พลิกชะตารัก มรดกเซียน นิยาย บท 103

ฉินหมิงมีสีหน้าไม่พอใจ ราวกับว่าเขาเป็นผู้หญิงขี้โมโห

“แล้วใครใช้ให้นายพูดจาปากไม่มีหูรูดอย่างนั้นล่ะ สมน้ำหน้า…”

หานซีหัวเราะเบา ๆ และรู้สึกขำกับการแสดงออกที่ไม่พอใจของฉินหมิง

เมื่อนึกถึง 'การแกล้ง' ของฉินหมิงเมื่อกี้ ใบหน้าที่สวยงามของเธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกร้อนเล็กน้อย

“ถือว่าผมโชคร้ายละกัน คงพอใจแล้วใช่ไหมล่ะ!”

ฉินหมิงหน้าบูดบึ้งและเดินไปยังบริษัทโดยไม่หันกลับมามอง

หานซีรู้ดีว่าเรื่องนี้เธอทำไม่ถูกต้อง เธอรีบก้าวตามฉินหมิงและดึงแขนของฉินหมิงเอาไว้ “พอแล้วน่า ฉันรู้ว่าฉันผิด ฉันขอโทษนายด้วยละกัน นายอย่าโกรธฉันเลยโอเคไหม?“

“ขอโทษผมงั้นเหรอ?”

“นี่คุณจริงจังเหรอเนี่ย?“

ฉินหมิงประหลาดใจมาก เขาเงยหน้าขึ้นและมองหานซีด้วยสีหน้าสับสน เขาไม่คาดคิดว่าหานซีซึ่งมีนิสัยหยิ่งยโสจะเริ่มขอโทษเขา ราวกับว่าดวงอาทิตย์นั้นกำลังขึ้นทางตะวันตก

ใบหน้าสวนของหานซีแดงขึ้น “ฉันตั้งใจขอโทษจริง ๆ นะ อีกอย่าง ฉันต้องขอบคุณนายที่ช่วยฉันที่กลุ่มธุรกิจโจวชื่อกรุ๊ปด้วย…“

”ไม่ต้องขอบคุณหรอกครับ พวกเราสองคนเป็นเพื่อนกัน ก็ต้องช่วยเหลือซึ่งกันละกันสิครับ“

ฉินหมิงยิ้มออกมา คำขอโทษของหานซีเอ่ยออกมาอย่างจริงใจ เขาเองก็ไม่ใช่ผู้ชายที่คิดเล็กคิดน้อยอะไร ร่องรอยความโกรธใจเขาก็หายไปหมดแล้ว

“ใช่ นายพูดถูก เราเป็นเพื่อนกัน”

หานซียิ้มอย่างอ่อนหวาน ละเอียดอ่อนและสวยงามราวกับดอกไม้นับร้อยบาน

เธอก็เหมือนกับหลินหว่านชิง ทั้งสองคนไม่มีเพื่อนแท้มากนัก แต่ตอนนี้เขาได้ยินว่าเขาได้เป็นเพื่อนของเธอ

“ไปกันเถอะ พวกเราไปหาหว่านชิงกัน เอาสัญญามอบให้เธอ”

หานซีกล่าวด้วยรอยยิ้ม