พลิกชะตารัก มรดกเซียน นิยาย บท 1

ปีนี้ฉินหมิงอายุได้ยี่สิบหกปี เขาขึ้นชื่อว่าเป็นลูกเขยที่มีชื่อเสียงเลวร้ายที่สุดในเมืองเจียงเฉิงหลังจากแต่งงานเข้าบ้านฝ่ายหญิงมาได้สามปี ในสามปีมานี้เขาก็ไม่ต่างจากเป็นทาสของตระกูลหม่าเลยสักนิด ทั้งหาบน้ำล้างเท้า ไม่มีศักดิ์ศรีเลยแม้แต่น้อย แต่เมื่อคืนในที่สุดเขาก็ระเบิดออกมา!

ในช่วงสามปีที่ผ่านมา ตลอดทั้งวันเขาทำงานเหมือนวัวเหมือนควายในบริษัทของตระกูลหม่า เงินเดือนของเขาก็ถูกนำไปให้กับหม่าลู่ภรรยาของเขา ที่เขาไม่อาจแตะเนื้อต้องตัวเธอได้

เมื่อเขากลับบ้านตอนเย็น เขายังต้องซักผ้า ถูพื้น ทำอาหาร ฯลฯ เขาทำงานบ้านทั้งหมดโดยไม่ปริปากบ่น

เดิมทีเขาคิดว่าสิ่งนี้จะทำให้ภรรยาของเขาประทับใจและทำให้เธอรักเขาไปชั่วชีวิต แต่สิ่งที่เขาได้กลับมาจากภรรยาของเขากลับเป็นของขวัญชิ้นใหญ่!

เด็ก!

ใช่แล้ว!

ฟังไม่ผิดหรอก ภรรยาที่เขาไม่กล้าแตะต้องมาตลอดสามปีกำลังตั้งท้อง!

และเขาจะได้เป็นพ่อคนแล้ว!

ช่างน่ายินดีจริง ๆ!

“ฉินหมิง ให้แกซักเสื้อผ้าให้สะอาดยังทำไม่ได้เลย ให้ถูพื้นให้สะอาดก็ทำไม่ได้!”

“คนไร้ประโยชน์อย่างแกจะทำอะไรได้อีก!”

“บ้านเราเลี้ยงแกไว้จะมีประโยชน์อะไร? เลี้ยงสุนัขก็ยังดีกว่าแกซะอีกมั้ง!”

…

เสียงด่าทอรุนแรงดังขึ้นเรื่อย ๆ แม่ยายหลี่เหอหลานชี้หน้าฉินหมิงแล้วตะโกนด่าออกมา

ฉินหมิงเงยหน้าขึ้น ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยเส้นเลือดฝอยที่แดงก่ำเพราะความโกรธ

"แม่!"

ฉินหมิงกัดฟันทนข่มเสียงของเขาลง

“อย่าเรียกฉันว่าแม่นะ เศษสวะอย่างแกไม่คู่ควรจะเรียกฉันแบบนั้น!”

ท่าทีที่หลี่เหอหลานแสดงออกเปี่ยมไปด้วยการดูถูก และรังเกียจเหยียดหยาม

ฉินหมิงเงียบ และไม่กล้าที่จะโต้เถียง

เมื่อสามปีที่แล้ว นายท่านแห่งตระกูลหม่าล้มป่วยกะทันหัน และเขาได้บังเอิญเจอเข้า

เขาแบกนายท่านหม่าขึ้นหลัง พาวิ่งไปสามสี่กิโล และส่งนายท่านหม่าไปโรงพยาบาลได้ทันท่วงที จึงสามารถช่วยชีวิตนายท่านหม่าไว้ได้

หลังจากนั้นนายท่านหม่ายืนกรานว่าจะให้แต่งงานกับหลานสาวของเขา หม่าลู่ ซึ่งอาจทำไปเพื่อตอบแทนบุญคุณของเขา แม้ว่าทุกคนในครอบครัวจะคัดค้านก็ตาม

จากนั้นเป็นต้นมา เขาได้เข้ามาในตระกูลหม่าเป็นลูกเขยอยู่สามปี

สามปี!

สามปี!

เกรงว่าหินเย็น ๆ ก้อนหนึ่งคงทำให้ฉินหมิงอบอุ่นได้มากกว่ากระมั้ง?

เขาเหน็บหนาวหัวใจกับการถูกดูถูกเหยียดหยามของสองแม่ลูกคู่นี้เหลือเกิน!

อาจเป็นเพียงเพราะเขาเป็นเด็กกำพร้าที่ไม่มีความสามารถหรือชาติตระกูล ครอบครัวของหม่าลู่จึงดูถูกเขาไม่เหลืออะไรดี

ไม่ว่าเขาจะทำได้ดีแค่ไหน ครอบครัวของหม่าลู่ก็มักจะจับผิดเขาเสมอ ไม่ทุบตีก็ด่าว่าเขาอยู่ทุกครั้งไป

ในตระกูลหม่าคนเดียวที่ดีต่อเขาคือ นายท่านหม่า

เมื่อก่อนนายท่านหม่าปกป้องเขา หลี่เหอหลานแม่ยายของเขาก็พอเก็บอาการได้บ้างเล็กน้อย

แต่หลังจากนายท่านหม่าเสียชีวิตด้วยอาการป่วยเมื่อเดือนที่แล้ว ครอบครัวของหลี่เหอหลานก็เริ่มแข็งกร้าวมากขึ้น และต้องการจะไล่เขาออกไป

เขากลายเป็นคนไร้ประโยชน์ที่สุดในบ้าน และชีวิตของเขาแย่ยิ่งกว่าสุนัขเสียอีก...

ประตูเปิดออก หม่าลู่ที่แต่งตัวทันสมัยตามแฟชั่นและมีกลิ่นแอลกอฮอล์เดินเข้ามา เธอสวมถุงน่องสีดำเดินมาอยู่ต่อหน้าผู้คน บวกกับหน้าแดงจากการมึนเมาที่ทำให้ผู้ชายหน้าไหนคงไม่มีใครต้านทานความเย้ายวนใจเช่นนี้ได้

เธอ!

เธอกลับมาแล้ว