พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม(16+) นิยาย บท 83

บทที่ 83 ฐานะอะไร?

“กลัวว่าร้อยล้านแกยังเอาออกมาไม่ได้”

เนี่ยเฟิงมองฟางซื่อเหาอย่างเจตนาร้าย

ฟางซื่อเหาลนลาน “เนี่ยเฟิง! ตอนนี้แกยังปากแข็งอยู่อีก แกก็แค่คนที่รอดตายเท่านั้น! มีอะไรให้วางท่าใหญ่โต? คนที่แม้แต่บ้านของตัวเองก็ยังรักษาเอาไว้ไม่ได้ ไม่มีสิทธิที่จะพูด!”

“นั่นมันไม่ใช่หรอ?”

ในตอนนี้หลัวปินก็เดินเข้ามา แม้ว่าเขาจะไม่สามารถล่วงเกินคางเมิ่งได้ แต่ทว่าคนที่จัดการคนของตัวเองเมื่อกี้นั้น เขารู้สึกว่าเขาสามารถเหน็บแนมได้สักสองประโยค!

แม้ว่าตระกูลฟางกับตระกูลหลัวจะไม่ลงรอยกันมาตลอด แต่ตอนนี้พวกเขาเต็มใจร่วมมือกันต่อต้านศึกนอกเป็นอย่างยิ่ง

“คุณชายหลัว ก็คิดอย่างนี้เหมือนกันไหม? ไม่งั้นแกขอร้องฉัน ถ้าแกยอมขอร้องฉัน ฉันอาจจะช่วยพาแกไปหาประธานกรรมการของอาคารตี้กั๋ว ให้เขาอนุญาตให้แกไปดูอดีตบ้านแกบางครั้งบางคราว!”

สองคนคุณพูดฉันพูดต่อ หนึ่งร้องหนึ่งรับกดทับเนี่ยเฟิงอย่างไร้น้ำใจ

ขอเพียงแค่เนี่ยเฟิงขายขี้หน้า พวกเขาทั้งสองคนก็จะรู้สึกถึงความดีใจ

“พวกคุณช่างน่ารังเกียจจริง ๆ !”

คาดไม่ถึงว่าจะสาดเกลือใส่แผลของคนอื่น แต่หวังว่าพวกเขาทั้งสองคนจะสามารถมีศักยภาพร่วมกัน นี่มันเป็นไปไม่ได้โดยแท้!

“ไม่มีปัญญาก็ไม่ต้องมาขายหน้าถึงที่นี่”

ฟางซื่อเหาพูดไปพลาง ยื่นนิ้วมือไปพลาง จิ้มไปที่บ่าไหล่ของเนี่ยเฟิง

“เห็นแกไม่สบาย ในใจฉันก็มีความสุข!”

เนี่ยเฟิงมองนิ้วมือของฟางซื่อเหา “นิ้วมือของแกนี่คิดจะไปเอาไว้แล้ว?”

ฟางซื่อเหานึกขึ้นได้ถึงพละกำลังของเนี่ยเฟิง ใจก็ฝ่อลงทันที เขากระแอมไอหนึ่งที เก็บมือกลับมา พูดต่อไปว่า “แกก็สามารถหยิ่งยโสได้แค่ในตอนนี้”

“พวกคุณกำลังทำอะไร?”

ในตอนนั้นเอง จินไห่เวยก็ค่อย ๆ เดินเข้ามา

จินไห่เวยเป็นเจ้าของอาคารตี้กั๋ว สี่ตระกูลตัวพ่อก็ไม่กล้าที่จะทำอะไรกับเขา เพียงแต่เขาคนนี้ไม่แย่งชิงช่วงชิงใด ๆ ในเมืองจินไห่

เป็นเพราะว่าคนอื่นต่างพูดว่าจินไห่เวยนอกจากกิจการในเมืองจินไห่แล้ว ก็ยังเพียบพร้อมไปด้วยกำลังของที่อื่น

ด้วยเหตุนี้สี่ตระกูลตัวพ่อเมื่อเห็นจินไห่เวยก็ยังยอมให้

“ที่แท้ก็คือนี่เองประธานกรรมการจิน ไม่มีอะไร แค่เพียงแต่รู้สึกว่าน่าขัน ไอ้เด็กนี่ต้องการเงินไม่มีเงินต้องการอำนาจไม่มีอำนาจ ไม่มีอะไรสักอย่าง ยังกล้าที่จะแย้งยื้อวิลล่าซิงเยว่กับท่าน”

ฟางซื่อเหามองเนี่ยเฟิง พูดอย่างเบิกบานใจเช่นนี้

“ก็คือเมื่อกี้นี้ที่ท่านประกาศหนึ่งพันล้านออกมา คาดว่าเขาคงตกใจกลัวจนขี้หดตดหาย”

หลัวปินก็คอยเสริมอยู่ด้านข้าง

ในตอนที่พวกเขาทั้งสองคนมองเนี่ยเฟิงที่ไม่รู้กำลังตัวเองอย่างมีความสุข ทันใดนั้นจินไห่เวยก็บอกว่า:

“ยังจะงงอะไรอยู่อีก? เอาสัญญากับบัตรมา”

ฟางซื่อเหากับหลัวปินทั้งสองคนงงงวยไปในทันที นี่มันเรื่องอะไรกัน?

คางเมิ่งก็งง ประธานกรรมการจินนั้นเธอเคยพบมาก่อนที่อาคารตี้กั๋ว ประธานกรรมการจินยังให้บัตรส่วนลดพวกเขาหนึ่งใบ

“คุณเนี่ย ที่คือสัญญาและสิทธิในการใช้วิลล่าซิงเยว่ ส่วนเรื่องโอนกรรมสิทธิ์นั้นคุณไม่ต้องเป็นห่วง ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป วิลล่าซิงเยว่ก็จะเป็นของคุณคนเดียว”

จินไห่เวย ยื่นสัญญากับบัตรให้ไปอย่างเคารพนอบน้อม

“ประธานกรรมการจิน คุณไม่ใช่ว่าหลง ๆ ลืม ๆ แล้ว คาดไม่ถึงว่าจะเรียกเขาว่าคุณเนี่ย? ! เขาก็แค่คนที่เหลือรอดเท่านั้น!”

ฟางซื่อเหาไม่อยากจะเชื่อ จินไห่เวยคนนี้โดนคนทำคุณไสย์ใส่หรือไง?

ไม่เช่นนั้นเขาจะอ่อนน้อมต่อคนจนได้อย่างไร แถมยังจ่ายเงินพันล้านเพื่อซื้อที่ดินนี้ให้เนี่ยเฟิง? !

“หุบปาก! ใครพูดกับคุณกัน?”