พลิกชะตารัก มรดกเซียน นิยาย บท 532

แม้ว่าที่นี่คือเมืองหลัวไห่ไม่ใช่เมืองเจียงเฉิง แต่ยาหลอมลมปราณของหมิงเหยากรุ๊ปนั้นมีชื่อเสียงมาก เขาเคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนเล็กน้อย จึงตระหนักดีถึงความสำคัญของยาหลอมลมปราณต่อการบ่มเพาะของผู้ฝึกยุทธ

ไม่ว่าจะในแง่ของมูลค่าทางการค้าหรือศักยภาพในการพัฒนา ยาหลอมลมปราณเป็นสิ่งที่ดีที่ไม่อาจหาสิ่งใดมาทดแทนได้!

“คุณปู่ครับ เมื่อสักครู่นี้ผมได้บรรลุข้อตกลงความร่วมมือกับคุณฉินและคุณหนูซูเรื่องยาหลอมลมปราณในนามของตระกูลเจิ้งของเราแล้ว ในอนาคตเมื่อหมิงเหยากรุ๊ปขยายตลาดมายังเมืองหลัวไห่ สิทธิ์ตัวแทนจำหน่ายยาหลอมลมปราณจะถูกส่งมอบให้กับตระกูลเจิ้งของเรารับผิดชอบ!”

เจิ้งอวี่อาศัยจังหวะนี้ประกาศข่าวดีออกไป

“จริงเหรอ? นี่มันเยี่ยมมาก!”

นายท่านเจิ้งดีใจมาก

ชายชราที่เดิมทีหลังงอ จู่ ๆ เขาก็ยืดตัวตรง บรรยากาศรอบกายทั้งหมดเปลี่ยนไป เต็มไปด้วยพลังงาน

ใครก็ตามที่สามารถควบคุมยาหลอมลมปราณได้ ก็เทียบเท่ากับการควบคุมชีวิตส่วนหนึ่งของเหล่าผู้ฝึกยุทธ นี่ไม่ใช่เพียงคำพูดลอย ๆ!

ตอนนี้ เจิ้งอวี่ได้รับสิทธิ์จำหน่ายเม็ดยาของหมิงเหยากรุ๊ปในเมืองหลัวไห่ สำหรับตระกูลเจิ้งแล้ว จากนี้ไปตระกูลเจิ้งจะขึ้นมาอยู่เหนืออีกสองตระกูลหลักทั้งในแง่ของสถานะและอิทธิพล การที่จะกลายมาเป็นผู้นำของสามตระกูลหลักของเมืองหลัวไห่นั้นอยู่ใกล้แค่เอื้อมแล้ว!

นี่คือความฝันที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของนายท่านเจิ้งตลอดหลายปี!

ใครก็ยากที่จะจินตนาการถึงความตื่นเต้นในใจของเขาได้!

แตกต่างจากความตื่นเต้นของนายท่านเจิ้งอย่างสิ้นเชิง สีหน้าของสองพ่อลูกเจิ้งเต๋อผิงและเจิ้งเจ๋อดูน่าเกลียดอย่างถึงที่สุด

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเจิ้งเจ๋อ เขายากจะโค่นล้มเจิ้งอวี่มาโดยตลอดและขึ้นไปเป็นว่าที่ผู้นำตระกูลคนถัดไปแทน

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ไม่เพียงแต่ระดับการบ่มเพาะของเจิ้งอวี่จะทะลวงไปสู่ระดับปรมาจารย์เท่านั้น เขายังได้รับสิทธิ์ในการขายยาหลอมลมปราณอีกด้วย ซึ่งนี่เท่ากับสร้างคุณูปการให้กับตระกูลเจิ้งอย่างใหญ่หลวง!

หากเขาต้องการโค่นเจิ้งอวี่ลงในอนาคต โดยพื้นฐานแล้วมันเป็นไปไม่ได้เลย!

“คุณปู่ครับ แม้ว่ายาหลอมลมปราณของหมิงเหยากรุ๊ปจะมีชื่อเสียงมาก แต่ก็อาจเป็นเพราะมีการประชาสัมพันธ์และวิธีการทางการตลาดที่ดี ของจริงอาจจะไม่ได้ดีขนาดนั้น!”

“ท้ายที่สุดแล้ว พวกเราไม่มีใครเคยเห็นยาหลอมลมปราณของจริงมาก่อน ไม่มีใครรู้ว่าผลของยาหลอมลมปราณนี้มีจริงหรือไม่!"

เจิ้งเจ๋อพูดอย่างไม่เต็มใจที่จะยอมแพ้ พยายามต่อสู้ดิ้นรนครั้งสุดท้าย

สิ่งที่เขาพูดนั้นค่อนข้างสมเหตุสมผล เหมือนกับการราดน้ำเย็นใส่หัวของนายท่านเจิ้งที่อยู่ตรงหน้าเขา ความตื่นเต้นของนายท่านเจิ้งลดน้อยลงอย่างช่วยไม่ได้