พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม(16+) นิยาย บท 84

บทที่ 84 โดยไม่คาดคิด

หลัวปินกลับถึงบ้านเพียงรู้สึกอึดอัดใจไม่มีอะไรเทียบได้ วันนี้ที่งานประมูลเขาขายหน้าก่อนหน้าที่ยังมี

แค่นึกถึงสีหน้าท่าทางของคางเมิ่งกับเนี่ยเฟิงสองคน หลัวปินเพียงรู้สึกไม่ได้โมโหแค่เรื่องนี้เรื่องเดียว

“ฉันจะต้องทำให้พวกเขาสองคนสุนัขชายหญิงได้ชดใช้ คาดไม่ถึงว่าจะกล้าทำให้ฉันอับอายเช่นนี้!”

หลัวปินกำหมัด เพราะว่าเขาเดือดดาลมากจริง ๆ ดังนั้นจึงกวาดของทุกอย่างที่อยู่บนโต๊ะทิ้งไปบนพื้น

เสียงที่ดังออกไป ทำให้คนรับใช้ที่ยืนอยู่ด้านนอกล้วนไม่กล้าที่จะขยับตัว กังวลว่าจะไปทำให้เทพแห่งความชั่วร้ายองค์นี้โกรธเข้า

หลังจากหลัวปินโยนข้าวของเสร็จก็คิดเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้ จากนั้นก็หยิบเอาโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาเลขาของตัวเองว่า:

“แกไปหามาให้ฉันว่าช่วงนี้นังผู้หญิงคางเมิ่งนั่นขัดแย้งกับใคร! ตรวจสอบยิ่งชัดยิ่งดี! ความเร็วต้องเร็ว!”

หลัวปินวางสายโทรศัพท์ มองไปทางหน้าต่าง ดวงตาคู่นั้นแดงไปหมด

“พวกเราคอยดูต่อไป!”

คางเมิ่งกับเนี่ยเฟิงทั้งสองคนกลับมาถึงที่คฤหาสน์ เนื่องจากว่าวันนี้ดีใจมาก ๆ ดังนั้นคางเมิ่งจึงนอนไม่หลับตื่นเต้นทั้งคืน วันที่สองใต้ตาดำทั้งสองข้าง ผมเผ้ายุ่งเหยิงปีนขึ้นมาจากเตียง

ในเวลานี้เนี่ยเฟิงซื้ออาหารเช้าออกกำลังเสร็จ กลับมาดูคางเมิ่ง ที่ยังคงอยู่ในท่าทีจิตหลุด อดไม่ได้ที่จะยิ้มบอก:

“พี่เจ็ด จิตพี่ยังไม่กลับเข้าร่างหรือไง? ใต้ตาพี่ดำใหญ่ขนาดนั้นจะปกปิดอย่างไรอยู่ ไม่กี่วันนี้ไม่ต้องถ่ายละครหรือไง?

คางเมิ่งหาวออกมา โบกมือ “งานประมูลเมื่อคืนนี้พวกผู้กำกับก็ไปไม่ใช่หรอ? ผลคือผู้กำกับเมาหัวราน้ำ วันนี้เลยถ่ายละครไม่ได้ วันหลังฉันพี่สาวจะพานายไปกองถ่ายจะได้รู้จักพวกดาราพวกนั้น

เนี่ยเฟิงวางอาหารเช้าในมือลงบนโต๊ะ “ผมก็มีลายเซ็นที่อยากได้เป็นอย่างมาก ไม่รู้ว่าพี่จะมีความสามารถที่ช่วยให้ฉันได้มาไหม?

“เหอะ! นี่นายดูถูกฉันพี่เจ็ด นายรู้หรือไม่ว่าตอนนี้ฉันเป็นถึงลูกศิษย์ของนักแสดงนำหญิงแห่งปีระดับนานาชาติเชียว! ลายเซ็นอะไรที่ฉันจะเอามาไม่ได้? นายรีบบอกมาก็พอแล้ว”

คางเมิ่งตบอก ท่าทางภาคภูมิใจ

“งั้นผมอยากได้ลายเซ็นของซูเปอร์สตาร์ระดับนานาชาติคางเมิ่ง พี่สามารถช่วยเอามาให้ผมได้ไหม?”

“ซูเปอร์สตาร์ระดับนานาชาติคางเมิ่ง?” คางเมิ่งงุนงง หลังจากนั้นถึงได้มีท่าทีโต้กลับมา จากนั้นก็ยิ้มไปทุบเนี่ยเฟิงไป

“เด็กคนนี้นี่คิดไม่ถึงว่าจะกล้าหยอกล้อฉันพี่สาวนาย พี่คิดว่านายคงไม่อยากจะมีชีวิตอยู่แล้วซินะ!”

ทั้งสองคนทะเลาะกัน แต่ทว่าเนื่องจากคางเมิ่งเมื่อคืนนอนไม่ดี ดังนั้นวันนี้เลยต้องการจะนอนชดเชย พรุ่งนี้ยังต้องไปรายงานตัวที่กองถ่าย วันนี้เนี่ยเฟิงวางแผนที่จะไปเก็บกวาดของที่เหลืออยู่ตั้งแต่ต้นจนจบ

“ที่โรงพยาบาลเฟิร์สเป็นอย่างไรบ้าง?”

เนี่ยเฟิงโทรศัพท์ไปหาเนี่ยเหล่าสี่ เนี่ยเหล่าสี่บอกเนี่ยเฟิงอยู่นอบน้อมว่า:

“ตอนนี้ที่โรงพยาบาลเฟิร์สก็คือเผือกร้อน พวกเราช่วยเหลือทางตำรวจทำการตรวจสอบเรียบร้อยแล้ว คนอื่นก็ไม่กล้ารับช่วงต่อ วันนี้ฉันไปเซ็นสัญญามาเรียบร้อยแล้ว ปัจจุบันนี้โรงพยาบาลเฟิร์สก็คือกิจการอย่างหนึ่งของคุณชายแล้ว”

เนี่ยเฟิงพยักหน้าเบา ๆ “ไม่เลว การก่อสร้างหน่วยงานการกุศลในนามคุณแม่ของฉัน ขณะนี้เป็นอย่างไรบ้าง?”

“คุณชายวางใจได้ ตอนนี้หน่วยงานการกุศลนั้นสามารถลงทุนโดยถือหุ้นสองร้อยล้าน”

ในสองร้อยล้านนี่นั้นมีที่เขาออกเองอยู่หนึ่งร้อยล้าน อีกหนึ่งร้อยล้านนั้นหยิบออกมาจากจูเย่าเหวิน

ตอนแรกพวกเขาทำแผนชั่วเช่นนี้ ได้รายได้มากมาย เป็นการซ้ำเติมอย่างแท้จริง สิ่งของที่พวกเขากินเข้าไปถึงคราวที่จะต้องอ้วกออกมาแล้ว

ตอนนี้เนี่ยเฟิงยังคิดไปถึงคุณแม่ของตัวเอง เตือนสติให้เขาให้เอามวลชนเป็นรากฐานอย่าระรานคนดีหวาดกลัวคนชั่ว

เป็นคนจำต้องมีขอบเขต