แย่กว่าพวกเขา” ถ้าไม่ใช่ว่าหลี่ฝางเตือนหลี่เสี่ยวเสี่ยวอีกครั้ง ไม่ให้เธอเปิดเผยความลับว่าตัวเองรวย ก็น่าจะถูกหลี่เสี่ยวเสี่ยวพูดออกมาแล้ว

ซื้อบ้านราคาเต็มไปกว่าสองล้านหยวน ก็เปรียบได้กับว่าเป็นพวกลูกเศรษฐีของตงไห่แล้ว

ไม่ว่าจะตู้เฟยหรือโจวเจ๋ พวกเขาใครจะได้มาสองล้านบ้าง？

“ใช่ โชคของหลี่ฝางไม่แย่ไปกว่าพวกเขา หลี่ฝาง ไม่งั้นพรุ่งนี้คุณไปซื้อลอตเตอรี่อีก ใบสิ ถูกได้อีกครึ่งล้านเชียว？” ถังหยู่ซวนพูดพร้อมกับขำ ฟังไม่ออกว่าเย้ยหยันหรือล้อเล่นโดยไม่ได้ตั้งใจ

“ซื้อแล้ว ผมซื้อทุกวัน แต่ถูกแค่ครั้งเดียว” หลี่ฝางพูดจบ ก็หาที่นั่ง

พนักงานเดินมา เห็นหลี่ฝางสายตาก็เปลี่ยน： “น้องชาย คุณมาอีกแล้ว？”

“ใช่ ไม่ต้อนรับเหรอ” หลี่ฝางยิ้มอย่างขี้เล่น ในใจเขากำลังคิด พนักงานคนนี้รู้ตัวตนของตัวเองหรือไม่

“ต้อนรับสิ ยินดีต้อนรับอยู่แล้ว” พนักงานยิ้มอย่างเป็นมิตร： “น้องชาย คุณจะดื่มอะไร？เป็นชุดหรือว่าสั่งเดี่ยวๆ มา นี่คือเมนูเหล้า”

“พวกคุณสั่งเถอะ” หลี่ฝางเอาเมนูให้ถังหยู่ซวนกับหลี่เสี่ยวเสี่ยว

ถังหยู่ซวนแย่งรับเข้ามาก่อน： “งั้นผมไม่เกรงใจแล้วนะ เพื่อน”

หลี่ฝางยิ้มนิดๆ ไม่สนใจ