พลิกชะตารัก มรดกเซียน นิยาย บท 467

มีฉินหมิงขึ้นประลองในเกมสุดท้าย เขาก็ไม่คิดว่าลี่หย่งเจี๋ยจะสามารถเอาชนะได้!

“ได้ ถ้าอย่างนั้นฉันจะทำให้พวกนายสองคนยอมตัดใจแต่โดยดี!”

ลี่หย่งเจี๋ยหัวเราะเสียงเย็น จากนั้นก็มองไปที่ฉินหมิง แล้วคลับคล้ายกับจะเข้าใจอะไรบางอย่าง

ใบหน้าเขาเผยรอยยิ้มเยาะเย้ยออกมา “เฝิงหลุน ถ้าฉันจำไม่ผิด คนที่จะขึ้นต่อสู้ในรอบสุดท้าย น่าจะเป็นฉินหมิงใช่ไหม?”

“ถูกต้อง ก็คือนายน้อยฉิน!”

เฝิงหลุนพยักหน้าและกล่าว

“ดี ดีมาก!”

“ฉินหมิง เส้นทางสู่สวรรค์แกไม่ยอมเดิน ประตูสู่นรกกลับแย่งที่จะกระโดดลงไป!”

“ในเมื่อแกรนหาที่ตายเอง ถ้าอย่างนั้นฉันจะสนองให้!”

ลี่หย่งเจี๋ยระเบิดเสียงหัวเราะดังลั่น

ด้วยระดับการบ่มเพาะขั้นสูงสุดระดับสวรรค์ประทานของเขา กวาดสายตามองไปในหมู่คนรุ่นเยาว์ของทั้งเมืองเจียงเฉิง จะหาคนที่เทียบเคียงกับเขาได้นั้นน้อยยิ่งกว่าน้อย

แม้แต่ซูห่าว เค่ออั๋ง และเหลิ่งจวิ้นทั้งสามคน

ถึงแม้ระดับการบ่มพอกของพวกเขาทั้งหมดจะเหมือนกัน แต่ก็ไม่แน่ว่าจะมีปัญญาเอาชนะเขาได้

กับแค่ฉินหมิงที่ไร้ชื่อเสียงคนหนึ่ง เขานับเป็นตัวอะไร เขาจะเห็นอีกฝ่ายอยู่ในสายตาได้ยังไง!

“เสี่ยวหลุน ช่างเถอะ เรายอมแพ้กันเถอะ หยุดดิ้นรนอย่างไร้ความหมายแบบนี้เสียที…”

เฝิงรั่วซวงเกลี้ยกล่อม

ในตอนเริ่มต้นเธอดูถูกฉินหมิง

แต่บัดนี้ระดับการบ่มเพาะของลี่หย่งเจี๋ยมาถึงขั้นสูงสุดระดับสวรรค์ประทานแล้ว แม้แต่เธอก็ยังไม่ใช่คู่ต่อกรของเขา

ฉินหมิงที่เป็นเพียงจอมลวงโลกคนหนึ่งจะสู้กับลี่หย่งเจี๋ยได้ยังไง?

แทนที่จะปล่อยให้ฉินหมิงขึ้นไปแล้วขายหน้าด้วยกันหมด ไม่สู้ยอมแพ้เสียแต่ตอนนี้ อย่างน้อยก็ยังพอรักษาศักดิ์ศรีและหน้าตาของราชาแดนใต้พ่อของเธอเอาไว้ได้บ้าง!

“ยอมแพ้ทำไม?”

“พี่ ผมรู้ว่าพี่มีอคติกับนายน้อยฉิน จึงไม่เชื่อในความสามารถของเขา”

“แต่ว่าไม่เป็นไรหรอก รอเขาขึ้นเวทีแล้วแสดงฝีมือออกมา พี่จะได้เห็นความแข็งแกร่งของเขากับตา แล้วรู้ว่าเขาทรงพลังมากแค่ไหน!”

เฝิงหลุนพูดด้วยสีหน้ามั่นใจมาก

“ไม่ได้...”

เฝิงรั่วซวงยังต้องการคัดค้าน ทว่าคำพูดมาไม่ถึงปาก เธอก็ถูกหลิวเหว่ยที่อยู่ข้าง ๆ ลากตัวออกไปก่อน

“พี่ซวงครับ ผมไม่รู้หรอกนะว่าหมอนี่มันทำยังไงถึงทำให้พี่หลุนเชื่อเขามากขนาดนี้”

“หนี้เมื่อครั้งก่อนฉันยังจดจำได้ขึ้นใจ วันนี้ฉันจะคิดบัญชีทั้งหมดรวบยอดทีเดียวเลย!”

ลี่หย่งเจี๋ยหัวเราะเสียงเย็น เริ่มโคจรพลังปราณแท้จริงมากระจุกอยู่ที่ฝ่ามือ เตรียมพร้อมโจมตี

“รอเดี๋ยว!”

ฉินหมิงยื่นมือออกไปหยุดลี่หยงเจี๋ย

“ทำไม นายเสียใจที่ขึ้นมาบนเวทีแล้วเหรอ?”

“หรือว่ากลัวเข้าแล้วล่ะ?”

ลี่หย่งเจี๋ยเยาะเย้ย

ฉินหมิงไม่สนใจคำเยาะเย้ยของลี่หย่งเจี๋ย เพียงพูดกับเขาอย่างใจเย็นว่า “ลี่หย่งเจี๋ย ในเมื่อเกมก่อนหน้านี้เรามีการเพิ่มของเดิมพันกัน งั้นในเกมสุดท้ายที่สำคัญที่สุด ไม่สู้เพิ่มการเดิมพันอีกสักหน่อย ไม่งั้นมันคงน่าเบื่อเกินไปนายคิดงั้นไหม!”

"ทำไม แกคิดที่จะเพิ่มของเดิมพันหรอ?”

ลี่หย่งเจี๋ยชะงักกึก สงสัยว่าตัวเองหูฝาดไปหรือเปล่า

“ถูกต้อง นายกล้าหรือเปล่าล่ะ”

ฉินหมิงจงใจยั่วยุ

“ฉันเหรอจะไม่กล้า? ล้อเล่นอะไรของแก!”