NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 32

บทที่ 32 ไวน์ที่แพงที่สุดเท่าไหร่？

และในไม่ช้า หลี่ฝางก็มาถึงตรงหน้าของตู้เฟย

หลี่ฝางยื่นมือออกมา และมองไปที่ตู้เฟย： “ตู้เฟย ฉันมาแล้ว”

และเมื่อตู้เฟยเห็นหลี่ฝาง ก็ตกตะลึงขึ้นมาทันที และไวน์ที่เพิ่งดื่มเข้าไปในปากก็พ้นออกมาด้วยความตกใจ

“ตู้เฟย คุณทำอะไรของคุณวะเนี่ย ไวน์นี้โดนคุณพ้นซะ แล้วคุณยังจะให้ฉันดื่มยังไงอีก？” โจวเจ๋มีความรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย และรีบเรียกพนักงานมา แล้วเอาไวน์ขวดใหม่มาสองสามขวด

“ขอโทษด้วยครับ พี่เจ๋” ตู้เฟยกล่าวขอโทษโจวเจ๋

ต่อมา เขาก็เงยหน้าขึ้น แล้วมองไปที่หลี่ฝางแล้วกล่าว： “หลี่ฝาง แกเป็นผีหรือเป็นคนวะ นี่ฉันเพิ่งจะโทรหาแกเสร็จเมื่อกี้ แกก็มาถึงแล้วเหรอ ？”

หลี่ฝางตกตะลึงไปสักพัก ที่แท้ตู้เฟยไม่รู้ว่าตัวเองก็อยู่ Recalling the pastเหมือนกัน

“อย่าพูดเรื่องไร้สาระ กุญแจอยู่ไหน？” หลี่ฝางถาม

“อย่าใจร้อนเอากุญแจสิ ดูคุณสิกลิ่นไวน์เต็มตัวไปหมดเลย ดื่มไปไม่น้อยนะเนี่ย มา นั่งลง นั่งลงดื่มเป็นเพื่อนพวกเราหน่อย เดี๋ยวดื่มเสร็จแล้วฉันเอากุญแจให้คุณ” ตู้เฟยมองไปที่ประตู และหลี่หลงเองก็ยังไม่กลับมา ดังนั้นเขาทำได้แค่รั้งตัวของหลี่ฝางไว้ก่อน

และถ้าตอนนี้ให้กุญแจรถแก่หลี่ฝาง เขาขับรถแล้วหนีไป แผนการของตัวเขาเองก็จะสูญเปล่าแล้ว

“ไม่ต้องละ กับคุณไม่มีอะไรน่าดื่ม” หลี่ฝางพูดเบาๆ

“หลี่ฝาง คุณนึกว่าคุณเป็นใครเหรอ ที่พี่เฟยเรียกคุณนั่งลงดื่มกับเรา นั้นเพราะว่าให้เกียรติคุณ” เซี่ยลู่เงยหน้าขึ้นมา แล้วมองไปที่หลี่ฝางด้วยสายตาที่มองบน

“ฉันไม่ต้องการให้เขาให้เกียรติฉัน และฉันก็แค่มาเอากุญแจรถ” หลี่ฝางพูดอีกครั้ง

“แม่งเอ้ย ให้แกนั่งลงดื่ม แกไม่ได้ยินใช่ไหม？” ในเวลานี้ตู้เฟยรู้สึกโกรธมาก เขาลุกขึ้นยืน และชี้ไปที่จมูกของหลี่ฝาง： “นั่งลงเดี๋ยวนี้！”

“นี่ใครเหรอ ทำไมอารมณ์ถึงได้ใหญ่ขนาดนี้！” ในเวลานี้เองหลินชิงชิงโผล่ออกมาจากด้านหลังของหลี่ฝาง

เมื่อเห็นหลินชิงชิง อารมณ์โกรธและร้อนของตู้เฟยในเมื่อกี้นี้ก็ลดลงทันที

“พี่ชิงชิง พี่ก็อยู่ด้วยเหรอ” กล้ามเนื้อบนใบหน้าของตู้เฟยกระตุกเล็กน้อย และเขาก็พูดขึ้นอย่างไม่เป็นธรรมชาติ

หลินชิงชิงยืนกอดอก และมองไปที่ตู้เฟย： “ทำไม คุณมาเล่นที่นี่ได้ แล้วฉันจะมาเล่นที่นี่ไม่ได้เหรอ？”

“พี่ชิง ฉันไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น ฉันแค่ไม่คิดว่ามันจะบังเอิญขนาดนี้ เราได้เจอกันอีกแล้ว มีวาสนาต่อกันจริง ๆ เลย” ตู้เฟยยิ้ม และรีบพูดประจบทันที

