พลิกชะตารัก มรดกเซียน นิยาย บท 332

หลี่เหวินไห่ทักทายฉินหมิงอย่างอบอุ่นและนั่งลงบนโซฟา

หลังจากคำพูดสุภาพง่าย ๆ ไม่กี่คำจากทั้งสองฝ่าย

“ฉินหมิงป้ามีสองสามคำถามอยากจะถามหน่อยน่ะจ้ะ”

“ไม่รู้ว่าเธอเป็นคนที่ไหน พ่อแม่ทำงานอะไรเหรอจ๊ะ”

เจียงหลานถามเข้าตรงประเด็นทันที

“ผมเป็นเด็กกำพร้าน่ะครับ เติบโตในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าในเจียงเฉิง…”

ฉินหมิงพูดตอบ อารมณ์ค่อนข้างหดหู่

“เด็กกำพร้าอย่างนั้นเหรอ?”

หลี่เหวินไห่กับเจียงหลานสองสามีภรรยาถึงกับชะงัก รอยยิ้มบนใบหน้าของพวกเขาแข็งทื่อทันที

“อย่างนั้นเธอทำงานอะไรล่ะ?”

เจียงหลานยังไม่ลดละในการถาม

แม้ว่าฉินหมิงจะเป็นเด็กกำพร้า ไม่มีครอบครัวอะไรทั้งนั้น

แต่ถ้าฉินหมิงมีการงานที่ดี เงินเดือนและตำแหน่งค่อนข้างสูง และมีโอกาสที่ดีสำหรับการพัฒนาในอนาคต ซึ่งเธอก็กัดฟันยอมรับได้

“ปัจจุบันผมทำงานเป็นเลขานุการประธานบริษัทเครื่องสำอางแห่งหนึ่งน่ะครับ”

ฉินหมิงตอบตามความจริง

เจียงหลานรู้ว่าเลขานุการเป็นเพียงตำแหน่งเล็ก ๆ และไม่สามารถมีเงินเดือนที่สูงได้ ไม่ต้องพูดถึงโอกาสในการพัฒนาที่ดี ตอนนี้ในใจเธอเย็นวาบไปทั้งซีกแล้ว “อย่างนั้นเธอมีบ้านมีรถหรือเปล่า?”

“ไม่มีครับ ผมยังไม่ได้ซื้อครับ”

ฉินหมิงส่ายหน้า ในที่สุดก็รู้สึกว่ามันทะแม่ง ๆ ทำไมรู้สึกเหมือนคำถามของเจียงหลานเหมือนกับการตรวจสอบทะเบียนบ้าน มันไม่แปลกเกินไปเหรอ?

ยังไม่ซื้อหรอกเหรอ?

กลัวว่าจะไม่มีปัญญามากกว่าน่ะสิ!

อารมณ์ของหลี่เหวินไห่และเจียงหลานตกต่ำลงทันที

ตอนแรกเริ่มทั้งสองคนประทับใจในตัวฉินหมิงมาก ทั้งนอบน้อมทั้งมีมารยาท รูปร่างสันทัดก็หล่อสูง ทุก ๆ ด้านดูแล้วช่างเหมาะสมกับหลี่เจียฮุ่ยพอสมควร

แต่ตอนนี้พอรู้ว่าฉินหมิงเป็นเด็กกำพร้า ไม่มีอะไรทั้งนั้น แม้กระทั่งของพื้น ๆ อย่างบ้านและรถก็ยัง

ไม่มี นี่มันต่างจากที่พวกเขาคิดไว้มาก