พลิกชะตารัก มรดกเซียน นิยาย บท 410

“สองร้อยเม็ดก็สองร้อยเม็ด!”

หลินเถิงฮุ่ยขมวดคิ้ว

กับขุมอำนาจชั้นนำอย่างตระกูลหลิน ในตระกูลของพวกเขามียอดฝีมือเยอะราวกับก้อนเมฆ แค่ยอดฝีมือระดับสูงก็มีอย่างน้อยยี่สิบหรือสามสิบคนแล้ว

ยาหลอมลมปราณเพียงสองร้อยเม็ด พอแบ่งลงไปแล้วจะมีประโยชน์อะไร?

อย่างไรก็ตาม นี่เป็นกฎของหมิงเหยากรุ๊ป เขาไม่สามารถทำอะไรกับเรื่องนี้ได้

“ฉันเองก็ต้องการยาหลอมลมปราณระดับหนึ่งสองร้อยเม็ดด้วยเหมือนกัน!”

“ฉันด้วย…”

เมื่อเห็นว่าหลินเถิงฮุ่ยชิงยาหลอมลมปราณระดับหนึ่งไปสองร้อยเม็ดแล้ว ทายาทคนอื่น ๆ ของตระกูลชั้นนำก็รีบล้อมเข้ามา

มียาหลอมลมปราณระดับหนึ่งทั้งสิ้นสามพันเม็ดเท่านั้น เฝิงหลุนและหลินเถิงฮุ่ยซื้อไปหนึ่งพันสองร้อยเม็ดแล้ว ฉะนั้นยาจึงเหลืออยู่อีกไม่มากแล้ว

นี่สะท้อนคำที่เฝิงหลุนพูดเมื่อกี้นี้ได้ชัดเจนมาก ถ้าสายเกินไป ก็ไม่สามารถคว้าอะไรได้แล้ว!

“ทุกคน รอเดี๋ยวก่อน!”

“นับจากตอนนี้เป็นต้นไป ทุกคนจะถูกจำกัดการซื้อยาหลอมลมปราณระดับหนึ่งอยู่ที่หนึ่งร้อยเม็ด และยาหลอมลมปราณระดับสองหนึ่งร้อยเม็ดเท่านั้น ปริมาณโดยรวมไม่มีการเปลี่ยนแปลง ยังคงเป็นสองร้อยเม็ดเหมือนเดิม..."

ซูซินเหยารู้ว่ายาหลอมลมปราณระดับหนึ่งนั้นมีจำนวนน้อยเกินไปและไม่สามารถแบ่งให้กับทายาทจากตระกูลชั้นสูงทุกคนได้ ดังนั้นเธอจึงปรับเปลี่ยนแผนการนิดหน่อย

ถึงกระนั้น สุดท้ายก็ยังมีหลายตระกูลที่ไม่สามารถซื้อยาหลอมลมปราณระดับหนึ่งได้ หรือแม้แต่ยาหลอมลมปราณระดับสองก็ซื้อไม่ทัน ทว่าเธอได้พยายามอย่างถึงที่สุดแล้ว ทุกคนที่ซื้อไม่ทันจึงไม่ได้ตำหนิเธอ!

“ฉันต้องการยาหลอมลมปราณระดับหนึ่งหนึ่งร้อยเม็ด และยาหลอมลมปราณระดับสองหนึ่งร้อยเม็ด…”

หลังจากที่ลี่หย่งเจี๋ยและเค่ออั๋งตอบสนองกลับมา พวกเขาก็เข้าร่วมการแย่งชิงอย่างรวดเร็ว โดยกลัวว่าตัวเองจะกลับไปมือเปล่า

“ยังมีฉันอีกคน ฉันเองก็ต้องการยาหลอมลมปราณระดับหนึ่งหนึ่งร้อยเม็ด และยาหลอมลมปราณระดับสองหนึ่งร้อยเม็ดเหมือนกัน…”

เหลิ่งจวิ้นกัดฟันกรอดแล้วพูด

แม้ว่าตระกูลเหลิ่งและตระกูลซูนั้นจะมีความสัมพันธ์ที่ไม่ค่อยเป็นมิตรกันนัก แต่ยาหลอมลมปราณสามารถช่วยผู้ฝึกยุทธในการบ่มเพาะพลังได้มากมาย เขาจึงต้องได้รับยาหลอมลมปราณนี้ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม เพื่อป้องกันไม่ให้ตระกูลตัวเองถูกตระกูลอื่น ๆ ก้าวข้ามไป!

“ต้องขอโทษด้วยจริง ๆ!”

“แต่ยาหลอมลมปราณของหมิงเหยากรุ๊ปของเราจะไม่ขายให้กับตระกูลเหลิ่ง!”

ซูห่าวพูดอย่างเย็นชา

“อะไรนะ?”