พลิกชะตารัก มรดกเซียน นิยาย บท 439

ฉินหมิงรู้สึกเจ็บปวดในใจ

แม้ว่าตอนนี้เขาจะเศร้าและอับอายมาก แต่เขาก็ไม่ต้องการที่จะแสดงด้านที่เปราะบางของตัวเองต่อหน้าหลินหว่านชิงและคนอื่น ๆ

เขายังคงรักษาศักดิ์ศรีสุดท้ายของตัวเองไว้ เชิดหน้าขึ้นแล้วหันหลังเดินออกจากคฤหาสน์ไปอย่างไม่แม้แต่จะหันหน้ากลับมามองอีก

เมื่อเห็นการจากไปอย่างเด็ดขาดของฉินหมิง

หลินหว่านชิงก็ตกอยู่ในภาวะสับสน เธอรู้สึกราวกับว่าตัวเองได้สูญเสียสิ่งที่สำคัญที่สุดไป จึงรู้สึกอึดอัดใจเป็นอย่างมาก

“พ่อคะ ไม่ว่าฉินหมิงจะมีเจตนาร้ายหรือไม่ เขาก็ทุ่มเทเพื่อบริษัทมาก มีทั้งผลงาน และมีความทุ่มเท”

“เมื่อสักครู่นี้พ่อขอให้เขาย้ายออกจากบ้านเรื่องนี้หนูเข้าใจ แต่ที่พ่อบังคับให้เขาลาออกบริษัท มันไม่เกินไปหน่อยเหรอ?”

หลินหว่านชิงพูดด้วยสีหน้าไม่พอใจเป็นมาก

แม้ว่าเธอจะโกรธมากเรื่องที่ฉินหมิง 'หลอกลวง' เธอ แต่เมื่อพิจารณาถึงการมีส่วนร่วมของฉินหมิงต่อบริษัท เธอไม่ได้คิดที่จะขับไล่ฉินหมิงออกไป

“หว่านชิง ตัดบัวต้องไม่เหลือใย!”

“เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ลูกควรขีดเส้นแบ่งกับเขาให้ชัดเจนไปเลยเพื่อที่ในอนาคตเขาจะได้ไม่มาตามวอแวลูกอีก!”

“ที่พ่อทำแบบนี้ก็เพื่อประโยชน์ของลูกเอง!

หลินเถิงฮุ่ยพูดอย่างปลอบใจ

“แต่…”

หลินหว่านชิงยังคงทนไม่ได้

“ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น!”

“ครั้งนี้พ่อเห็นแก่ที่เขาเคยช่วยชีวิตปู่ของลูกไว้ จึงยั้งมือไม่ลงมือกับเขา!”

“ไม่อย่างนั้น แค่เรื่องที่ว่าเขาวางแผนลักพาตัวลูก พ่อไม่มีวันปล่อยให้เขาเดินออกจากตระกูลหลินของเราไปอย่างปลอดภัยเด็ดขาด!”

หลินเถิงฮุ่ยตะคอกอย่างเย็นชา

“หว่านชิง พ่อของหลานพูดถูกแล้ว เจ็บนานไม่สู้เจ็บสั้น!”

“เรื่องนี้ก็ให้มันจบลงแค่นี้เถอะ!”

นายท่านหลินพูดอย่างใจเย็น

“หนู...หนูรู้แล้วค่ะ…”

“คุณปู่ พ่อ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว หนูขอกลับไปที่บริษัทก่อนนะคะ”

สีหน้าของหลินหว่านชิงดูแย่มาก เธอพยายามระงับความโศกเศร้าในใจ จากไปอย่างเหม่อลอยเล็กน้อย

“นายน้อยฉิน ทำไมคุณถึงมาที่นี่ได้ล่ะ?”

เนี่ยอู๋รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยที่เห็นฉินหมิงปรากฏตัวที่นี่อีกครั้ง

ตอนเที่ยง ฉินหมิงเพิ่งจะออกไปหลังจากส่งยาหลอมลมปราณให้เขา เขาไม่คาดหวังว่าฉินหมิงจะกลับมาเร็วขนาดนี้

“เนี่ยอู๋ นั่งดื่มเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ…”

ฉินหมิงถอนหายใจ เดินไปที่บาร์แล้วนั่งลง

“เอ่อ...ได้ครับ”

เนี่ยอู๋สะดุ้ง เขาสังเกตเห็นทันทีว่ามีบางอย่างผิดปกติกับการแสดงออกของฉินหมิง จากนั้นเขาก็ไม่ได้พูดอะไรอีก เพียงโบกมือให้คนของเขานำไวน์ที่ดีที่สุดในบาร์มา

“คุณชายฉิน ผมรินให้…”

เนี่ยอู๋หยิบแก้วไวน์และเติมไวน์ต่างประเทศระดับไฮเอนด์ให้ฉินหมิงเต็มแก้ว

ฉินหมิงยกแก้วไวน์ขึ้น ไม่พูดอะไรสักคำและดื่มมันลงไปในอึกเดียว

“นายน้อยฉิน คุณ...คุณเป็นอะไรไป?”

“เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่าครับ?”