เสียงปรบมืออันแสนอบอุ่นดังขึ้นคำรบหนึ่ง จากนั้นทุกคนที่ชมดูเหตุการณ์ต่างปรบมือให้ฉินหมิงโดยอัตโนมัติ
พวกเขาไม่เพียงแค่รู้สึกตื่นตกใจกับฝีมือการรักษาอันล้ำเลิศของฉินหมิงเท่านั้น แต่ยังเกิดความรู้สึกประทับใจล้ำลึกต่อจิตวิญญาณในการช่วยชีวิตคนอย่างสุดกำลังของฉินหมิง
"คุณทำได้เยี่ยมไปเลย..."
ฉินหมิงยิ้มเก้อเขิน เขาไม่คาดคิดว่าจะได้รับคำชื่นชมยกย่องจากทุกคนมากขนาดนั้น
"น้องชายคนนี้หมดเรี่ยวหมดแรงแล้ว มีใครเอาน้ำมาบ้างไหม?"
คุณโจวเอ่ยขอร้องทุกคน
"ฉันเอามา..."
หญิงสาวคนหนึ่งท่ามกลางบรรดาผู้ชมดูเหตุการณ์หยิบน้ำแร่ขวดหนึ่งที่ยังไม่ได้เปิดฝาออกมายื่นให้
โจวเจี้ยนรู้ว่าฉินหมิงไม่มีเรี่ยวแรงเหลือ ดังนั้นเขาจึงคลายเกลียวฝาขวดแล้วส่งให้ฉินหมิง
"อึก...อึก..."
ฉินหมิงดื่มน้ำจนหมดขวดในเฮือกเดียวพลางหลับตา จากนั้นปลุกระดมพลังจิตที่เหลืออยู่ในร่างกายแล้วเริ่มควบคุมลมหายใจอยู่เงียบ ๆ
หลังจากปรับลมหายใจอยู่สักพัก สีหน้าซีดขาวของฉินหมิงก็ค่อย ๆ ดีขึ้นแล้วร่างกายก็ฟื้นคืนเรี่ยวแรงกลับมาได้มากมาย จากนั้นเขาก็ลุกขึ้น
"น้องชาย ผมคังไท่ ส่วนคนนี้คือโจวเจี้ยนหลานชายของผมเอง ไม่รู้ว่าคุณมีชื่อแซ่ของคุณว่าอะไร?"
คุณโจวถามพลางยิ้มให้
ฉินหมิงยิ้มพลางกล่าวว่า "ผมชื่อฉินหมิงครับ"
"น้องฉิน ขอบคุณที่ช่วยชีวิตผมเอาไว้นะ ผมจะจดจำบุญคุณของคุณเอาไว้ไม่มีวันลืมเลือนอย่างแน่นอน!"
คุณโจวกล่าวขอบคุณอีกครั้งแล้วพูดว่า "แต่ผมมีเรื่องอยากจะถามคุณสักหน่อย"
"เรื่องอะไรงั้นเหรอครับ? บอกผมมาได้เลย"
"คือแบบนี้ครับ ผมมีปัญหาเดิมแบบนี้มาหลายปีแล้ว โดยตลอดช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้ผมไปพบแพทย์ผู้มีชื่อเสียงมามากมาย พวกเขาต่างพูดว่าผมเป็นโรคหลอดเลือดหัวใจตีบ อันเป็นโรคเรื้อรังที่มีสาเหตุมาจากความชราและทำได้แค่ควบคุม แต่ไม่สามารถรักษาให้หายขาดได้ ”
"ผมอยากจะถามคุณว่าพอจะมีวิธีรักษารักษาที่ได้ผลดีกว่านี้บ้างไหม?"
คุณโจวถามด้วยความคาดหวัง
ปัญหาเดิมแบบนี้รบกวนจิตใจของเขามานานหลายปี จนทำให้เขาดำเนินชีวิตได้ลำบากยิ่งนัก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พลิกชะตารัก มรดกเซียน
พระเอกน่ารำคาญ...
รออัพเดท ตอนต่อ ๆ ไป ครับ...