พลิกชะตารัก มรดกเซียน นิยาย บท 430

“ทำไมต้องแยกพวกเขาออกจากกันด้วย”

นายท่านหลินเหลือบมองหลินเถิงฮุ่ยเบา ๆ

หลินเถิงฮุ่ยถูกคำถามนี้ของพ่อเข้าไป ทำเอานิ่งงันไปแล้ว “พ่อ ฉินหมิงเป็นแค่เด็กกำพร้าและไม่มีภูมิหลังอะไรเลย ยิ่งไปกว่านั้นเขายังเคยผ่านการหย่าร้างมาแล้วด้วย เขาจะคู่ควรกับหว่านชิงได้ยังไง?"

“เราจะให้หว่านชิงคบกับเขาไม่ได้เด็ดขาดนะครับ!”

“นับแต่โบราณมา วีรบุรุษไม่เคยเอ่ยถึงต้นกำเนิดของพวกเขา!”

“ตราบเท่าที่เขามีความสามารถ เป็นเด็กกำพร้ารึเปล่ามันสำคัญด้วยเหรอ?”

“ส่วนเรื่องที่ว่าเคยหย่าร้าง นี่เป็นเรื่องปกติในสังคมสมัยใหม่ ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเหมือนกัน!”

นายท่านหลินไพล่มือไว้ข้างหลังแล้วพูดอย่างใจเย็น

“แต่ว่า…”

หลินเถิงฮุ่ยตะลึงงันไปแล้ว เขาไม่เคยคิดฝันมาก่อนเลยว่าพ่อของเขาจะไม่คัดค้านเรื่องนี้

“ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น!”

“อย่างที่แกพูดไปเมื่อสักครู่นี้ ระดับการบ่มเพาะของเขาไร้คู่ต่อกรในหมู่คนรุ่นใหม่ของเมืองเจียงเฉิงแล้ว”

“เนื่องจากเขายังมีความสามารถอยู่บ้าง ไม่เป็นไรถ้าเราจะให้โอกาสเขาสักครั้ง…”

ขณะที่นายท่านหลินกำลังพูด จู่ ๆ เขาก็ตื่นตัวและมองไปรอบ ๆ สายตาอันคมกริบของเขาจับจ้องไปทางมุมด้านหลังแปลงดอกไม้ทันที "นั่นใคร!"

“พ่อคะ นี่ฉันเอง”

“ฉันกังวลว่าพ่อจะหิวน้ำ ก็เลยชงชาแล้วยกมาให้น่ะค่ะ”

ไป่จิ้งถือถ้วยชาที่ชงชาผู่เอ๋อร์เอาไว้ เอวบางบิดเล็กน้อย เดินเข้ามาในสวนอย่างสงบ

“อ้อ เอาวางไว้บนโต๊ะก่อน”

นายท่านหลินชี้ไปยังโต๊ะหินที่อยู่ติดกับสวน ไป่จิ้งทำตามที่เขาพูด เธอวางถ้วยชาผู่เอ๋อร์ไว้บนโต๊ะนั้น

“พ่อคะ เมื่อกี้นี้ฉันบังเอิญได้ยินที่พ่อกับเถิงฮุ่ยคุยกัน”

“ฉันคิดว่ามีบางอย่างแปลก ๆ เกี่ยวกับฉินหมิงคนนี้ ฉันว่าอย่าให้เขาคบกับหว่านชิงต่อไปจะดีกว่านะคะ…”

ไป่จิ้งพูดอย่างลังเล