NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 3

บทที่ 3 ช่วยเหลือคนสวย

“หลี่ฝาง หรือเราอย่าไปที่Lotusดีกว่านะ หาร้านอาหารแถวๆ หน้าโรงเรียนก็พอแล้ว” โจวหยางเตือนด้วยความหวังดี

“ใช่ ไม่จำเป็นต้องไปที่ที่หรูหราขนาดนั้น หาร้านอาหารที่ไหนก็ได้ ช่วยประหยัดเงินของนายได้ไม่น้อยเลยนะ นายประหยัดเงินไว้ซื้อเสื้อผ้าสักชุดหนึ่งให้ฉันดีแค่ไหน” หลี่เสี่ยวเสี่ยวใช้หน้าอกของตนเองเข้าไปชิดๆ แขนของหลี่ฝางอย่างแรง

นุ่มจัง สบายจริงๆ

หลี่ฝางรู้สึกเคลิ้ม

สามปีมานี้ หลี่ฝางอยู่อย่างเงียบๆ อัดอั้นใจมานาน ผู้หญิงทุกคนต่างก็รู้ว่าหลี่ฝางจนมาก จนจนต้องซักเสื้อผ้าให้คนอื่น ใส่น้ำล้างเท้าให้คนอื่นเผื่อมีรายได้มาใช้จ่าย ผู้หญิงในโรงเรียนทุกคนต่างก็หลีกให้ห่างจากหลี่ฝางไกลๆ ทั้งนั้น

นึกไม่ถึงว่ารวยแล้ว จะมีบุญวาสนากับผู้หญิงด้วย

แต่ว่าหลี่ฝางไม่ได้หลงใหลความสวยของหลี่เสี่ยวเสี่ยว เขาหันไปบอกหลี่เสี่ยวเสี่ยว: “ถึงแม้ว่าผมจะประหยัดเงินเอาไว้ ก็ไม่มีเหตุผลที่จะต้องซื้อเสื้อผ้าให้คุณมั้ง คุณไม่ใช่แฟนผมสักหน่อย”

หลี่เสี่ยวเสี่ยวหันสายตาไป: “เด็กโง่ นายไม่จีบฉัน ฉันจะเป็นแฟนนายได้ไง”

หลี่ฝางไม่โง่ เขาดูจุดมุ่งหมายของหลี่เสี่ยวเสี่ยวออก

“ไปกินข้าวก่อนเถอะ ไปLotusนั่นแหล่ะ” หลี่ฝางยิ้มๆ และกล่าว

จางเสี่ยวเฟิงเดินกลับมาที่ห้องเรียน ตะโกนบอกหลี่ฝาง: “เพื่อนๆ ไปกันหมดแล้ว รอแต่พวกนายแล้วนะ”

“มาแล้ว”

หลี่เสี่ยวเสี่ยวควงแขนของหลี่ฝางเดินออกไปด้วยกัน โจวหยางลังเลอยู่สองสามวิ แล้วก็รีบตามไป

ที่ไม่ไกลมากนัก เซี่ยลู่มองเห็นหลี่ฝาง เธอขมวดคิ้วขึ้นและถามตู้เฟย: “พี่เฟย พวกนายไปกินเลี้ยงวันนี้ หลี่ฝางไอ้ยาจกจนๆ นั่นก็ไปด้วยเหรอ? ”

ตู้เฟยตอบอืมคำเดียว

“นายบอกเสี่ยวเฟิงได้ไป อย่าให้นายคนนี้ตามไปด้วย ฉันเห็นเขาก็รู้สึกสะอิดสะเอียนกินข้าวไม่ลง” เซี่ยลู่พูด

“ไม่ได้หรอก” ตู้เฟยส่ายหัว

“ทำไม? ”

“คุณเข้าใจผิดแล้ว วันนี้ไม่ใช่จางเสี่ยวเฟิงเลี้ยงข้าวนะ หลี่ฝางเป็นคนเลี้ยง” ตู้เฟยหัวเราะ: “คิดไม่ถึงใช่ไหมล่ะ? ”

“พี่เฟย อย่าล้อเล่นสิ ยาจกนี่นะ แม้แต่โรงอาหารก็เลี้ยงไม่ไหวแล้ว เขาจะเลี้ยงคนเยอะขนาดนี้ที่Lotusได้ไง? ” เซี่ยลู่ไม่อยากจะเชื่อ

