พลิกชะตารัก มรดกเซียน นิยาย บท 540

"นายน้อย ไอ้หนูนี่มันแปลก ๆ ให้ผมจัดการเขาเถอะครับ!"

ลูกน้องที่อยู่ข้างหลังไช่หงเซินเสนอตัวขอลงมือเอง

ลูกน้องคนนี้เป็นชายวัยกลางคน ดวงตาของเขาวิบวับและออร่ารอบตัวเขาก็ถูกยับยั้งเอาไว้ยังไม่ถูกปลดปล่อยออกมา อย่างไรก็ตามสามารถบอกได้ทันทีด้วยการมองว่าเขามีตัวตนที่ทรงพลังมาก

“อืม งั้นฉันจะปล่อยเขาให้แกจัดการ ส่วนฉันจะจัดการกับซูซินเหยาเอง!"

ไช่หงเซินพยักหน้าและกล่าว เป้าหมายถูกเล็งไปที่ซูซินเหยาโดยตรง

"ไอ้หนู มารับความตายซะ!"

ชายวัยกลางคนแค่นเสียงเหอะอย่างเย็นชา ออร่าพวยพุ่งออกมาจากร่างของเขา จากนั้นเขาก็กางกรงเล็บแหลมคม พุ่งเข้าใส่ฉินหมิงอย่างดุร้าย

“ระดับปรมาจารย์!”

การแสดงออกของฉินหมิงเปลี่ยนไปอย่างมาก

เมื่อก่อน ตอนอยู่ที่เมืองเจียงเฉิง เขาแทบจะไม่ได้พบกับยอดฝีมือระดับปรมาจารย์เลย แต่คิดไม่ถึงเลยว่ามาถึงเมืองหลัวไห่ ตัวเองจะพบกับยอดฝีมือระดับปรมาจารย์ซ้ำแล้วซ้ำเล่าแบบนี้

โชคของเขาย่ำแย่เกินไปแล้ว!

แน่นอนว่า มีสิ่งหนึ่งที่เขายังไม่รู้ ไช่หงเซินรู้จากไช่เม่ามาก่อนแล้วว่าระดับการบ่มเพาะของเขานั้นไม่ธรรมดา เพื่อป้องกันอุบัติเหตุใด ๆ ไช่หงเซินจึงเรียกตัวยอดฝีมือคนนี้มาจากที่อื่นเป็นพิเศษ ซึ่งนี่ก็นับว่าปกติ

“ซินเหยา เราสองคนต้องรีบถอยแล้ว!”

ฉินหมิงคว้าข้อมือของซูซินเหยาและถอยกลับไปอย่างรวดเร็ว

“คิดจะหนีเหรอ? มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก!”

ไช่หงเซินหัวเราะเยาะ เขาและชายวัยกลางคนล้อมพวกเขาไว้ทั้งด้านซ้ายและขวา ปิดกั้นเส้นทางหนีของฉินหมิงและซูซินเหยาทั้งหมด

“รู้แบบนี้แต่แรกก็ไม่ควรดื้อรั้นทำตั้งแต่ต้น!”

เมื่อเห็นฉากนี้ เจี่ยงเหวินเจิงที่อยู่ข้าง ๆ ก็อดไม่ได้ถอนหายใจออกยาว

เมื่อสักครู่นี้เขาเกลี้ยกล่อมให้ฉินหมิงหลบหนีไป แต่ฉินหมิงยังเด็กและหยิ่งยโสจึงปฏิเสธที่จะฟังเขา

ตอนนี้ดีแล้ว ฉินหมิงไม่สามารถหลบหนีได้แล้วแม้ว่าเขาจะต้องการก็ตาม!

เจี่ยงเหวินเจิงถอนหายใจยาว ขณะที่กำลังทุกข์ใจกับภาพตรงหน้า จู่ ๆ รถเมอร์เซเดส-มายบัคสีดำคันหนึ่งก็เข้ามาจอด หยุดลงตรงหน้าพวกเขา

ประตูรถเปิดออก มีร่างสามร่างก้าวลงมาจากรถ

ผู้ที่มาไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเจิ้งอวี่่และลูกน้องอีกสองคนของเขา

“เอ๋ นี่ไม่ใช่คุณชายใหญ่เจิ้งอวี่แห่งตระกูลเจิ้ง หนึ่งในสามตระกูลหลักของเมืองหลัวไห่ของเราหรอกเหรอ เขามาที่นี่ทำไม?”

หัวใจของไช่หงเซินเต้นรัว ลางสังหรณ์ร้ายผุดขึ้นในหัวใจของเขา

“ฉันก็นึกว่าใคร ที่แท้ก็เป็นไช่หงเซินจากตระกูลไช่!”

ดวงตาของเจิ้งอวี่เปลี่ยนเป็นเย็นชา สายตาอันคมกริบของเขาพุ่งไปที่บอดี้การ์ดตระกูลไช่ที่อยู่ตรงหน้า ตะโกนว่า “ไสหัวไป!"

บอดี้การ์ดตระกูลไช่หลายคนรู้จักตัวตนของเจิ้งอวี่ พวกเขาหวาดกลัวอำนาจของเจิ้งอวี่มาก จึงอดไม่ได้ขยับตัวไปให้พ้นทางตามที่สั่งจริง ๆ

ออร่าของเจิ้งอวี่นั้นดุร้ายแผ่พวยพุ่ง เขานำลูกน้องสองคนฝ่าฝูงชนและตรงไปหยุดอยู่ข้างหน้าฉินหมิง

“คุณฉิน ผมมาสายเกินไป โปรดยกโทษให้ผมด้วย”

เจิ้งอวี่โค้งคำนับด้วยความเคารพ

“ไม่สายเกินไปหรอก คุณมาได้จังหวะพอดี”

ฉินหมิงยิ้ม

“ถ้าอย่างนั้นก็ดีแล้ว”

เจิ้งอวี่ถอนหายใจด้วยความโล่งอก จากนั้นเขาก็มองไปที่ท่าทางของไช่หงเซินและเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นอย่างรวดเร็ว ใบหน้าของเขาเย็นชาราวกับน้ำแข็ง เขาตะคอกไปอย่างรุนแรงว่า “ไช่หงเซิน แกกินดีหมีหัวใจเสือมาจากที่ไหน คุณฉินกับคุณหนูซูคือแขกผู้มีเกียรติของตระกูลเจิ้งของเรา แกกล้าดูหมิ่นไม่เคารพทั้งสองคน เบื่อที่จะมีชีวิตอยู่ต่อแล้วสินะ?”