“พี่ชิงชิง สุดสัปดาห์นี้พ่อของฉันอยากจะเชิญลูกพี่หลินไปเป็นแขกที่บ้าน ไม่รู้ว่าลูกพี่หลินจะมีเวลาว่างหรือเปล่า？”

คนอย่างตู้เฟยนั้นฉลาดมาก คำพูดนี้ของเขาที่จะสื่อออกมานั้นก็คือกล่าวตักเตือนหลินชิงชิง ว่ารุ่นพ่อนั้นมีความสัมพันธไมตรีต่อกันอยู่เล็กน้อย ดังนั้นคุณจะทุบตีฉันอีกไม่ได้

หลินชิงชิงมองบนใส่ตู้เฟย และกล่าว： “คุณไปถามพ่อของฉันสิ ถามฉันทำไม”

ในเวลานี้เอง หลินชิงชิงก็เหลือบมองไปยังผู้คนรอบ ๆ และทันใดนั้นเอง หลินชิงชิงก็รู้สึกโกรธขึ้นมาทันที

ดวงตาของเธอแดงไปหมด และเธอก็ยื่นมือออกมาและชี้ไปที่ส้งเสียงและโจวเจ๋： “พวกแกสองคนก็อยู่เหรอ！”

“ดี ดีมาก ฉันหาพวกแกสองคนมาหลายวันแล้ว ไม่คิดว่าจะเจอพวกแกสองคนที่นี่” หลินชิงชิงหายใจเข้าลึกๆ แล้วยิ้มและพูดอย่างเย็นชา： “พยายามหาแทบตายไม่เจอ พอเลิกหาเลิกสนใจ กลับได้มาง่ายๆ แบบคาดไม่ถึงเสียอย่างนั้น”

หลินชิงชิงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา และกดโทรไปยังหมายเลขโทรศัพท์ของเจ้าหัวแบน： “เสี่ยวโจว คุณมาทางนี้แป๊บหนึ่ง ฉันเจอสองคนนั้นที่ตีฉันแล้ว”

สีหน้าของส้งเสียงและโจวเจ๋ทั้งคู่ซีดขึ้นมาทันที

ลูกคนรวยกลุ่มนี้ ปกติกลั่นแกล้งผู้หญิงทั่วไปนั้นแต่ละคนเก่งยิ่งกว่าอะไรสักอีก แต่ตอนนี้พวกเขายั่วยุโดนหลินชิงชิง ก็ราวกับว่าเตะโดนแผ่นเหล็กอย่างไม่ต้องสงสัยเลย ดังนั้นเสือปลอมทั้งสองตัวนี้ก็กลายเป็นแมวป่วยทันที

“คืนก่อนพวกแกสองคนตีฉันตีได้โหดร้ายเลยนิ แม่งหน้าตัวเมียมาก แม้แต่ผู้หญิงก็ตี！” หลินชิงชิงจ้องไปที่ส้งเสียงและโจวเจ๋อย่างดุเดือด

“รอให้คนของฉันมาก่อน แล้วฉันจะให้เขาเหยียบน้องชายของพวกแกให้ขาด！”

หลินชิงชิงพูดจบ โจวเจ๋และส้งเสียงก็รีบเอามือไปปิดบริเวณใต้ต้นขาของพวกเขา

นั่นมันความสุขทาง เพศ ของพวกเขานะ หากถูกเหยียบจนขาดแล้ว ยังจะมีชีวิตต่อไปอีกได้อย่างไร？

มีหลินชิงชิงคอยหนุนหลังให้ตัวเองอยู่ด้านหลัง หลี่ฝางก็รู้สึกมีความมั่นใจขึ้นมาทันที

เขานั่งลงไปที่ตรงหน้าของตู้เฟย จากนั้นยิ้มและพูดว่า： “พี่เฟย เมื่อกี้คุณบอกกับฉันในสายว่าคุณตัดสินใจดีแล้ว และให้ฉันมาเอากุญแจ แต่ตอนนี้ฉันมาแล้ว แล้วกุญแจล่ะ？”

“กุญ กุญแจ……” ตู้เฟยครุ่นคิดอยู่นาน ก่อนจะพูดขึ้นว่า： “กุญแจอยู่ที่เพื่อนของฉัน และเขาก็ไปห้องน้ำแล้ว รอให้เขากลับมาจากห้องน้ำ แล้วฉันบอกเขาให้เอาให้คุณ”

“พี่เฟย เพื่อนของคุณคนนั้นใบหน้าจะคล้ำๆ หน่อย รูปร่างสูง และอ้วนเล็กน้อยใช่หรือเปล่า？” หลี่ฝางพยายามอธิบายลักษณะของหลี่หลง ตามการรับรู้ของเขาในตอนนี้

“คุณรู้ได้อย่างไร？” ตู้เฟยขมวดคิ้ว และตกใจ