“คราวนี้เขาโชคดี ถูกลอตเตอรี่รางวัลใหญ่” เกาเสิ้งบ่นด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจมาก

“ที่แท้ก็เป็นแบบนี้ ถูกรางวัลเท่าไหร่เหรอ? ” เซี่ยลู่ถามด้วยความสงสัย เธอกลัวได้ยินหลี่ฝางถูกรางวัลใหญ่

“แค่สองหมื่นเอง”

“สองหมื่น? ว้าว ตาบ้านี่ถูกรางวัลแค่สองหมื่น ก็กล้าเลี้ยงเพื่อนทั้งห้องไปกินข้าวที่Lotus กล้ามากจริงๆ ” เซี่ยลู่หัวเราะในตอนนั้น หัวเราะแบบดูถูก

แต่ว่าตอนที่หลี่ฝางเดินเข้ามาใกล้ๆ แล้ว เซี่ยลู่รู้สึกหน้าร้อนขึ้นมาทันที

ตอนแรกเซี่ยลู่นึกว่าจางเสี่ยวเฟิงเป็นคนเลี้ยง ดังนั้นถึงได้ตอบตกลงไปด้วย อีกทั้งยังชวนเพื่อนสนิทสองคนไปด้วย คือหลิวเฉียวเฉียวและจางเชี่ยน

แต่กลับกลายเป็นหลี่ฝางที่เป็นคนเลี้ยงข้าว แล้วตนเองจะตามไปอีกไหม?

หลี่ฝางเห็นเซี่ยลู่ ไม่พูดจาอะไร ยกมือโบกรถคันหนึ่ง จากนั้นหันไปบอกพวกตู้เฟย: “ผมไปก่อนนะ พวกนายรีบๆ ตามมา”

“เขาหมายความว่าไง เห็นหน้าไม่ทักทายกันเลย? ” มองดูหลี่ฝางเรียกรถออกไป เซี่ยลู่รู้สึกโมโห

“เซี่ยลู่ เราไม่ไปดีกว่ามั้ง? ” นี่เป็นงานเลี้ยงห้องเขา พวกเราไม่ได้อยู่ห้องเขานิ” จางเชี่ยนพูดขึ้นมาในตอนนี้

หลิวเฉียวเฉียวก็สีหน้าไม่ค่อยดี: “ใช่ เขาไม่ได้เชิญชวนพวกเรานะ ถ้าเราสามคนตามไปด้วย เดี๋ยวถูกไล่ออกมาทำไง? ”

“มันกล้า!” ตอนแรกเซี่ยลู่ยังมีความลังเลบ้าง แต่คำพูดของหลิวเฉียวเฉียว ทำให้เซี่ยลู่คิดอยากจะไปมากขึ้น

“ฉันไม่เชื่อว่าเขาจะกล้าไล่พวกเราออกมา นอกจากว่าเขาจะกล้าทำให้พี่เฟยของฉันขุ่นเคือง” เซี่ยลู่มองหน้าตู้เฟยด้วยความมั่นใจเต็มร้อย

“ขึ้นรถเถอะ มีผมอยู่” ตู้เฟยยิ้มๆ กดกุญแจรีโมทรถBMWของตนเอง

“เมื่อกี้พวกแกไม่เห็น หลี่เสี่ยวเสี่ยวควงแขนของหลี่ฝาง ใกล้ชิดมาก” มีคนพูดขึ้นมาหนึ่งคำ

“พวกเราไม่ตาบอด จะไม่เห็นได้ไง? หลี่เสี่ยวเสี่ยวคนนี้ เป็นผีดูดเลือดที่มีชื่อเสียงดังจะตาย ชายคนไหนไปติดพันเธอ ในกระเป๋ามีเงินมากเท่าไหร่ ก็ถูกเธอหลอกใช้จนหมดเกลี้ยง” เซี่ยลู่ขึ้นไปนั่งที่ข้างคนขับ มุมปากยิ้มขึ้นเล็กน้อย

เธอรู้ว่าหลี่ฝางได้ใจแบบนี้ได้ไม่นานหรอก

ผ่านไปประมาณสิบนาที คนขับแท็กซี่ก็จอดรถ: “ถึงแล้วครับ สิบหยวน”

โจวหยางกำลังล้วงกระเป๋าเสื้อ หลี่ฝางก็ยื่นแบงค์ร้อยให้คนขับหนึ่งใบ จากนั้นบอกว่า: ไม่ต้องทอน