ผมคือหมอเทวดา นิยาย บท 17

ดวงตาสองข้างเล็กกว่าเมล็ดข้าวฟ่าง อ้าปากแลบลิ้นสองแฉกสีดำ ส่งเสียงฟ่อ ๆ ทำให้คนขนลุกขนพอง

“งู งูจริง ๆ ด้วย!” หลิวตงฉี่อุทานออกมา

งูตัวเล็กเหมือนกับตื่นตระหนก ร่างกายมุดออกมาจากรูเล็ก ๆ ทันที แล้วงอตัวจะกระโดดหนีไป

มันเล็กขนาดนั้น หนีไปก็จะหาไม่เจอแล้ว

ในตอนนี้เอง ลั่วอู๋ฉางถือแก้วกระเบื้องรับเอาไว้ จากนั้นปิดฝาลง

งูตัวเล็กเลื้อยไปมาอยู่ในขวด หมดหนทางหนี

เกาชิงเหยียนตกตะลึงจนหน้าซีด ถามขึ้น “คุณมังกรลั่ว นี่คืออะไรคะ?”

ลั่วอู๋ฉางวางขวดลง พูด “หนอนงูทอง หนอนคุณไสยที่พิษร้ายแรงที่สุดในอาณาเขตแม้ว คนที่ปล่อยหนอนจะนำเซลล์ไข่งูผสมในน้ำ หรือในอาหาร เข้าไปในท้องของเหยื่อโดยไม่รู้ตัว ฟักตัวเป็นหนอนงูทอง”

“มีคนทำร้ายพ่อฉันจริง ๆ ด้วย!” เกาชิงเหยียนดวงตาสั่นคลอน จากนั้นก็เผยความอาฆาตที่เย็นชา

“เขากลับตัวกลับใจแล้ว คนพวกนั้นยังไม่ยอมปล่อยเขา ให้ฉันสืบออกมาได้ว่าใครเป็นคนทำ ไม่มีทางปล่อยมันไปแน่นอน!”

พี่ตาวพูดด้วยหน้าตาดุดัน “หลังจากคุณหนูสืบออกมาได้ ให้บอกกับผมทันที ผมจะพาคนไปเอาเลือดมันออกด้วยตัวเอง!”

ในตอนนี้เอง ดวงตาของเกาฉี่เฉียงขยับเล็กน้อย จากนั้น ๆ ลืมตาขึ้นช้า ๆ

“ที่นี่คือที่ไหน นี่ฉันเป็นอะไรไป?”

เกาชิงเหยียนรีบโผเข้าไปข้างเตียง ดีใจจนน้ำตาไหลออกมา “พ่อ พ่อฟื้นแล้ว ดีมากจริง ๆ! พ่อหมดสติไปหนึ่งสัปดาห์เต็ม ๆ”

“เสี่ยวเหยียนไม่ร้อง พ่อยังอยู่ดีไม่ใช่เหรอ” เกาฉี่เฉียงมองดูลูกสาว ยิ้มแหยออกมาเล็กน้อย ทันใดนั้นเขาก็เห็นใบหน้าที่คุ้นเคย ถลึงตาโตทันที

“มังกรลั่วเทียน……คุณลั่ว ทำไมถึงเป็นคุณ!”

รุ่นน้องหลิวตงฉี่เคยพูด เกาฉี่เฉียงเป็นเศรษฐีที่มีชื่อเสียงในเมืองจิ่งไห่ ทรัพย์สินจำนวนหลายพันล้าน

ตอนนี้เขาเพิ่งฟื้น ก็จะเอาทรัพย์สินทั้งหมดของตระกูลตอบแทนลั่วอู๋ฉาง นี่ต้องมีความกล้าขนาดไหน!

หรือว่า วัยรุ่นคนนี้เป็นบุคคลลึกลับยอดฝีมือจริง ๆ?

สิ่งที่ทำให้น่าตกใจยิ่งกว่าอยู่ด้านหลัง ลั่วอู๋ฉางส่ายหน้าพูด “ที่ฉันช่วยเหลือ เป็นเพราะกุศลกรรมหลายปีมานี้ของนาย พูดอย่างถูกต้องคือนายช่วยเหลือตัวเอง”

“นายกับฉันถือว่ามีวาสนาต่อกัน ครั้งนี้ช่างเถอะ”

เกาฉี่เฉียงไม่ครุ่นคิดสักนิดก็จะมอบให้ ทำให้คนรู้สึกคาดคิดไม่ถึง เผชิญหน้ากับความมั่งคั่งมหาศาล ใครบ้างไม่หวั่นไหว?

ลั่วอู๋ฉางกลับเลือกปฏิเสธโดยไม่ครุ่นคิดแม้แต่นิด