พลิกชะตารัก มรดกเซียน นิยาย บท 114

“เอาล่ะ ๆ ฉันยอมรับความเก่งกาจของนาย แบบนี้ได้หรือยัง? ”

หลินหว่านชิงทำหน้าเหมือนยิ้มแต่ว่าไม่ยิ้ม

เธอเคยเห็นฝีมือของฉินหมิงมาก่อนครั้งแรกที่ฉินหมิงพยายามช่วยเธอที่ริมแม่น้ำ เขาเกือบจะถูกฆ่าโดยพวกอันธพาล

ครั้งที่สองฉินหมิงถูกบอดี้การ์ดสองคนของซุนกวนฉงทุบตีอย่างแรงและถูกผลักลงกับพื้น ต้องขอบคุณที่เธอปรากฏตัวทันเวลาเพื่อช่วยฉินหมิง

หลังจากเหตุการณ์ทั้งสองครั้งนี้ เธอรู้ว่าฉินหมิงนอกจากจะมีความกล้าหาญและดุร้ายแล้ว จริง ๆ แล้วฉินหมิงก็เป็นผู้ชายที่ธรรมดามาก ๆ เป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่จะเอาสองมือต่อสู้กับสี่คน นี่เขาจะเอาชนะผู้ชายสวมต่างหูสี่คนได้อย่างไร

อย่างไรก็ตามผู้ชายต่างก็รักษาหน้า แม้ว่าเธอจะไม่เชื่อแต่ก็ไม่สามารถที่จะฉีกหน้าของฉินหมิงได้

“ไม่พูดเรื่องนี้แล้ว ไปเถอะพวกเราไปปีนเขากัน! ”

ฉินหมิงสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อปรับอารมณ์ของเขา จากนั้นก็เดินไปตามถนนไปที่เชิงเขากับหลินหว่านชิง

เชิงเขาเป็นสถานที่ที่คึกคักที่สุดของจุดชมวิวและยังเป็นสถานที่ที่ผู้คนหนาแน่นที่สุด ที่นี่มีของอร่อยและความสนุกสนานทุกรูปแบบ

ถนนเต็มไปด้วยอาหารและของว่างแสนอร่อยมากมาย ร่วมถึงสิ่งอำนวยความสะดวกด้านความบันเทิงมากมายเช่น ม้าหมุน และรถบั๊ม เป็นต้น

ทันทีที่หลินหว่านชิงปรากฎตัว รูปร่างหน้าตาที่น่าทึ่งรวมถึงท่าทางสูงส่งและเย็นชาของเธอ ไม่นานก็ทำให้เกิดความปั่นป่วนรอบ ๆ อย่างรวดเร็ว นักท่องเที่ยวจำนวนมากทั้งชายและหญิงก็อดไม่ได้ที่จะจ้องมองด้วยความประหลาดใจ

โชคดีที่นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่มาเป็นคู่หรือมากับครอบครัว

นอกจากนี้หลินหว่านชิงยังมีฉินหมิงเป็นผู้พิทักษ์อยู่ข้าง ๆ ดังนั้นจึงไม่มีใครหน้าไหนที่จะกล้าเข้ามาพูดคุยกับเธอ

จริง ๆ แล้วหลินหว่านชิงเคยชินกับการอยู่คนเดียวตั้งแต่เด็ก ภาพความคึกคักมีชีวิตชีวาของที่นี่ ในตอนแรกเธอค่อนข้างปรับตัวได้ไม่ทัน

เพียงแต่เธอไม่ชอบความเหงาในใจแต่กลับโหยหาความสนุกสนานแบบนี้มาก หวังว่าตัวเองจะเข้ากับผู้คนได้

เมื่อเดินไปรอบ ๆ พร้อมกับฉินหมิง เธอซื้อของเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่แปลกใหม่เช่นเครื่องประดับและของที่ระลึก

เมื่อมองดูทิวทัศน์ที่สวยงามรอบ ๆ หูฟังเสียงหัวเราะเล่นอย่างมีความสุข อาจเพราะได้รับผลกระทบจากบรรยากาศ หลินหว่านชิงก็ปรับตัวได้อย่างรวดเร็ว ใบหน้าเผยรอยยิ้มที่มีความสุขจากก้นบึ้งของหัวใจ

หลินหว่านชิงยิ่งมีความสุขมากเท่าไร ฉินหมิงก็ยิ่งมีความสุขมากขึ้นเท่านั้น ทั้งคู่รู้สึกผ่อนคลายและสบายใจอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน

“หว่านชิง ข้างหน้ามีไอศครีมขายอยู่ คุณรอผมอยู่ตรงนี้ก่อนนะ ผมจะไปซื้อไอศครีม”

ฉินหมิงพูดไปยิ้มไป