“หม่าลู่ ผมแต่งงานเข้าไปตระกูลหม่าของพวกคุณมาสามปี ถึงไม่มีความดีความชอบแต่ก็อดทนต่อความยากลำบาก แต่คุณกลับทำกับผมขนาดนี้ มโนธรรมของคุณถูกหมากินไปจนหมดแล้วเหรอไง! ”
“ตบนี่เป็นสิ่งที่คุณติดค้างผมไว้ ตอนนี้ผมคืนให้คุณแล้ว! ”
“นับจากนี้เป็นต้นไป เราสองคนตัดขาดกัน! ”
ดวงตาทั้งสองข้างของฉินหมิงเยือกเย็น ภายในแววตานอกจากจะมีแต่ความโกรธแล้ว ก็ยังมีความเฉยชามากยิ่งขึ้นอีก
ในขณะนี้เขาได้ขีดเส้นแบ่งเขตกับหม่าลู่ในใจอย่างสมบูรณ์ ต่อจากนี้เขาสองคนจะกลายเป็นเพียงคนแปลกหน้าและจะไม่ยุ่งเกี่ยวกันอีกต่อไป!
“นาย…”
หม่าลู่ตกตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้น เธอใช้มือปิดแก้มอันแสนเจ็บปวดของเธอ และมองฉินหมิงด้วยใบหน้าที่ไม่อยากที่จะเชื่อ
ครั้งหนึ่งฉินหมิงถูกทุบตีและถูกต่อว่าในตระกูลหม่าของเธอ ชีวิตของเขาก็ไม่ได้ต่างกับกับสุนัขตัวหนึ่ง
ทว่าตอนนี้เธอเข้าใจแล้วว่า ความอดทนของฉินหมิงมันไม่ใช่ความขี้ขลาด เมื่อใดที่ฉินหมิงโกรธขึ้นมา เขาสามารถที่จะเหยียบย่ำทั้งเธอและซุนกวนฉงไว้ใต้เท้าของเขาได้ทั้งสองคน!
“หม่าลู่ เห็นแก่คุณปู่ของคุณที่ปฏิบัติต่อผมเหมือนกับสมาชิกในครอบครัวมาตลอดสามปี วันนี้ผมจะปล่อยคุณไป! ”
“จากนี้ไปคุณก็ไปตามเส้นทางที่สดใสของคุณ ส่วนผมก็จะไปตามทางของผม ถ้าหากพวกคุณสองคนยังกล้าที่จะมาวุ่นวายกับผมอีกล่ะก็ รอบหน้าพวกคุณจะไม่ได้โชคดีอย่างนี้อีกแน่! ”
ฉินหมิงพูดด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น เขาเดินไปหยิบห่อเครื่องหยกที่วางไว้ก่อนหน้า แล้วหมุนตัวจากไปในทันที
“ฉินหมิง นายรอฉันก่อนเถอะ ฉันไม่มีทางที่จะปล่อยนายไปแน่! ”
เมื่อมองดูร่างที่ค่อย ๆ หายไปของฉินหมิง ซุนกวนฉงก็ตะโกนออกมาจนเสียงแหบแห้ง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเกลียดชังและความอาฆาตพยาบาท
…
ณ หูหลงวิลล่า
ตอนที่ฉินหมิงกลับมาถึงบ้าน ก็เป็นเวลาสี่ทุ่มกว่าแล้ว
เวลานี้ ป้าหลิวเพิ่งจะทำอาหารค่ำเสร็จ เธอกับหลินหว่านชิงสองคนกำลังทานข้าวอยู่ในห้องครัว
“ฉินหมิง ไม่ใช่ว่านายเลิกงานตั้งนานแล้วเหรอ ทำไมเพิ่งจะกลับมาล่ะ? ”
หลินหว่านชิงถามด้วยความประหลาดใจ
“เอ่อ ผมมีธุระนิดหน่อยน่ะ ไปซื้อของข้างนอกนิดหน่อย”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พลิกชะตารัก มรดกเซียน
พระเอกน่ารำคาญ...
รออัพเดท ตอนต่อ ๆ ไป ครับ...