พลิกชะตารัก มรดกเซียน นิยาย บท 237

“เอาล่ะ วันนี้ฉันจะเลี้ยงทุกคนเอง อยากกินอะไรก็สั่งได้เลย!”

ซ่งเซียงตงพูดอย่างภาคภูมิใจ และระงับความทุกข์ในใจไว้ชั่วคราว

“พี่ตง ในเมื่อคุณพูดเช่นนั้น เราก็จะไม่เกรงใจแล้วนะ!”

"ที่นี่เป็นโรงแรมระดับห้าดาวที่หรูหราและราคาแพง แถมราคาอาหารก็แพงมากด้วย ฉันไม่เคยไปร้านอาหารระดับไฮเอนด์แบบนี้มาก่อนเลย"

“ใช่ ฉันไม่เคยมาที่นี่เหมือนกัน คราวนี้เราทุกคนก็ได้รับประโยชน์จากพี่ตง ไม่อย่างนั้น คนทำงานในบริษัทธรรมดาที่มีรายได้ไม่มากอย่างเราจะสามารถกินอาหารราคาแพงขนาดนี้ได้ยังไง”

“ขอบคุณพี่ตง เราทุกคนควรจะขอบคุณเขา”

…

มีเสียงสรรเสริญและคำเยินยอดังขึ้นจากทุกชน

“เอาเถอะ เอาเถอะ เงินแค่นี้ไม่ต้องคิดให้เป็นจริงเป็นจังอะไรหรอก”

ซ่งเซียงตงรู้สึกเป็นเกียรติและภูมิใจในหน้าตาของตัวเองมาก เขาเต็มไปด้วยอำนาจและความโดดเด่นท่ามกลางคำชมของทุกคน

จากนั้นเขาก็อดไม่ได้ที่จะมองไปทางหลี่เจียฮุ่ยอย่างภาคภูมิใจ หวังจะให้หลี่เจียฮุ่ยมองเขาต่างออกไป

สำหรับฉินหมิง เขาเป็นเพียงเด็กกำพร้าที่ยากจน ดังนั้นเขาจึงเพิกเฉยต่อฉินหมิง!

น่าเสียดายที่หลี่เจียฮุ่ยไม่ได้มองเขาเลยแม้แต่น้อย เธอมุ่งความสนใจไปที่ฉินหมิงและถามเขาด้วยรอยยิ้มว่า "ฉินหมิงเราขาดการติดต่อกับนายตั้งแต่นายแต่งงาน หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้เจอกันนานมากเลย ว่าแต่ช่วงนี้นายเป็นยังไงบ้าง?”

"ก็ดี......"

ฉินหมิงยิ้มอย่างเชื่องช้า เขาเพิ่งหย่าร้างมาเมื่อไม่นานมานี้และถูกหม่าลู่ไล่ออกจากบ้าน เขาเองก็ไม่รู้ว่าชีวิตในตอนนี้นับว่าดีหรือไม่ดี

แต่โดยส่วนตัวแล้ว เขารู้สึกว่าเขาได้หลุดพ้นจากทะเลแห่งความทุกข์มาได้แล้ว และตอนนี้ชีวิตของเขาก็ดีกว่าเมื่อก่อนซักหมื่นเท่าได้มั้ง!

"หมายเลขโทรศัพท์มือถือและหมายเลขวีแชทใหม่ของนายคืออะไร ฉันจะบันทึกเอาไว้ต่อไปเราจะได้ติดต่อกันได้"

หลี่เจียฮุ่ยถามรุกด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าที่สวยงามของเธอ

"หมายเลขโทรศัพท์ของผมคือ......"

ฉินหมิงตั้งใจจะทำเช่นนี้อยู่แล้ว ดังนั้นเขาจึงหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองออกมา และหลี่เจียฮุ่ยก็เพิ่มข้อมูลการติดต่อของกันและกันเอาไว้

เมื่อเห็นฉากนี้ ใบหน้าของซ่งเซียงตงก็ดูรับไม่ได้ ความภาคภูมิใจที่เพิ่งเพิ่มขึ้นในใจของเขาก็หายไปในพริบตา

แต่เขาก็ปรับทัศนคติของตัวเองได้อย่างรวดเร็วและพูดด้วยรอยยิ้มปลอม ๆ "ฉินหมิง ฉันสงสัยจังเลยว่าตอนนี้นายกำลังทำงานประเภทไหนอยู่ และนายได้ตำแหน่งที่สูงขนาดไหนกัน"